Zaterdag zijn we nog een keer de Sani Pass opgereden. Omdat we nu niet door hoefden te rijden naar het noorden van Lesotho konden we het kalm aan doen en veel foto's maken. De pas is een onverhard rotspad en het is de enige verbindingsroute tussen KwaZulu-Natal en Lesotho.
Onderaan, op 1.900 meter hoogte bevindt zich de Z.Afrikaanse grenspost. 8 Kilometer verder en 900 meter hoger is de grensovergang met Lesotho, op 2.800 meter. Het is een prachtige route die je officieel alleen met een 4x4 mag doen, en dat trekt een hoop toeristen aan. Het was behoorlijk druk op de pas. Het is ook een enorm hotseknotspad - ontbijt kwam bijna weer omhoog - maar als je een auto hebt die hoog genoeg op de wielen staat kom je een heel eind. Alleen voor de laatste 13 haarspeldbochten heb je eigenlijk wel echt een fourwheeldrive nodig. Al kwam een gangbaar Nissan Navaro-bakkie met flink veel toeren en wegspattende keien toch ook boven.
Eenmaal op de top waan je je in een andere wereld. In Lesotho - het land waar Anthony's biologische moeder vandaan komt - heeft de tijd eigenlijk stil gestaan. Het Basuthu-volk leeft op het platteland nog heel traditioneel, vooral van de schapenhouderij. Ook achter het gebouwtje van de grenswachters loopt een koppeltje schapen. Die worden ter plekke geslacht en in een potjie gaar gestoofd, zodat de mannen tussen de middag iets warms te eten hebben. Officieel mag je bij de grenspost geen foto's maken - er staat zelfs een in het Duits gestelde waarschuwing 'Hier darft nicht fotografiert worden!' op de balie, maar gelukkig was ik toch al nooit erg goed in Duits.
Eenmaal bovenaan hebben we koffie gedronken in het Sani Top Chalet, naar het schijnt de hoogste pub van Afrika. Er liep ook een Suthu met een dooie ooievaar om z'n nek, ik weet niet of hij die had gevangen of opgeraapt, maar het zag er apart uit. Zouden ze die opeten, of voor muti gebruiken?
Vervolgens zijn we op ons gemakje weer naar beneden gekacheld, met veel fotostops, ook omdat het uitzicht veel beter was dan de vorige keer, toen we volledig in de mist/wolken zaten. Kijk zelf maar!
Nou is de Zuid-Afrikaanse regering vast van plan om de Sani Pass te asfalteren! Dat moet meer toeristen trekken en de regionale ontwikkeling boven en onder aan de pas stimuleren. Lijkt mij een stom plan, want het gros van de toeristen dat nu de pas op rijdt - het Sani Top Chalet krijgt jaarlijks twintig- tot dertigduizend bezoekers - zegt nu al dat ze niet meer komen als de route wordt geasfalteerd. Lees het in The Times. Kortom: wie de Sani Pass nog in al z'n ruige pracht wil meemaken, moet snel zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten