Even voor al Marcels oud-collega's van BAT Zevenaar een gastblog over BAT Heidelberg. Hij komt namelijk met allemaal verhalen thuis waar ik wel braaf naar luister, maar waar ik de ballen van snap. "Dat moet je aan je collega's vertellen", zeg ik dan. Bij deze.
Eindelijk begonnen met werken.
Kan ik het nog wel? Weet ik nog wel hoe de machines werken? Zou ik me een beetje kunnen aanpassen? Kan ik me een beetje verstaanbaar maken?
April 2007 ben ik gestopt bij de BAT in Zevenaar, het is nu september 2008, dus ik heb bijna 18 maanden niet gewerkt. Ik was dat niet-werken ook spuugzat; het werd echt hoogste tijd. Maar ze werken hier 42 uur per week, dus ik zal de eerste tijd wel moe zijn.
Ik heb er nu twee weken op zitten en het bevalt me prima, leuke collega’s en een goede sfeer - maar wat een cultuurschok.
In Nederland was alles altijd supergoed geregeld, we hadden goede tabak, de onderdelen waren makkelijk te krijgen, er was goed overleg onderling en de machines waren voor elkaar. Als je een tabakskever vond, kon je 100 euro krijgen.
Hier scharrelen ze vrij rond; er hangen wel lokvallen bij de machines en als er een kever op vastgeplakt zit, zetten ze er een cirkeltje omheen als-ie gezien is. Ik heb voorbeelden gezien van pakjes sigaretten, waar ze een heel gangenstelsel in hadden gevroten...
In de groep waar ik werk staan vier Protos 90 ER-machines (generatie eind jaren 90), twee Protos 7200’s (eind jaren 80) en twee MK9’s (eind jaren 70). Tot mijn grote verbazing lopen de machines allemaal op de zelfde snelheid, zo rond de 4.500 toeren. 'Hoe kan dat dan', vroeg ik. 'Dat komt door de tabak, die is van bijzonder slechte kwaliteit waardoor we niet sneller kunnen draaien zonder in te boeten op de kwaliteit.' Hoe dit mogelijk is snap ik niet, maar om het nog mooier te maken: dit probleem wordt ontkend door de leiding van de tabaksbewerking waardoor er ook niks aan wordt gedaan.
Ondertussen wordt er wel elke zaterdag en zondag overgewerkt.
De productie gaat nu met het verpakken van sigaretten over van GD machines naar Focke machines. Het probleem is dat er nog niet voldoende BAT-Focke monteurs zijn. Laatst zijn er weer machines geïnstalleerd door mensen van Focke maar er mochten van de BAT geen eigen mensen bij zijn want die hadden het druk met andere dingen; jammer, want dit was echt een gemiste kans voor kennisoverdracht.
BAT is niet de zuinigste dus hebben ze monteurs naar Duitsland gestuurd om daar het monteuren te leren. Deze drie monteurs kwamen terug en een maand later werkte nog maar één van de drie voor de BAT. Ze waren vertrokken naar andere fabrieken waar de lonen veel hoger liggen. BAT Nederland betaalde altijd 'top dollar' waardoor er eigenlijk geen verloop was. De BAT is de rijkste en meest verdienende fabriek in Zuid-Afrika, las ik van de week. Ze verdienen zo’n € 2 miljard per kwartaal. Maar eigenlijk zijn alle monteurs die ik tot nu toe gesproken heb, aan het uitkijken naar werk elders. Ter vergelijking: BAT betaalt monteurs gemiddeld 17.000 rand, en Heineken, die in Johannesburg een nieuwe fabriek opstart, biedt 21.000 rand voor beginnende monteurs.
Op de acht machines die in de groep staan, stonden twee SF PT’ers. Eén werkt drie maanden bij de BAT en de andere twee jaar. Ondanks allerlei toezeggingen is de PT’er met twee jaar ervaring nog steeds aspirant-PT’er. Tot voor kort was hij verantwoordelijk voor acht machines. Tot over zijn oren gefrustreerd omdat zijn klachten geen gehoor vinden en omdat er allemaal toezeggingen gedaan worden die gewoon niet worden nagekomen. Hoe lang zal die jongen hier nog werken?
Ze werken hier met heel veel jonge PT'ers, en het is de bedoeling dat ik hun het vak een beetje ga leren.
Er zijn hier vier onderdelenmagazijnen, één officiële en drie onofficiële. Het officiële magazijn heeft het benodigde onderdeel vaak niet, of kan het niet vinden. Het ligt ongeveer een kilometer van de werkplek vandaan, maar je wordt bediend met een lach ook al duurt het vaak te lang.
De andere magazijnen zijn eigen voorraadjes van hoofdmonteurs; die doen dit omdat het officiële magazijn niet functioneert. Ik heb hier best wel om gelachen met oudcollega René (van Willems uit Duitsland).
Een ander probleem van de fabriek is de monteurs zelf. Ik ben geen racist, maar veel zwarte mensen hebben geen gevoel voor techniek in hun vingers. Ik heb al een paar inbusbouten los moeten boren, maar ja dat hoort er nu eenmaal bij.
Als jullie nou denken dat ik nu al problemen heb met het werk, echt niet. Ik ben de spreekwoordelijke vis in het water, voel me er heerlijk.
Ik denk dat ik hier nog effe blijf hangen…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten