Reuring

"Isizukulwane esisha sabavoti sesiphumela eshashalazini elinolwazi nenkumbulo encane, noma elingenayo kwayona inkumbulo yesikhathi esedlule sokuhlupheka, ukuzabalaza nokwehliswa isithunzi. Kuhle lokhu ezweni, kodwa futhi kunesidingo sokuba lokhu kwethulwa kwamasu eQembu lethu okhetho kubekwe phezu kwesisekelo esibanzi sokubona izinto maqondana nokubakhona kwethu isikhathi eside nokuzinikela kwethu siSifundazwe."

Dat krijg je dus als je op de pers-mailinglijst staat van de Inkatha Freedom Party (IFP). Persbericht in het Zulu. Risico van het vak – al sturen ze meestal alleen de Engelse versie.

Het gaat ook weer lekker met de ANC. Hebben ze eindelijk een beschaafde perswoordvoerder die ook nog eens vloeiend Afrikaans spreekt, moet-ie aftreden wegens fraude. Exit Carl Niehaus. Nog niet zo lang geleden ambassadeur van ZA in NL. Hatsjekidee, koren op de molen van de oppositie, zo kort voor de verkiezingen (22 april).

Ander ANC-boegbeeld, notoir schreeuwlelijkje Julius Malema, heeft nu zelfs de eigen minister van onderwijs publiekelijk beledigd, “with her fake English accent” (terwijl ze toch heus daar is opgegroeid…) Malema’s zoveelste uitglijder werd hem in grote dank afgenomen door de oppositie. De IFP: “Julius, vriend, jij bent onze allergrootste held. Nog nooit in de geschiedenis heeft een ANC’er zó gigantisch zijn best gedaan voor ons. Niemand heeft ooit zó efficiënt stemmen weten te winnen voor de oppostie.”
Altijd weer fijn, beetje reuring in de politiek.

Vanmiddag nog m’n chef buitenland van het ND op de koffie gehad. Al was Gerhard hier op persoonlijke titel: hij is ook vrijwilliger voor de SHIB en gaat weer naar Koster/Reagile. Hetzelfde project als waar mijn pa ook actief voor is. De wereld is klein!

Vandaag ook nog salontafel geschuurd en gelakt. Zaten allemaal lelijke kringen op. (Moet je ook maar vierkante glazen gebruiken.) Er zit nu een onverslijtbaar soort botenlak op uit een potje van oom Wally. Dat zal die wijnglazen leren.

Na het eten nog samen met de kids een potje rugby gespeeld met de buurtjes en hun jongens. Ik doe m’n best om te integreren, maar die eivormige ballen... Kan ze niet schoppen én niet vangen!

Marcel was er trouwens niet bij, die is aan het overwerken bij de BAT. Met 1.700 man personeel maken ze hier net zoveel sigaretten (25 miljard per jaar) als destijds in Zevenaar met 560 mensen, en dat was nagenoeg zonder overwerk en met een veel kortere werkweek. Kortom: er valt nog wel een en ander aan efficiency-slagen te winnen. Marcel is bezig een organisatieadviesrapportje op te stellen dat naar de top van de voedselketen moet; nou maar hopen dat ze er een beetje open voor staan. Want het motto van BAT Heidelberg is vooral: penny wise, pound foolish!

Tot slot en omdat het zo schattig is zet ik er nog even een losse foto bij van onze Toon op zwemles. Hij doet het hartstikke goed!

PS: De hausgemachte therapie bij Doortje lijkt vruchten af te werpen!