Zim

Afgelopen weekeinde samen met Deon meegereisd naar Zimbabwe. De trip was dit keer (gelukkig) niet zo enerverend als de eerste keer, in januari 2008, toen we een nacht vast zaten in een bakkie...

Vanuit Deons kerk rijden er nog steeds regelmatig dominees naar Bulawayo en Harare met een aanhanger vol hulpgoederen voor de nooddruftige hervormden en gereformeerden aan gene zijde van de grens. Maar nu de schappen in Zim weer aardig vol beginnen te raken, is het de vraag of dit nog veel langer nodig/nuttig is. Anders gezegd: of de kerk in ZA niet beter geld kan sturen. Want er is ondertussen wel genoeg van alles te krijgen - ik zag zelfs een dealer in speedboaten - maar je moet wel geld hebben. En dat heeft niet iedereen. De werkloosheid is gigantisch hoog (pakweg 90 procent) en vrijwel alles wat er te koop is, is geïmporteerd. En moet in US$ of ZA rand worden betaald, en niet iedereen beschikt over forex. Ook bijvoorbeeld elektriciteits- en waterrekeningen gaan in US dollars. Waarbij overigens het verbruik niet eens altijd bekend is - als je maar een symbolisch bedrag aan US$ overmaakt, is het al gauw goed!
Ook brandstof is weer beschikbaar, maar het bleek zondag toch nog verdraaid moeilijk om aan benzine te komen. Diesel was overal te krijgen, maar de benzine was op. Gewoon niet geleverd. Uiteindelijk kon Deon via-via toch nog een paar liter 'blend' scoren (een mix van gelode en ongelode benzine) maar het was anders nog best een stuk duwen geweest naar de grens.
Kortom: oppervlakkig bezien lijkt het een stuk beter te gaan, maar je hoeft maar ietsje met een nagel te krabben en de zwarte werkelijkheid ligt bloot.

Dat bleek ook wel in Musina (grensdorp aan de ZA kant). Op een koude en regenachtige vrijdagmiddag zijn we daar nog langs geweest bij een shelter voor alleenstaande minderjarige migranten. In het township van Musina worden die Zimbabwaanse jongens opgevangen. Ze zoeken allemaal naar een beter leven in ZA maar slagen daar niet in, en stranden dan in zo'n ranzig opvanggebeuren, met weinig andere bezittingen dan de kapotte kleren aan hun lijf. Ze hebben een bed/matras en ze krijgen eten, maar daar heb je 't wel mee gehad. Alles was vuil, vies en ellendig. Het jongste jongetje was 9 jaar. Als je dan zelf even later warm en droog aan de spare ribs zit, wringt dat behoorlijk...