Inbrekerige taferelen

Zaterdagochtend met de laptop op schoot in bed de krant lezen. Even op Gelderlander.nl kijken of er nog wat gebeurd is in Arnhem. Jawel! ‘Binnengedrongen mannen stelen horloge’. Een kamerbewoner in het Hommelkwartier is vrijdagochtend vroeg bij een inbraak beroofd van zijn horloge. ‘Mazzelkont’, denken wij, ‘daar ben je goed weggekomen’.

Onze gedachten schieten bij dat soort berichten automatisch in de Zuid-Afrikaanse versnelling: als hier mannen op strooptocht binnendringen, mag je van geluk spreken als je het er zonder kleerscheuren vanaf brengt. De trend is hier het gebruik van hete strijkijzers op de edele delen zoals borsten en billen om mensen te motiveren om de pincode te geven of de kluis open te maken. En hoewel het particuliere wapenbezit hier vrij hoog ligt, bewaren de meeste mensen hun handvuurwapens ook in de kluis – daar heb je dan even net niks aan.
Waar Arnhemse inbrekers bij voorkeur hun slag slaan als de bewoners weg zijn, gebeuren hier juist de meeste overvallen wanneer mensen thuis zijn. Sterker nog: inbrekers wachten desnoods tot je thuis komt.
Recent onderzoek heeft overigens uitgewezen dat in pakweg 80 procent van de gewapende inbraken er sprake is van ‘hulp’ van binnenuit. De huishoudelijke hulp of de tuinman weet precies wat er te halen valt. Soms worden ze voor 1.000 rand (80 euro)omgekocht om het hek open te laten of de toegangscode door te spelen. Of de overvallers doen zich voor als ‘familie van’ om zich een weg naar binnen te praten.
Genoeg reden wat mij betreft om geen personeel aan te nemen. Ik gun iedereen een baantje, maar met twee laptops en een camera die hier dag en nacht voor de grijp liggen, ga ik geen risico lopen.

Af en toe trekken er wel inbrekerige taferelen aan mijn geestesoog voorbij. “Eh, sir, voordat u mijn laptop meeneemt, mag ik dan alstublieft eerst dit artikel nog even doorsturen? En een mailtje sturen aan mijn opdrachtgevers dat ik voorlopig een tijdje uit de lucht ben??”