Net een erg inspannende sessie achter de rug met de bovenbeugel van Dorien. Het ijzerwerk is gisteren geïnstalleerd, maar wat ik dus niet wist is dat het bijstellen een doe-het-zelf-klus is.
De orthodontist gaf heel optimistisch een blauw plastic scharniertje mee met een uitstekend stukje ijzerdraad. Ziet eruit als een afgebroken verbogen paperclip. Dat moet in het gaatje midden in het stelwerk worden gedrukt (zie foto). Vervolgens richting keelgat duwen tot er weer een nieuw gaatje te voorschijn komt voor de volgende stelsessie.
Braaf geoefend in de Zuid-Afrikaanse smidse, maar vanmiddag thuis kreeg ik dus met geen mogelijkheid meer die paperclip in het bovenste stelgat. Gaatje was ook niet volledig te voorschijn gekomen.
Pas na een half uur prutsen (zelfs nog met een veiligheidsspeld geprobeerd...) viel het kwartje: misschien eerst het oude gaatje nog iets verder doorduwen? Voor een orthodontist natuurlijk gesnejen koek, maar ik ben als blondje geboren; had vroeger dezelfde kleur melkboerenhondenhaar als Dorus...
Arm kind. Gelukkig werkte ze goed mee. En ach, de volgende keer is het tenminste zó gepiept.
Bijstellen moeten we twee weken volhouden, steeds twee dagen stellen en dan een dag rust. Over twee weken moeten we terugkomen. Dan komt het onderste deel van de beugel erin. Doel is dat boven- en onderkaak wat naar buiten worden gedrukt zodat er meer ruimte komt voor de Ivoren Wachters.
Door heeft er wel een beetje last van. Niet dat het pijn doet, maar praten en vooral eten is nog vrij problematisch. Dorus is normaal al bepaald niet de snelste met eten, maar nu duurt het helemaal een eeuwigheid. Elke korrel die achter het hekwerk blijft hangen, moet ze eruit kuchen. Gek genoeg geven chips, snoep en toetjes weinig tot geen problemen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten