Ambtelijke molen

Het gaat nou echt hard met de integrasie; de dames spelen nu regelmatig cricket! Ik snap het spel nog steeds niet, met alle runs en slips en overs, maar vooruit. Het houdt ze op straat (ipv voor de tv).

Vandaag weer fijn vastgelopen in de ambtelijke molen. We zijn al een tijdje bezig om ons Nederlandse rijbewijs te verruilen voor een Zuid-Afrikaans. (Want naar het schijnt kan het je lelijk opbreken als je in een aanrijding verzeild raakt en je hebt geen internationaal of Zuid-Afrikaans rijbewijs bij je.)

Eerst naar het Traffick and Licensing Department van de gemeente. Daar regeert al sinds 1975 een blanke tannie. Aanvraagformulier keurig ingevuld, maar dat was niet voldoende. "U moet eerst een bewijs van echtheid van uw rijbewijs opvragen bij uw ambassade."

Ambassade gemaild en gebeld, Pretoria toe, omgerekend 60 euro betaald voor twee simpele fotokopietje van onze rijbewijzen met een stempel plus handtekening erop van de consul. Dat zou voldoende moeten zijn, volgens de ambassademedewerkster.

Terug naar het ijskonijn. "Neehee, dit is niet goed, want dit geeft nog geen verklaring van de codes die op uw rijbewijs staan. U moet wel kunnen aantonen waar die B voor staat. Bovendien moet het op briefpapier van de ambassade staan. Zodat we een telefoonnummer hebben. Voor als we ze moeten bellen."

@#R$&@dikkeme. Zeg dat dan meteen.

Ambassade weer gebeld, doorverwezen naar het RDW. Op die site kun je een aanvraagformulier downloaden voor een internationaal bewijs van echtheid van je rijbewijs. Formulier geprint, ingevuld, ondertekend en teruggefaxt naar de RDW.

RDW moest de echtheidsverklaring vervolgens doorsturen naar de rechtbank in Den Haag, die er een apostille aan moest hangen. Kostte alles bij elkaar ook weer enkele tientjes.

Er gingen een paar weken overheen, maar gisteren lagen de aangetekende Hollandse documenten op het postkantoor. Vanochtend met alle ingevulde aanvraagformulieren, bijbehorende paperassen plus ondertekende apostille compleet met lakstempel terug naar het gemeentehuis.

Alwaar de helleteef ons wederom NEE verkocht. "Om een Zuid-Afrikaans rijbewijs aan te vragen moet je een Zuid-Afrikaans ID-nummer hebben. Anders is het niet mogelijk."
Want hoewel je op het groene Zuid-Afrikaanse rijbewijs-aanvraagformulier kunt aangeven dat het gaat om de omzetting van een buitenlands rijbewijs, en er een specifiek vakje is waar je je buitenlandse identiteitsnummer kunt invullen, kan de gemeente je vervolgens alleen een rijbewijs verstrékken als je een Zuid-Afrikaans paspoort of ID-boekje hebt. En dat hebben we niet. Want we zijn hier te kort om een permanent residence permit aan te vragen.

Múts! ZEG DAT DAN METEEN!!!Gewoon één vraagje: "Heeft u wel een Zuid-Afrikaans ID-nummer dan? Anders kan het niet, hoor." Dat had een heleboel rompslomp gescheeld.
Dat soort dingen, daar word ik nou zó chagrijning van. Maar vooruit. Mochten we nou door de politie worden aangehouden, dan hebben we een hele stapel papier om de geldigheid van ons rijbewijs mee aan te tonen. Met lakstempel van de Haagse rechtbank.

Nog een sterk staaltje.
Vorige week een officiële brief in de bus van het mysterie van Home Affairs, met het verzoek of we ons ten spoedigste bij het kantoor in Vereeniging konden vervoegen. Paniek sloeg toe, want dat zijn de jongens van de werkvergunning. Er zou toch niks fout zijn? Dus maar even gebeld waar het over ging. "Nou, er ligt hier een document voor u klaar dat bij de werkvergunning hoort. Kunt u dat komen ophalen?"
Dan ga je er toch van uit dat het iets Belangrijks is dat je dat persoonlijk moet afhalen. Anders hadden ze het wel opgestuurd. Toch?

Dus vanochtend (nog chagrijnig van de Heidelberger tannie) door naar Vereeniging, drie kwartier verderop. Vervoegd bij de balie. Indiër bladert in zijn stapel paperassen. "Jaaa, ja hoor, hier heb ik het. O wacht, ik zie dat mijn chef het nog niet heeft ondertekend. Weet u wat? Zodra hij het getekend heeft, stuur ik het wel op. Net zoals we met dat andere briefje hebben gedaan." Blije glimlach. "Is dat OK?"

Nee, niet ok. Had dat dan meteen gedaan, malloot. "Maarre, wat is het eigenlijk, meneer Malloot?" Weer die blije glimlach. "Nou, het officiële aanvraagformulier voor uw werkvergunning."
Huh? Maar die werkvergunning hebben we al lang binnen?
"Ja, maar het officiële aanvraagformulier heeft u nooit gehad. En dat hoort er wel bij..."

Duuuuussssssss...