Liederlijk

En het leven kabbelt rustig voort in onze zachtfruitrepubliek.
Had de onnavolgbare Julius Malema net het strijdlied "schiet de boeren dood, het zijn allemaal verkrachters" aan de vergetelheid ontrukt, oordeelt de Hoge Raad dat die toch wel enigzins opruiende tekst ongrondwettelijk is. Liedje verboden.

Hè verdorie. ANC weer boos, want waarom mogen we nou dat liedje niet zingen? Dat is onderdeel van ons historisch cultureel erfgoed! Het gaat niet om het doodschieten van boeren, maar om de strijd tegen de apartheid! Die vertaalslag maken onze uiterst geletterde kiezers heus wel!
Dus het ANC nu op hoge poten naar het Constitutioneel Hof om te eisen dat ze 'schiet alle boeren dood' mogen zingen. Want anders wordt de herinnering aan de struggle uitgewist.

Heeft nou niet één van die ANC'ers een wijze oude moeder? "Jongens... Waar zíjn jullie nou helemaal mee bézig? Jullie hebben toch wel iets belangrijkers te doen? Lijkt me dat er nog wel het een en ander moet gebeuren aan het onderwijs en de gezondheidszorg. Huppekee, aan de slag. En als je er dan per se bij wil zingen, zing dan maar een iets aardiger liedje."

Vooruit maar weer.
Ook in huize Mons kabbelt het leven rustig voort.
Vorig weekend waren we met twee BAT-collega's van Marcel plus hun gezinnen plus Willie een weekendje in het Waterberg gebied, was erg gezellig. Was meteen het afscheidsfeestje voor Willie, want die gaat morgen weer terug naar Nederland na bijna een jaar BAT Heidelberg. Op de terugweg nog inkopen gedaan bij onze favoriete curioshop in Vaalwater.



Dorien heeft deze week ook de onderbeugel in gekregen. De orthodontist plukt ons nog net even kaal voordat we teruggaan.
Verder heeft het spul sinds vrijdag paasvakantie, tot 12 april. De meiden hadden alletwee weer super beste rapporten. Margriet stond een 8,7 gemiddeld voor alle vakken. Ook Dorien scoorde beter dan verwacht. Het is voor Dorus altijd nog een hele klus om het huiswerk te doen, als ze uit school komt is de puup wel min of meer leeg, maar het gemartel werpt blijkbaar wel z’n vruchten af.

De ouderavond was een semi-publiek gebeuren, in de zin dat we ook meekregen wat er met de ouders vóór ons werd besproken. "Tja mevrouw, de prestaties van Thembi zijn erg mager. Ik adviseer u om zijn mobieltje voorlopig af te nemen, de PlayStation en de Wii op te bergen en ook het abonnement op de schotel-tv op te zeggen, tot hij betere cijfers haalt." Moeder: "Ik ga ‘m vermóórden! Hij voert geen bal uit! Morgen lezen jullie het in de krant, dan zit ik in de gevangenis!!" Zo hoor je nog ’s wat.

Ondertussen bereiden we ons voor op onze eigen paasvakantie. Volgende week vrijdag vertrekken we naar de Kruger. We beginnen helemaal bovenin bij Punda Maria en tien dagen later kruipen we er onderin bij Crocodile Bridge weer uit. Stapel DVD’s mee om de kinderen stil te houden, en beesjes kieken. Heel veel beesjes kieken.

We zijn al aan de malariakuur begonnen. Voor een dagje of twee Kruger wil ik de gok nog wel nemen zonder pillen (goed insemeren tegen de muggen) maar anderhalve week is net iets te gortig. De pillen haal je hier zo zonder recept bij de apotheek, ideaal. Gelukkig is het maar ene pil in de week, en valt het tot nu toe nog mee met de paranoia en de psychoses. Wacht ff, daar komt Marcel aan met een groot bloederig me...

Tyrannieke trekjes

Het uitoefenen van het journalistieke ambt wordt hier ook steeds lastiger. De ANC begint tyrannieke trekjes te vertonen.
Eerder deze week werd een fotojourno al gedwongen om foto’s te wissen die hij had gemaakt bij een werkbezoek van Jacob Zuma aan het Chris Hani-ziekenhuis in Soweto. Tshepo Lesole zag in de rij glanzende BMW’s van Zuma’s escorte een mooie foto, maar dat werd hem door de bodyguards van de Prez niet in dank afgenomen. Waren vast nog gepikeerd vanwege het incident met de Kaapse jogger.

Vandaag hielden Zuma’s beveiligers een journalist plus een fotograaf van de Mail & Guardian drie kwartier vast. De heren zaten in hun auto op de openbare weg tegenover het huis van JZ in Joburg, om foto’s te maken van diens optrekje. Werd ook niet op prijs gesteld.

Het lokale genoodschap van hoofdredacteuren Sanef heeft ook een klacht ingediend tegen de ANC jeugdliga, de club van Julius Malema.
ANCYL-woordvoerder Floyd Shibamvu kan niet zo goed tegen de weinig vleiende berichtgeving over zijn heer en gebieder. Shibamvu heeft gedreigd om privé-informatie over 'dat zooitje corrupte, racistische journalisten' op straat te gooien, onder meer met wie ze allemaal het bed zouden delen.(Hoe komt hij daaraan??)

De Sanef staat uiteraard vierkant achter de journo’s; die horen nu eenmaal een doorn in het vlees te zijn. (Je hebt hier wel iets sterkers nodig dan de spreekwoordelijke luis in de pels.)
Daarom schrijven ze ook op dat Julius Malema op visite gaat bij een lokale hiphopartiest die in voorarrest zit. Deze JubJub had samen met z’n maat een straatrace gehouden. Beiden waren onder de invloed van alcohol en cocaïne, en op een mooie middag in Soweto stuiteren ze met hun zatte koppen met hun Mini Coopers van de weg af en maaien zes schooljongens overhoop. Vier dood, twee in coma. Vier gezinnen in de rouw, maar Julius legt een beleefdheidsbezoekje af in de gevangenis, alwaar hij samen met JubJub gezellig Nando’s chicken gaat zitten eten...

Dezelfde Malema is ook al in opspraak omdat hij studenten van de Wits Universiteit in Joburg heeft opgehitst met het onvolprezen strijdlied 'dood alle boeren, het zijn allemaal verkrachters'. Heel gek, maar in de afgelopen week zijn er in Julius home province Limpopo ineens een stuk of vier boeren vermoord. Dan mag je haast je handen nog dichtknijpen met Wilders...

Nou. Om maar even op een lichtere noot af te sluiten: onze Toon heeft z’n eerste officiële losse tand. Ik had verwacht dat het nog wel een jaar zou duren – zijn melktanden kwamen pas na een jaar dóór – maar het is toch echt een losse tand. En het gaat ook goed met zwemles. Kijk zelf maar.

Typisch Zuid-Afrika

De notoire combi-taxibusjes staakten vandaag in Soweto. Tegen de uitbreiding van de nieuwe snelle buslijn Rea Vaya, die vandaag in ging. Efficiënt, snel, veilig en goedkoop, en daarmee een bedreiging voor de taxibranche. Die misschien wel snel en goedkoop is maar zéker niet veilig: vandaag in Pretoria weer zeven doden bij een taxi-ongeluk.

Niettemin zien de taxi-tsotsi's de bus als broodroof. Staken dus. Heel Soweto moest plat! We pikken die bus niet! Die kantoren blijven vandaag leeg in Joburg! Enne, wie het waagt om met z'n bakkie een paar gestrande forensen naar Johannesburg te vervoeren, die zullen we molesteren!

Echter.

De forensen waren op de hoogte van de staking.

Geen kip te bekennen op de grote taxistandplaatsen.

Iedereen ging mooi met de bus.

Taxichauffeurs en de kunst van het eigen glazen ingooien.

JZ did it again...

Blijkens welingelichte bronnen kan The Prez terugkijken op een vruchtbaar staatsbezoek aan Groot-Brittannië...

Ronddraaiwipwap

Onze onovertroffen Oom Wally en zijn knutselmaat Barry hebben een nieuw speeltoestel ontworpen: een ronddraaiende wipwap. Bovendien is de balans verstelbaar, handig als het ene kind zwaarder is dan het andere. Kijkt en verwondert u, mensen!


Verder gaat het hier z'n gangetje. Ik ben redelijk druk met de schrijverij, maar over twee weken is het alweer schoolvakantie, dus voor die tijd maar zo veel mogelijk zien te doen!!

Anthony's eerste lustrum

Vandaag is het een beetje feest: Anthony is vijf jaar bij ons!
Op maandag 7 maart 2005 kregen we in het kantoortje van Abba Adoptions in Pretoria een prachtig klein baby’tje overhandigd. Vijf jaar later is-ie een prachtige kleine dondersteen. Ons eerste lustrum, zogezegd. We vieren het niet groot – het is namelijk eigenlijk elke dag feest met Toon.














Vandaag hebben we buurmeisje Naledi ook afgeleverd bij haar sjieke meisjesschool in Pretoria. Ze kon mooi meerijden omdat we naar de verjaardag van Deon gingen. Bleek de Pretoria Girls' High op steenworp afstand te liggen van het guesthouse waar we vijf jaar geleden logeerden met Anthony's adoptie. Dus zijn we daar ook nog even langs gereden, en langs het kantoortje van Abba Adoptions, en langs de oude locatie van de Nederlandse ambassade. Dat lag allemaal vlak bij. Zo was de cirkel weer helemaal rond!

Koe in 't bakkie

Ergens in m'n achterhoofd sluimert het 'bakkieproject': een fotocollage van alle rariteiten die je tegenkomt in Zuid-Afrikaanse bakkies. Vooral veel huisraad; waar dan bij voorkeur hier en daar nog een arm of been uitsteekt van een lifter of een verhuizer. Of waar drie parkietenkooien nog aanhangen, met vogels en al. Een aanhanger vol met afgekookte schapenkoppen. Je komt de gekste dingen tegen.
Eén van de mooiste taferelen die ik ooit ben tegengekomen, bestond uit twee zwarte kerels die in een soort camping-setting achterop een bakkie zaten - compleet met tuintafeltje, twee campingstoelen en een biertje erbij. Zij hadden de grootste lol, en wij ook.
In m'n hoofd heb ik al heel veel foto's gemaakt. In de realiteit lukt het vaker niet dan wel. Als je zelf achter het stuur zit is het eigenlijk geen optie, en als ik niet rijd is het ook vaak een kwestie van geluk om net op tijd de mobiele telefoon te voorschijn te trekken én 'm op de fotostand te hebben. Ik ben daar nog steeds niet handig mee.

Maar soms lukt het.



Het stonk wel gigántisch.
En ik weet ook niet waar deze meneer naar toe reed met z'n dode holsteinkoe, de open bek net boven de achterrand van het bakkie. Maar een aanwinst voor het project!

Deed me nog even denken aan een speciale aflevering van Top Gear in Amerika, waar het team onderweg moest kamperen en alleen 'roadkill' mocht eten. Nou kwamen ze alleen maar plat gereden possums tegen, dus dat schoot niet op. Toen herinnnerde Jeremy Clarkson zich nog die dode koe die hij langs de weg had zien liggen. Die hij vervolgens bovenop zijn Volkswagen Sirocco (?) knoopte, en zo het campingterrein opreed... "Eten, jongens!"