Ik stonk vandaag weer eens ‘ouderwets’ naar koeien! Foto’s gemaakt op een Brahmanenkeuring in Pretoria. En gisteren stonk ik héél ouderwets naar varkens; alhoewel het eigenlijk wel mee viel want de grote Zuid-Afrikaanse varkenshouders hebben ook hygiënesluizen. Dus heb ik me keurig gedouched voor ik de stal in ging, en na afloop van het bedrijfsbezoek ook maar weer – moest per slot van rekening nog een uur in de auto zitten.
Agrarische journalistieke klussen blijven leuk ter afwisseling/verfrissing van het reguliere journalistieke werk. Dat is wel weer enorm interessant, maar de mentaliteit van vooral overheids- en semi-overheidspersoneel is soms erg frustrerend.
Mensen beloven van alles, zijn heel welwillend, gaan het absoluut voor je regelen, je krijgt die man te spreken, hij is er nu niet maar morgen zéker, die cijfers krijg je van ons, ik stuur het door, je wordt vandaag nog teruggebeld – forget it. Ze houden je mooi aan het lijntje. Zodra ze het woord ‘journalist’ horen, trekken ze de melk op en de keutel in. Als je er zelf niet verschrikkelijk achteraan blijft zeuren, gebeurt er niks!
Ik bel, ik mail, ik bel weer, ik stuur godbetert zelfs fáxen - die dingen zijn nog helemaal bling in ZA. Knetterchagrijnig word ik ervan. Zucht. Als je niet wilt meewerken, zeg dat dan gewoon metéén! Keep nagging is hier het devies, en ik zeur en zeur tot ik er bij neerval, tot ik er nog meer zat van ben dan zij. Maar als je een verhaal dan toch rond krijgt, voelt het wel dubbel lekker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten