Gisteren nieuwe printer gehaald. De sympathieke jongen van de computerzaak die ons elektronische sterfgeval had onderzocht belde en zei dat er niks aan te doen was, de pahasplaai was echt stuk, prabably laaihtnin (de wát? ‘pawwa supplaai’ ooww, de powersupply).
Jammer dan.
Op naar de makro in Jo’burg. Had toevallig nagenoeg dezelfde printer in de aanbieding. We hadden een Epson Stylus DX4000 (3-in-1 apparaat) en nu z'n jongere broertje, de CX4300. We hadden ook nog een compleet navulpak inktcartridges liggen voor oude printer, dus dat kwam mooi uit, dacht ik – nou, niet dus. Denk maar niet dat die dingen compatible zijn. De ouwe printer vrat T0711 cartridges, de nieuwe moet T0921. 'Je kunt alsnog proberen om die oude over te zetten, misschien accepteert-ie ze toch’, suggereerde ik, maar zelfs dat ging niet meer: zonder pahasplaai krijg je de ouwe cartridges niet eens meer los uit de stukke printer!
Wat is dat toch voor schaamteloze gelduitdezakklopperij! Dat zo’n fabrikant een miereneukerig klein dingetje verandert aan zo’n printer en dat daar weer een compleet andere range cartridges in moet! En waarom is de pahasplaai niet gewoon een uitneembaar en vervangbaar element? Nou staat er woensdag weer een compleet apparaat tussen het grofvuil. Dat overigens ongetwijfeld wordt meegenomen door iemand die daar kortstondig gelukkig mee is – tot hij er in Shackville achter komt dat de pahasplaai stuk is en dat er echt niks aan te doen is.
Goed voornemen: binnenkort een verlengsnoer kopen met ingebouwde stroompiekendemper, of hoe noem je zoiets.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten