Drie weken

Ineens gaat de tijd heel erg snel. Over drie weken precies zijn we weer in Arnhem. Het is te hopen dat het voor die tijd nog rond komt met de exportvergunning van de Jeep. Alle aanvraagformulieren plus bijbehorende documenten zijn reeds 23 juli aangetekend opgestuurd naar Pretoria, alwaar het bureau ITAC de exportvergunning moet afgeven. Donderdag maar ’s even gebeld hoe het ermee stond. Bleek dat ze de papieren nog helemaal niet in behandeling hadden; die lagen na enig speurwerk nog steeds op het hoofdpostkantoor in Pretoria. ITAC had de postbus nog niet geleegd. “Maar u had ze gewoon kunnen faxen hoor.” Komen ze nou mee.
Donderdag alles snel nog eens door de fax gedrukt. Gisteren – vrijdag – voor de zekerheid nog eens even gebeld of alles goed was aangekomen. “No ma’am, there’s nobody here now, because of the long weekend, you see.” Oftewel: maandag is een nationale vrije dag (Vrouwendag) en voor het gemak blijft het personeel dan vrijdag ook maar thuis. Omdat ze dan eigenlijk toch niks doen. Dus het wordt op z’n vroegst dinsdag voordat ze ermee beginnen, maar dan staat er een grote landelijke ambtenarenstaking op stapel. Ik vrees met grote vreze…
Volhouden maar, en vertrouwen dat het op tijd goed komt.

De vriendinnetjes van Margriet hadden gisteren een afscheidsfeestje voor haar georganiseerd, met z’n allen naar de Spur en lekker aan de hamburgers. Ze was op school ook al verwend met taart en afscheidscadeautjes. Hoewel ze eerst superveel zin had om terug te gaan naar Nederland, krijgt ze het er nu toch wel moeilijk mee, naar mate de vertrekdatum dichterbij komt. Aan de ene kant trekt Nederland, aan de andere kant Zuid-Afrika, en dat wringt dus in het midden. Dorien lijkt het er minder moeilijk mee te hebben, die laat het gewoon allemaal gebeuren. Ze was van de week wel aardig in de lappenmand, flink koorts en wat verkouden. Misschien ook een symptoom… We zien wel.

Vandaag weer een aantal dozen ingepakt. Het meeste non-essentiële spul zit nu in BAT-dozen. Alsof we de wereld aan sigaretten gaan meesmokkelen. Ook op de valreep nog een paar souvenirs ingeslagen; en meteen in een doos gedrukt. Alles bij elkaar wordt het toch nog heel wat wat mee terug gaat. Ben wel héél blij dat het straks allemaal de container in gaat en we het zelf niet mee hoeven sjouwen.