Even bijpraten

Zo, eindelijk weer even tijd voor de blog!
Erik, Annemieke en Jore zitten nu als het goed is in de lucht, met een vracht biltong en wevervogelnestjes op terugpad Holland toe. Met de belofte dat ze volgend jaar terugkomen met alle kids.
Afgelopen weekend hebben we met z’n allen doorgebracht in Swaziland, in Mbuluzi game reserve – echt een aanrader, supermooie ruime lodge langs de rivier, met speciaal voor Erik een overvloed aan vogeltjes. Het was uitermate gezellig; alleen jammer dat Annemieke een klein misstapje moest bekopen met een verstuikte enkel.

Maar dan hoor je zaterdagavond op de Swazilandse radio dat president Thabo Mbeki inderdaad door z’n eigen partij is gewipt, en dan zit ik – zonder internet, telefoon of tikdoos – wel op hete kolen. Of liever gezegd ernáást, naast de braai… Maandag de hele dag in de auto (wel twee kranten gelezen) en pas in de avond thuis, maar dinsdag en vandaag de mouwen goed opgestroopt. Het halve kabinet is opgestapt. Interessante tijden!

Ondertussen is ook voor Marcel het werkzame leven goed begonnen. Hij heeft de eerste twee nachten in de Heidelbergse BAT-fabriek erop zitten. De eerste nacht duurde érrug lang – alleen maar achter iemand aan meelopen – maar afgelopen nacht kon hij vol aan de bak en zijn er compleet vastgelopen apparaten weer gangbaar gemaakt.

Maar de manier van werken is totaal anders dan in Nederland; als productietechnicus heeft-ie al een bonnetje met handtekening nodig van de teamleider om in het magazijn een onderdeel te halen. Ook is er totaal geen afstemming tussen de maak- en de verpakafdeling. En eigenlijk mag hij als PT’er zelf niks repareren, daar moet een monteur bij worden gehaald. Sterk hiërarchisch dus, en dat is wel effe wennen voor een polder-PT’er.

Desondanks vindt-ie het allemaal machtig interessant en bevalt het tot nu toe best. Toeval wil dat het vandaag ook National Heritage Day is, een nationale feestdag. De eerste vrije dag (nacht) heeft-ie dus meteen al in de knip. Hèhè, was-ie wel effe an toe...