Comrades

Zondag nog gekeken naar de 84e Comrades Marathon. Alhoewel, marathon, eigenlijk waren het er ruim twee: de race gaat over 89 kilometer, tussen Pietermaritzburg en Durban.
Dit jaar voor het eerst gewonnen door een Zimbabwaan: de 33-jarige Stephen Muzhingi (zie foto) in 5h23m. Waanzinnig. Een tempo van ruim zestien kilometer per uur. Waarschijnlijk hebben ze gewoon tegen 'm gezegd dat er een bordje maïspap klaar stond aan de finish... De bijbehorende 220.000 rand (20.000 euro) kan hij ook vast wel gebruiken.

De snelste vrouwen waren opgepompte Russinnen. Die deden er drie kwartier langer over. Er deden zo’n dertienduizend mensen aan mee. Je mag er officieel 12 uur over doen, 10.006 waren binnen die tijd binnen. Slechts zeshonderd liepen ‘m niet uit.

Voor veel Zuid-Afrikanen is de Comrades iets wat je één keer in je leven gedaan moet hebben, of eigenlijk twee keer. Want The Ultimate Human Race gaat afwisselend bergafwaarts (van PMB naar DBN) en bergop (vice versa).
Ik geloof het wel. Ik kachel hier drie keer in de week een rondje door de wijk, bult-op-bult-af, en na 3 km zijn de kuiten al volledig verzuurd. "Je moet krachttraining doen met je kuiten", adviseerde onze Jos, die ook professioneel de kuiten kneedt van de Godenzonen. Nou doe ik dus een soort push-ups vanuit de tenen, en dan in 5 tellen laten zakken. Kijken of het helpt. Hoop niet dat het onderstel hierdoor nog verder uitdijt. Ik heb al wat ze bij ons thuis ‘Boeing-kickstarters’ noemen, en ik kreeg al een keer complimenten voor m’n benen - van een Zulu-vrouw... Die hebben toch een iets ander referentiekader, met een sterke voorkeur voor stevige moten. Zie ook de onderdanen van het vierde bruidje van onze president.

Tien jaar

Oudste dochter is vandaag tien jaar! Zo’n verjaardag voelt toch anders dan de achtste of de negende. Tien; de puberteit loert al om de hoek.

Precies tien jaar geleden lag ik er omstreeks deze tijd zelf ook heel anders bij dan nu. Met een monitorgordel om de hoogzwangere buik (veertien dagen over tijd) was het een kwestie van tanden op elkaar en de weeënstorm doorbijten. Als er een paar seconden rust tussen zat werd het me zwart voor de ogen. Het punt: 'al komen ze nu met een kéttingzaag, interesseert me niks, als dat kínd er maar uit komt' staat me nog helder bij. Tien weken trouw naar de pufclub geweest, maar als puntje bij paaltje komt, heb je zelf niks in te brengen. Je lichaam trekt volledig z’n eigen plan.
Uiteindelijk werd het een tangverlossing, met James Herriott-achtige taferelen. "Wilt u meekijken met het hechten?" - Nee, dank je, ik kijk wel als het borduurwerk af is (kruissteken...) Gesigneerd ook nog, kan nog steeds 'dokter Kloosterman' lezen in braille...

En dan zeggen ze wel dat je 'alle pijn en ellende volledig vergeten bent zodra je dat kleintje in de armen hebt' maar ook na tien jaar kan ik me het hele uitdrijvingsproces nog uitermate levendig voor de geest halen. De tweede ging al een stuk vlotter, gelukkig. Maar pas bij de derde had ik dé manier gevonden. En je kunt meteen je eigen broeken weer aan, ideaal.

Maar nu is ze tien en al op weg een hele dame te worden. Ook namens Margriet iedereen bedankt voor de kaartjes, cadeautjes, mailtjes en skypjes!

Mazzel

We hebben echt mazzel gehad. Stinkende mazzel. Je weet niet waar je in terecht komt als je ongezien een gemeubileerde wonining huurt, maar het had nog véél erger kunnen zijn. Wij hebben alleen een paar onvervalste Buunderkamp-lampen hangen (model 'Bauer', voorzien van spiegel, plastic kristallen bungeltjes en parelmoeren lampekap in schelpvorm) en gemakkelijke leunstoelen van het type dat mijn oma ook hoogst gewaardeerd zou hebben.

Maar als je de meubels van hier ziet... Zomaar een greep uit de lokale Leen Bakker-folder: bedden met waanzinnig grote, bewerkte ombouwen, bijpassende kaptafels en knoerten van stoelen. Je vraagt je af hoe mensen zo’n compleet ameubelement in een RDP-huisje krijgen. Wordt er waarschijnlijk gewoon omheen gebouwd. En dan nog dertig jaar afbetalen.

Ook het blanke deel der natie heeft doorgaans een wat meer pompeuze smaak dan de gemiddelde Hollander. Enorme eiken wandmeubels, die wij alleen nog kennen uit de dikke Wehkampgids van 1984, worden hier nog zat verkocht. Lederen zithoeken, eetkamerstellen, het is doorgaans allemaal lompzwaar, met authentiek houtsnijwerk en zwaar gestoffeerd. Alsof het zó van de ossewagen is afgeladen. En tja, ten tijde van de Grote Trek bestond Ikea natuurlijk nog niet. Het Zwödse warenhuis heeft heeft het ook nog niet aangedurfd om deze recent ontsloten gebieden te ontginnen.

Marcel vindt het allemaal even prachtig. Die houdt wel van goed fout. Grijnzend: "Zullen we zo’n bed mee naar huis nemen?" Kdacht het niet! Ook omdat ze hier alleen maar boxspring-bedden hebben, met matrassen met een ernstig stugge vering (goeie wegligging…)


We hebben hier speciaal nog een zachter matras gekocht, maar het blijft een spartaans ding. Inderdaad, je slaapt nergens zo lekker als thuis = Arnhems no-budget grenen bed van rettekeket met verstelbare lattenbodem en matras van koudschuim. Ook niet bepaald stijlvol, maar ’t slaapt super! Nog vijftien maanden afstrepen.

Behalve de Wehkamp-meubels kom je hier nog wel meer dingen tegen die in Nederland al lang zijn uitgefaseerd. Hier wordt nog steeds heel veel gefaxt, en vind je dus nieuwe faxapparaten in de aanbieding, en rollen faxpapier. En cheques uitschrijven doen ze hier ook nog. Als de ziektekostenverzekering ons iets vergoedt, vinden we een cheque in de post. Moet je dan mee naar de bank om het geld op je rekening te laten zetten. Behalve travellers cheques (in ‘92 voor het laatst gebruikt) had ik nog nooit een cheque in handen gehad! Sta je daar een beetje onnozel aan de bankbalie, eh, ja, hoe werkt dit verder? Ach, het heeft ook wel weer z’n charme. En zo lang het internet er niet uit ligt, kan ik het nog wel volhouden in het stenen tijdperk...

NB: Vanavond nog een goed gesprek met de dochters.
Margriet: "Ik ga het net zo doen als jullie. Ik ga pas seks hebben als ik getrouwd ben. Want anders krijg je misschien een baby terwijl je er nog veel te jong voor bent."– Goed plan schat, doe maar rustig aan. Papa en mama waren ook zes jaar getrouwd voordat jij kwam.
Zegt Dorien: “Ik ga gewoon seks hebben als ik eenzaam ben..”
- ??????????????
“Nou, als ik denk: nou zou het wel gezellig zijn om een kindje te hebben. Dan pas.”
- pffffffffffffffffff...

Nieuw bericht - meer informatie

Inderdaad, het netbalgebeuren gaat morgenochtend reeds om 06.30 uur van start! Iedereen praat er schande van, dus ik ben niet de enige die dit idioot vroeg vindt. Maar dochterlief kan in elk geval bij de buren logeren, gelukkig.
Die stoken overigens geheel op z'n townships elke avond een zak steenkool weg in de open haard, binnen héérlijk warm maar heel onze wijk is bij gebrek aan wind nu bedekt onder een deken van kolendamp van onze goede vrienden. En m'n was hangt nog buiten! Nog maar effe laten hangen dus, hopen dat het nog een beetje wil uitluchten. Uche-uche...

The early bird... draait zich nog 's om

Zuid-Afrikaners, je blijft je verbazen.
Margriet heeft zaterdag een netbaltoernooi (soort korfbal) tegen een andere school, in Grootvlei. Krijgt ze een briefje mee: deelnemers moeten zaterdag om 05.45 uur bij school zijn.
Welke flippin’ fool verzint dat? Op zaterdagoggend nog wel! Dan zijn ze om kwart over zes in Grootvlei. Gaat zo’n toernooitje daar dan om 07.00 uur van start? Het is winter verdorie, dan is het om kwart voor zes nog niet eens licht. Zijn ze helemaal van de pot gerukt! Wat is er in hemelsnaam met het begrip 'African time' gebeurd?
Er zit maar één ding op: Margriet moet gaan logeren bij Botle. Die doet ook mee. En waarom zouden er twee ouders idioot vroeg op moeten, als dat ook met één kan... En Marcel zit dan nog in de nachtdienst ook, die is dan nog niet eens thuis. En die neemt de Jeep mee, dus dan moet ik ook nog die ouwe Benz zien aan te slingeren, die een week niet heeft gelopen, met een kouwe motor... Gekkigheid.

Toon z’n kleuterschool heeft ook bedacht dat er weer een sportdag moet komen om de kas te spekken. Ook weer op een zaterdagochtend. Hij moet betalen om mee te doen, de ouders moeten vreterij kopen om de kosten te dekken van de dag (organiseer 'm dan níet!) en we worden geacht om 9.00 uur aanwezig te zijn...
De school maakt er een hele heisa van, de oudste kinderen moeten wel aan tien onderdelen meedoen, kleuterjuffen drillen de blagen in de stress, kleuters die geen idee hebben wat nou de bedoeling is en ouders die op zaterdagochtend toch ook wel wat beters te doen hebben. En de rozetten die de kinderen krijgen, moeten maandag weer worden ingeleverd voor volgend jaar. Kunnen we niet gewoon ergens 100 rand overmaken en het afkopen??
Sorry voor het gezeur hoor, maar af en toe...

Gelukkig zijn er ook lichtpuntjes: het lijkt nu definitief winter te zijn, oftewel: tot half oktober geen regen meer! Het is nu wel even wat frisser, met 19 à 20 graden, maar met een bakkie koffie in het zonnetje is het nog prima te doen. Sterker nog: hier kun je alleen in de winter in de zon zitten.

Ondertussen ben ik ook weer bijna 600 foto’s aan het uploaden naar foto.com; laat ze voor 5 eurocent per stuk afdrukken in Nederland. De kwaliteit van de eerste duizend foto’s was ook prima. Die zijn ondertussen zelfs ingeplakt!

Verder ben ik bepaald geen knutselmiep. De dochters zijn daarom laatst naar een workshop scrapbooken geweest. Een uitkomst voor de niet-knutselmoeder! Dat getrut met lintjes en uitgestanste kartonnen letters en knopen in een fotoalbumpje met envelopjes is aan mij niet besteed. Maar de dames vonden het heeeerlijk.
Heeft ongetwijfeld een geslacht overgeslagen.

Alhoewel... Ik heb van de week wel een puike shack gefröbeld. Dorien moest voor school 'een woning' produceren, mocht alles zijn, dus een shack leek me wel zo makkelijk. Gewoon een vierkante doos van blik. Leeg fruitblik opgeofferd, gaten en kieren afgedicht met plastic (doen de shackbewoners zelf ook), schoorsteen eraan geplakt en mini-autobandjes en steentjes op het dak tegen de blikseminslag. Zag er nog heel echt uit.
Maar voorlopig weer genoeg geknutseld voor een half jaar!

Bijna Moederdag

Het is alweer bijna Moederdag. Nou zie ik onze blagen meer dan genoeg ;) maar speciaal voor de (schoon)moeders annex oma's (& opa's) een paar verse schoolfoto's op de blog. De dames zijn in maart gekiekt, Anthony op Koninginnedag. Vandaar z'n oranje Holland-shirt. De meiden hebben hun schooluniformjurkjes aan en de haren met haarbanden en elastiekjes in het gelid. Loshangend haar mag niet.


Toon is de laatste tijd best hard gegroeid, maar hij meet nog steeds maar 1,08 meter en dat is niet veel voor een kleuter van 4,5 jaar. Maar goed, hier vinden ze 'm allemaal groot voor z'n leeftijd. Kan wel kloppen, want het broertje van Dineo is een jaar ouder en een stuk kleiner. Door meet ondertussen 1,31 meter, Margriet 1,46. Ze komt ongeveer tot aan m'n kin! Ze wordt op 22 mei 10 en dat vindt ze heel stoer. "M'n eerste kruisje..." Hele dagen bezig met haren, kleren en mode en de grote zus uithangen tegen de rest van 't spul. Tis nie makkelijk, de oudste zijn!


Dorien komt aardig goed mee op school maar het kost haar wel veel energie. Thuis is de concentratie meestal volledig opgebruikt en dan is het nog een hele toer om met haar fladderhoofd huiswerk te maken. Ze kan het niveau op zich best aan, maar het is vooral een kwestie van rustig nadenken en concentreren.
De beugel begint ook voorzichtig resultaat op te leveren, de schots en scheve inboedel van het bekkie schuift langzaam recht.
Toon gaat ook goed op de kleuterschool, doet braaf wat hij moet doen. Maar die strikte discipline is-ie thuis - helaas - zó weer vergeten!

Spot # II

De kippensnackboeren van Nando's melken de Julius-reclame helemaal uit. De gebruikte buikspreekpop Julius, vernoemd naar de ongelikte ANC-jeugdleider J. Malema, wordt nu geveild. Voor het goede doel.

Nando's hoopte er "op z'n minst 5 rand" (45 cent) voor te beuren, maar rond het middaguur was er al 85.000 rand geboden, zegge 7.500 euro. Wie de hoogste bieder is, wil Nando's niet bekend maken. "Maar we weten wel dat (oppostieleidster) Helen Zille 'm héél erg graag wou", aldus marketingmanager Sylvester Chauke.

Enne, het goede doel? De Zelfhulp Ontwikkelings Organisatie, een club die jonge jongens vooruit helpt. Eindexamencoaching en vaktechnische training in zaken als motoronderhoud, elektrotechniek en... houtbewerking natuurlijk!

Racistisch?

De moddergooiers en polariseerders zijn zich aan ANC-zijde al lekker aan het warmlopen in de Kaap. "Het ANC zal niet toestaan dat de Westkaap een blanke enclave wordt", hield secretaris-generaal Gwede Mantashe in de Kaap zo’n 200 textielarbeiders voor. "Zille is een racistisch meisje", riep ook keffertje Julius Malema van de ANC-jeugd. "Een heks blijft altijd een heks", deed ANC-zwaargewicht en minister van arbeid Membathisi Mdladlana er nog een schepje bovenop.

Goed bezig jongens, ga het vuurtje van de angst maar voeden dat Helen Zille met haar Democratische Alliantie de apartheid weer gaat terugbrengen en dat ze alle zwarten de Kaap uit gaat schoppen. Alsof vrouw Zille zelf destijds niet heeft gestreden tegen de apartheid. Ze kreeg er ook nog zes maanden gevangenisstraf voor, als ik het goed heb.

Het ANC heeft nu voor het eerst de macht in één van de negen provincies moeten prijsgeven aan de oppositiepartij DA; 51,5 tegenover 32 procent van de stemmen. Dat soort dingen gebeuren in een democratie, maar het ANC heeft de pis nu goed lauw. En wat is het makkelijkste scoren? De raciale troefkaart: een blanke aan het bewind = apartheid heringevoerd. Die angst leeft nog steeds bij heel veel zwarte mensen, al kan Zille nog zo hard roepen dat ze dat nooit, nooit, nooit zal laten gebeuren.

De online reacties op het nieuwsbericht over Mantashe waren overigens wel grappig: "Maar tweehonderd textielarbeiders? Wat is er gebeurd Gwede, voedselpakketten op? Is het potje rent-a-crowd leeg, na de verkiezingen? Of waren ze gewoon boos dat jullie alle Zuma-T-shirts in China hebben laten maken??"

De conclusie is dat het ANC vooral zichzelf in de kaart laat kijken - wie is hier nou racistisch?

Karst T.

Het Koninginnedagdrama heeft hier ook de voorpagina’s gehaald. 'Horror in Holland' allitereert The Star, met over de volle breedte een vijfkoloms foto van de slachtoffers op straat en een tweekolommer met de ontzetting van Wim-Lex en Máxima. Zodat ik nu ook voor het eerst goed kon zien dat Max niet heur haar had geverfd, maar een soort kippenveren pruikje had opgespeld. Binnenin is ook een halve pagina gewijd aan het drama.

Het moet toch wel vrij heftig zijn om te beseffen dat een gestoorde die het op jou en je familie had voorzien, niet jou, maar zes onschuldige feestvierders heeft doodgereden. Plus twaalf het ziekenhuis in.
Die Karst T. - die overigens in alle buitenlandse media gewoon Karst Tates wordt genoemd - was echt goed de weg kwijt. Anders neem je voor zo’n actie ook wel iets zwaarders mee dan een Suzuki Swift. Maar wat hij in zijn hoofd had, daar komen we nu nooit meer achter.
Eén reactie op de site van de Telegraaf vond ik wel opmerkelijk. Een man stelde dat de dader waarschijnlijk zo opgefokt was geraakt omdat hij eerder er niet langs mocht van de politie...