Kleurverschil

Het is vijftien jaar geleden dat de Apartheid officieel is afgeschaft. Zuid-Afrika werd omgedoopt in de Regenboognatie. Maar het kleurverschil tussen mensen is nog steeds zeer duidelijk voelbaar.
Onze wijk heeft een wachthuisje met slagboom en (zwarte) bewakers, die officieel iedereen die de wijk als bezoeker inrijdt, moeten registreren. Maar blank bezoek heeft nog nooit een briefje hoeven invullen. Ook niet de twee blanke mannen van het veiligheidsdeurenbedrijf die bij ons een offerte kwamen maken voor een reparatieklusje.
Vanochtend twee zwarte jongens van hetzelfde veiligheidsdeurenbedrijf over de vloer gehad, die de stukke schuifdeur kwamen maken. Die hadden wel een Bezoekersregistratie-papiertje meegekregen van de bewaking, dat ik moest aftekenen. Nou is dat misschien heel verklaarbaar in een land waar naar schatting 98 procent van de gewelddadige overvallen worden gepleegd door zwarte Afrikanen, maar toch. Mijn blanke, zwaar psychisch gestoorde stalker-met-moordneigingen (bijvoorbeeld) hoeft maar vriendelijk naar de bewakers te grijnzen en hij is binnen.


In het personeelsblad van de BAT stond onderstaand gedicht van een jonge zwarte medewerker. Gaat ook over voelbaar kleurverschil. Ik vond 'm mooi. Heel dapper dat hij zo kwetsbaar durft te zijn.

The meaning of acceptance

I ask not for your money
But for your helping hand
I ask not for your freedom
But for your caring love
I ask not for your opinioin
But for your understanding

We are not of the same culture
We are not of the same home
We are not of the same colour
Although we are of the same God

Take me as I am, for I cannot change
Treat me not like an animal for I am human too
Treat me with respect for I will do the same
Take me as your Brother for you are mine too

I ask not for your money
But for your helping hand
I ask not for your freedom
But for your caring love
I ask not for your opinioin
But for your understanding

Hear me when I say
Accept me as I am
(C. Tsotetsi, aka Chere)

Toeval

Van de week een berichtje gemaakt over vier mensen die zijn verdronken bij twee afzonderlijke doopdiensten. Doop door onderdompeling gebeurt hier regelmatig gewoon in een rivier, en als het dan veel geregend heeft is dat best wel riskant. Te meer daar veel zwarte Zuid-Afrikanen niet kunnen zwemmen.
Maar ik zat er wel een beetje mee. Verdrinken tijdens een doopdienst – gevoelsmatig klopt dat niet. Aan de andere kant: iedereen gaat een keer. Wie ben ik om te bepalen wanneer dat wel of niet moet gebeuren... Terug naar je maker, zullen we maar zeggen.

Zo schijnt ook een Nederlandse folderterugstuuractie te heten. Iedereen die niet gediend is van de evolutie-is-ook-een-geloof-folder van meneer Van Helden moet die terugsturen naar Urk. “Terugstuuractie folder scheppingsleer is succes” kopte de Volkskrant tendentieus. Hoezo, succes? De weblog van GeenStijl lag er kennelijk even uit. Maar waarom niet ‘veel animo voor’ of iets in die richting?

Opvallend is wel dat de oeroude discussie in 2009 kennelijk nog steeds niet is uitgewoed. En dat die actie van Van Helden zoveel reacties oproept. Nederlanders krijgen jaarlijks een scala aan direct mail-folders in de bus, variërend van energiebedrijven tot makelaars/taxateurs en boekenclubs. Die willen je allemaal graag bekeren. Hoor je nooit iemand over.

Tja. Schepping in zes dagen? Lijkt me krap. (Nietwaar, Andries?) Evolutie? Hmmmm. Aanpassingen komen voor. Maar van alg naar mens? Toevalsfactor is dan wel erg groot. De kans op genetische vooruitgang bij een mutatie is veel en veel kleiner dan op achteruitgang/degeneratie. Ik ben maar een simpele leek, maar als ik kijk naar de complexe biologische werkelijkheid om me heen (en in mijzelf) dan lijkt het mij godsonmogelijk dat dat allemaal door toeval is ontstaan.

BAT reünie

Jawel, Marcel komt begin april even naar NL vanwege de BAT reünie. Contacten leggen en warmhouden in de sigarettenbizniz, met het oog op de terugkeer naar Nederland. Mons heeft plannen om zichzelf tzt als technische éénpitter te gaan verhuren. (ZZP'er: zelfstandige zonder poen...)

Nou is het transport tot aan de luchthaven Düsseldorf geregeld. Hij komt daar aan op donderdag 2 april om 13.45 uur - mits de besnorde piloten van Air Emirates geen fundamentalistische omwegen maken. Mars zoekt nog een vrijwilliger om hem van het vliegveld af te halen, "maar met al die werklozen tegenwoordig in Nederland moet dat vast geen probleem zijn", sprak hij monter.
De reünie vindt plaats op zaterdag 4 april in Nijkerk (Hart van Holland), zondagochtend wil hij gaan tempelen in het nieuwe gebouw van de trappistengemeente Arnhem-Zuid. Maandagavond 6 april om 21.20 wil hij weer vertrekken vanaf Dusseldorp.
Iedereen met heldere ideeën over slapen, eten en transport is welkom!

M. MONS

Eigenlijk moet je hun spullen aan hun kont vastnieten... Het schooljaar is nog niet koud begonnen of oudste dochter is twee drinkbekers, een broodtrommel en een schooljack kwijtgeraakt. Schooluniformen zijn handig omdat je ’s morgens nooit dat gezeur hebt over wat ze aan willen trekken. Maar aan de andere kant: honderden kinderen met dezelfde truien, sportkleren en jacks. Dan raakt er wel eens wat zoek.
Maar vandaag had Margriet haar jas weer terug. Ze moest op school even naar het kantoortje komen: was deze van haar? Nou had moeders met watervaste zwarte stift M. MONS op het maatlabeltje gekalkt, dus dat kon ze met vrij grote zekerheid bevestigen. “Maar dit jongetje zegt dat-ie van hem is.” Stond daar een klasgenootje, noem hem Tsepiso, met droge ogen te vertellen: “Echt waar hoor, mijn moeder merkt al mijn kleren met M. Mons.”
Dat is toch wel de moeder aller smoezen!! Hoe verzint-ie het. Ik voorspel deze jongeman een glansrijke carrière in de top van de ANC.

Iets heel anders: Marcel heeft gisteren een gesprek gehad met Arturo Rodriguez, de Mexicaan die sinds een tijdje fabrieksmanager is van BAT Heidelberg. De heren zaten goed op een lijn; er schijnen in elk geval binnenkort mobiele telefoons te komen op de werkvloer. Dat moet de nodeloze avondvierdaagsewandeltochten naar PT’ers en andere techneuten straks een stuk beperken.
Ook wil de baas flink wat meer reserveonderdelen gaan aanschaffen zodat er tenminste wat voor het grijpen ligt. Deze fabriek had nooit erg goed door dat een machine die een half uur voor niks stil staat, meer kost aan omzetverliezen dan de jaarkosten van die telefoons. En dat het steeds zoeken/bijbestellen van onderdelen ook veel meer kost dan het op voorraad hebben van die onderdelen.
Maar ja, als je bezuinigt scoor je punten, en dat deed dus iedereen die hogerop wilde komen. Mars wordt ook kats gefrustreerd van al de halfversleten onderdelen die niet worden vervangen maar worden schoongemaakt en hergebruikt ‘omdat ze best nog even meekunnen’. En vervolgens blijf je aan het klooien met het apparaat. Gelukkig heeft die Mexicaan een redelijk frisse blik. Nou maar hopen dat de mooie plannen ook daadwerkelijk geïmplementeerd gaan worden.

Mèrs rijdt vanavond ook nog even naar het vliegveld om hallo te zeggen tegen Alexander Bijl – bij een uiterst select groepje intimi ook wel bekend als de onverstoorbare gitarist Axel ‘the Axe’ van de fameuze band Babo. Alex dacht: kom, doe es gek, en boekte zomaar een rondreis door ZA. Vervolgens bestelde Marcel een pallet KLM-werkbroeken met kniekussens, Hollandse mayonaise en fatsoenlijke kaas. En om die arme jongen dat nou drie weken te laten rondzeulen... Wordt die kaas ook niet beter van. Dus. Komt precies goed uit. De Franse fenegriekkaas van mijn broertje is bijna op!

Reuring

"Isizukulwane esisha sabavoti sesiphumela eshashalazini elinolwazi nenkumbulo encane, noma elingenayo kwayona inkumbulo yesikhathi esedlule sokuhlupheka, ukuzabalaza nokwehliswa isithunzi. Kuhle lokhu ezweni, kodwa futhi kunesidingo sokuba lokhu kwethulwa kwamasu eQembu lethu okhetho kubekwe phezu kwesisekelo esibanzi sokubona izinto maqondana nokubakhona kwethu isikhathi eside nokuzinikela kwethu siSifundazwe."

Dat krijg je dus als je op de pers-mailinglijst staat van de Inkatha Freedom Party (IFP). Persbericht in het Zulu. Risico van het vak – al sturen ze meestal alleen de Engelse versie.

Het gaat ook weer lekker met de ANC. Hebben ze eindelijk een beschaafde perswoordvoerder die ook nog eens vloeiend Afrikaans spreekt, moet-ie aftreden wegens fraude. Exit Carl Niehaus. Nog niet zo lang geleden ambassadeur van ZA in NL. Hatsjekidee, koren op de molen van de oppositie, zo kort voor de verkiezingen (22 april).

Ander ANC-boegbeeld, notoir schreeuwlelijkje Julius Malema, heeft nu zelfs de eigen minister van onderwijs publiekelijk beledigd, “with her fake English accent” (terwijl ze toch heus daar is opgegroeid…) Malema’s zoveelste uitglijder werd hem in grote dank afgenomen door de oppositie. De IFP: “Julius, vriend, jij bent onze allergrootste held. Nog nooit in de geschiedenis heeft een ANC’er zó gigantisch zijn best gedaan voor ons. Niemand heeft ooit zó efficiënt stemmen weten te winnen voor de oppostie.”
Altijd weer fijn, beetje reuring in de politiek.

Vanmiddag nog m’n chef buitenland van het ND op de koffie gehad. Al was Gerhard hier op persoonlijke titel: hij is ook vrijwilliger voor de SHIB en gaat weer naar Koster/Reagile. Hetzelfde project als waar mijn pa ook actief voor is. De wereld is klein!

Vandaag ook nog salontafel geschuurd en gelakt. Zaten allemaal lelijke kringen op. (Moet je ook maar vierkante glazen gebruiken.) Er zit nu een onverslijtbaar soort botenlak op uit een potje van oom Wally. Dat zal die wijnglazen leren.

Na het eten nog samen met de kids een potje rugby gespeeld met de buurtjes en hun jongens. Ik doe m’n best om te integreren, maar die eivormige ballen... Kan ze niet schoppen én niet vangen!

Marcel was er trouwens niet bij, die is aan het overwerken bij de BAT. Met 1.700 man personeel maken ze hier net zoveel sigaretten (25 miljard per jaar) als destijds in Zevenaar met 560 mensen, en dat was nagenoeg zonder overwerk en met een veel kortere werkweek. Kortom: er valt nog wel een en ander aan efficiency-slagen te winnen. Marcel is bezig een organisatieadviesrapportje op te stellen dat naar de top van de voedselketen moet; nou maar hopen dat ze er een beetje open voor staan. Want het motto van BAT Heidelberg is vooral: penny wise, pound foolish!

Tot slot en omdat het zo schattig is zet ik er nog even een losse foto bij van onze Toon op zwemles. Hij doet het hartstikke goed!

PS: De hausgemachte therapie bij Doortje lijkt vruchten af te werpen!

Prikken

Vandaag naar een Heidelbergs consternatiebureau, pardon consultatiebureau geweest. Oftewel naar het kamertje van een wijgverpleegkundige in de groepspraktijk van onze huisarts. Toon is namelijk 4, Margriet is 9. Dat betekent herhalingsinentingen tegen DTP, kinkhoest en BMR. Doortje (7) ontsprong de dans. Maar goed ook, want bij de laatste prik moesten we haar met twee man (vrouw) vasthouden, terwijl de consultatiearts het spuitje zette. Pijndrempel van 0,5 mm.

De dosering voor Toon werd een beetje aangepast omdat ze hier dezelfde vaccins geven met 6 en 12 jaar, ipv 4 en 9. En ik wil wel het Hollandse schema aanhouden, omdat we medio volgend jaar weer terug gaan. Voor Margriet maakte de dosering trouwens niet uit.
Kat in ’t bakkie, inenten ging prima. Moet nu alleen nog even zien of dat te claimen is bij de ziektekostenpolis. Is wel geen woest bedrag, maar we betalen niet voor niks een beste premie, daar wil je dan ook es wat voor terugzien. Zeker met kids die nooit ziek zijn (misschien had ik ze beter níet kunnen laten enten... geintje).

Verder proberen we Dorien een beetje af te helpen van haar angst voor het donker. De dame heeft een erg levendige fantasie, kastdeuren in de slaapkamer moeten 's avonds allemaal dicht en er mag ook niet ergens een jack of shirt hangen wat vaag op een menselijke gedaante lijkt. Dat leidt allemaal tot enge dromen en daar zucht de hele familie dan onder, want ze maakt Margriet wakker omdat ze niet alleen naar onze slaapkamer durft.
Kortom: vanavond maar eens een beetje droog geoefend, met alle lampen uit en dan van de slaapkamer naar de badkamer lopen en weer terug. Ze heeft wel een zaklampje. Met ons erbij ging het helemaal goed, nou maar hopen dat deze hausgemachte therapie vruchten afwerpt en dat we vanacht eens ononderbroken door kunnen slapen. De nachten zijn al zo verrekt kort als de wekker om half zes gaat...

Hier kom ons goed weg!

Duuusss...
Wij vanavond naar een verlopen zalencentrum even buiten Heidelberg, alwaar we mijn gewonnen reischeques konden incasseren. Er bleek dus inderdaad wat achter te zitten. Verkoopavond van The Holiday Club, een vakantie-punten-lidmaatschapssysteem. Oftewel: word lid, koop vakantiepunten, ga op vakantie en verdien daarmee weer punten voor de volgende trip. Paar gladde jonge ‘sales reps’ probeerden een stuk of acht Heidelbergse echtparen te overtuigen van de grandioze voordelen van dit systeem.

Onze vertegenwoordiger kwam er al snel achter dat er aan die Hollanders weinig eer viel te behalen. Sterker nog: hij ging z’n anderhalf uur durende verkoopbabbel niet eens op ons loslaten, aangezien wij medio volgend jaar toch weer weg zijn uit ZA. Stonden we mooi na een halfuurtje weer buiten, met twee reischeques: één voor een vijf-dagen-vier-nachten-verblijf voor twee volwassenen op een (uiteraard bij de Holiday Club aangesloten) locatie naar keuze in ZA, en één volledig verzorgde achtdaagse cruise langs de Bahama’s. Moesten we alleen zelf de tickets naar Florida regelen. Aaajuuuuuu!!!
Daar zijn we alletwee totaaaal niet in geïnteresseerd. Beetje op zo’n boot hangen tussen rijke Amerikaanse taarten...

Die cheque hebben we dus meteen afgesplitst naar Blessing, de zoon van Ivan en Theo. Hij had het er laatst al over dat hij zo graag een keer naar de Bahama’s zou willen. Bovendien is een oud studievrindje van hem piloot bij de South African Airlines; die kan ‘m voor een krats naar Florida vliegen. Komt helemaal goed.

Geef ons maar zo’n midweekje met z’n tweetjes in een leuke lodge met wilde beestjes eromheen! De schoonouweluu denken erover om in september weer een poosje deze kant op te komen... Kids vakantie, opa en oma die kunnen oppassen... Gaan wij er effe lekker tussenuit!

Online elend

Yes, we zijn weer volledig online! De laatste tijd veel gesukkeld met internetverbindingen en andere narigheid. Begon met ons Hollandse routertje dat de geest gaf; ouderdom of blikseminslag, daar zijn we nog niet uit. Vervolgens begon de Telkom-modem ook de sputteren. Draadloos konden we er al geen contact mee maken en met de netwerkkabel ging het ook steeds slechter, met verbindingen die er telkens uit vlogen en IP-adressen die niet konden worden opgepingd. Woensdag al een vermoeiende en vruchteloze sessie met de Telkom-helpdesk achter de rug, die eindigde met het advies om maar een IT-specialist te laten komen. Dat was me toch te gortig. Maar de gedachten gingen wel uit naar ene Nico B., te E.

Vanochtend nog een poging gewaagd, weer met de helpdesk de hele bliksemse bende nagelopen en modem ge-reset - hoezo, net UPC in Nederland? – maar wacht eens even, als het modem is gereset, zal het oorspronkelijke fabriekswachtwoord dan misschien...?? En jawel! Modem feitelijk weer opnieuw geïnstalleerd, en klaar was Klara! Zowel draadloos als via netwerkkabel weer in de lucht. Dat Skypt en mailt weer een stuk prettiger dan met het mobiele internetpakketje. Maar waarom is er nou niemand bij de helpdesk die je dat even vertelt?

De pahasplaai-printerellende bleek ook nog een vervolg te krijgen...
Zaterdag nieuwe printer gekocht; maandag, bij de eerste de beste onweersklap (nou moet ik zeggen: was ook wel een héle beste klap): de nieuwe ook stuk. Ongelofelijk, wat een porrelapparaat.
Gelukkig binnen veertien dagen probleemloos om te ruilen bij de Makro. Maar, zei de mevrouw van de Makro, die printercartridges die je er net nieuw in gezet hebt, kun je nog best gebruiken. Dus die moesten worden overgezet in de tweede nieuwe printer. De bijbehorende doos verse cartridges hield ze mooi achter.
Echter: die dingen zijn tegenwoordig voorzien van een chip. Konden we de ouwe printer nog om de tuin leiden met anderssoortige inktpatronen, bij de nieuwe lukt dat niet meer. Die dacht: eenmaal gebruikt is opgebruikt, en accepteerde de cartridges mooi niet.
Dus Marcel vanmorgen voor de dérde keer terug naar de Makro...
Nieuwe printer nummer drie staat er nu, met z’n stekker in een stroompiekdempende stekkerdoos. Er was een tijd in Nederland dat je fatsoenshalve niet naar de Makro mócht, en nou lopen we er de deur plat, in post-apartheidsera. Nou ja. En erger nog: vanmiddag een folder in de bus van het lokale ieniemienie computerwinkeltje in Heidelberg: zelfde printer in de aanbieding maar dan bijna de helft goedkoper! Zul je altijd zien.

Maarrr... Het schijnt dat het geluk ons toch nog toelacht! Ben in de prijzen gevallen wegens onbaatzuchtige deelname aan een telefonisch marktonderzoek eerder deze week. We schijnen maar liefst twee reischeques te hebben gewonnen. Wellicht is het één grote hoax om ons komende week bij het ophalen van de prijs in een Heidelbergs restaurant fijn te overvallen (uit dan wel thuis) maar het klonk allemaal heel echt. En zo niet, dan toch. We houden u op de hoogte.

Zwemles

Er is een miraaakel 'beurd!
Onze Toon had vanmiddag z'n eerste zwemles en hij peddelde er zó vandoor, op z'n hondjes, met z'n zwembandjes, met de zwemjuf mee.
Gezichtje was nog een tikkie gespannen, maar het viel mij 100 procent mee. Dit manneke dat zich altijd als een aapje aan ons vastklemt in het diepe, dat voor geen meter los wil laten: hoppekee, daar ging-ie. Goed gedresseerd in Kleuterschool de Straffe Tucht, precies doen wat de juffrouw zegt. Moet ik onder water? Ga ik onder water. Zelf op de kant klimmen? Ook geen probleem. Hij was GOED! En moeders was trots.
Ha! Dat scheelt weer een paar honderd euro aan zwemleskaarten straks bij het zwembad in Oosterbeek! We betalen hier omgerekend 15 euro per maand, voor twee keer een half uur les per week...

Billenbord

De verkiezingen naderen. De ANC - die op z'n zachtst gezegd geen onkreukbaar imago heeft - kon bepaald niet lachen om bovenstaande toevoeging aan hun billboard, maar ik vond 'm wel grappig... Foto komt uit de krant The Star.
Op internet doen ook gemanipuleerde foto's de ronde van zo'n zelfde billboard, waarop de afgebeelde gladjakker (de van verkrachting beschuldigde ANC-baas Jacob Zuma) de kiezers waarschuwt: "Als je op COPE stemt, zullen we je moeder n**ken"...

Minder om te lachen is het politieke geweld dat afgelopen weekeinde weer ouwerwets oplaaide tussen de regerende ANC en aartsrivaal Inkatha, ofwel de Xhosa's versus de Zulu's. Daar zijn tussen '85 en '95 al zo'n 20.000 dooien bij gevallen. En nu is het arsenaal speren en knopkiri's ook uitgebreid met minder traditioneel schiettuig. De laatste paar weken zijn in KwaZulu-Natal al drie prominente ANC'ers doodgeschoten. Maar volgens Inkatha kan dat net zo goed door andere ANC'ers gedaan zijn, omdat de partij intern ook behoorlijk verdeeld is. Kortom: kon nog wel eens een hete herfst worden hier...

Pahasplaai

Gisteren nieuwe printer gehaald. De sympathieke jongen van de computerzaak die ons elektronische sterfgeval had onderzocht belde en zei dat er niks aan te doen was, de pahasplaai was echt stuk, prabably laaihtnin (de wát? ‘pawwa supplaai’ ooww, de powersupply).
Jammer dan.
Op naar de makro in Jo’burg. Had toevallig nagenoeg dezelfde printer in de aanbieding. We hadden een Epson Stylus DX4000 (3-in-1 apparaat) en nu z'n jongere broertje, de CX4300. We hadden ook nog een compleet navulpak inktcartridges liggen voor oude printer, dus dat kwam mooi uit, dacht ik – nou, niet dus. Denk maar niet dat die dingen compatible zijn. De ouwe printer vrat T0711 cartridges, de nieuwe moet T0921. 'Je kunt alsnog proberen om die oude over te zetten, misschien accepteert-ie ze toch’, suggereerde ik, maar zelfs dat ging niet meer: zonder pahasplaai krijg je de ouwe cartridges niet eens meer los uit de stukke printer!
Wat is dat toch voor schaamteloze gelduitdezakklopperij! Dat zo’n fabrikant een miereneukerig klein dingetje verandert aan zo’n printer en dat daar weer een compleet andere range cartridges in moet! En waarom is de pahasplaai niet gewoon een uitneembaar en vervangbaar element? Nou staat er woensdag weer een compleet apparaat tussen het grofvuil. Dat overigens ongetwijfeld wordt meegenomen door iemand die daar kortstondig gelukkig mee is – tot hij er in Shackville achter komt dat de pahasplaai stuk is en dat er echt niks aan te doen is.

Goed voornemen: binnenkort een verlengsnoer kopen met ingebouwde stroompiekendemper, of hoe noem je zoiets.