Yes, we zijn weer volledig online! De laatste tijd veel gesukkeld met internetverbindingen en andere narigheid. Begon met ons Hollandse routertje dat de geest gaf; ouderdom of blikseminslag, daar zijn we nog niet uit. Vervolgens begon de Telkom-modem ook de sputteren. Draadloos konden we er al geen contact mee maken en met de netwerkkabel ging het ook steeds slechter, met verbindingen die er telkens uit vlogen en IP-adressen die niet konden worden opgepingd. Woensdag al een vermoeiende en vruchteloze sessie met de Telkom-helpdesk achter de rug, die eindigde met het advies om maar een IT-specialist te laten komen. Dat was me toch te gortig. Maar de gedachten gingen wel uit naar ene Nico B., te E.
Vanochtend nog een poging gewaagd, weer met de helpdesk de hele bliksemse bende nagelopen en modem ge-reset - hoezo, net UPC in Nederland? – maar wacht eens even, als het modem is gereset, zal het oorspronkelijke fabriekswachtwoord dan misschien...?? En jawel! Modem feitelijk weer opnieuw geïnstalleerd, en klaar was Klara! Zowel draadloos als via netwerkkabel weer in de lucht. Dat Skypt en mailt weer een stuk prettiger dan met het mobiele internetpakketje. Maar waarom is er nou niemand bij de helpdesk die je dat even vertelt?
De pahasplaai-printerellende bleek ook nog een vervolg te krijgen...
Zaterdag nieuwe printer gekocht; maandag, bij de eerste de beste onweersklap (nou moet ik zeggen: was ook wel een héle beste klap): de nieuwe ook stuk. Ongelofelijk, wat een porrelapparaat.
Gelukkig binnen veertien dagen probleemloos om te ruilen bij de Makro. Maar, zei de mevrouw van de Makro, die printercartridges die je er net nieuw in gezet hebt, kun je nog best gebruiken. Dus die moesten worden overgezet in de tweede nieuwe printer. De bijbehorende doos verse cartridges hield ze mooi achter.
Echter: die dingen zijn tegenwoordig voorzien van een chip. Konden we de ouwe printer nog om de tuin leiden met anderssoortige inktpatronen, bij de nieuwe lukt dat niet meer. Die dacht: eenmaal gebruikt is opgebruikt, en accepteerde de cartridges mooi niet.
Dus Marcel vanmorgen voor de dérde keer terug naar de Makro...
Nieuwe printer nummer drie staat er nu, met z’n stekker in een stroompiekdempende stekkerdoos. Er was een tijd in Nederland dat je fatsoenshalve niet naar de Makro mócht, en nou lopen we er de deur plat, in post-apartheidsera. Nou ja. En erger nog: vanmiddag een folder in de bus van het lokale ieniemienie computerwinkeltje in Heidelberg: zelfde printer in de aanbieding maar dan bijna de helft goedkoper! Zul je altijd zien.
Maarrr... Het schijnt dat het geluk ons toch nog toelacht! Ben in de prijzen gevallen wegens onbaatzuchtige deelname aan een telefonisch marktonderzoek eerder deze week. We schijnen maar liefst twee reischeques te hebben gewonnen. Wellicht is het één grote hoax om ons komende week bij het ophalen van de prijs in een Heidelbergs restaurant fijn te overvallen (uit dan wel thuis) maar het klonk allemaal heel echt. En zo niet, dan toch. We houden u op de hoogte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten