Ik weet niet waar ik moet beginnen maar ik kan tegen al mijn oud-collega's zeggen dat BAT hier net iets anders is. De machines zijn hetzelfde maar de mensen zijn ietsje anders.
Bezuinigen is hier het grote ding. De mensen in het magazijn krijgen hun jaarlijkse bonus als ze zo min mogelijk onderdelen hebben liggen. Lekker goedkoop, maar de machines staan lang stil omdat er geen onderdelen zijn. Laatst stond een Focke 550 vier dagen stil omdat er geen standaard kogellager lag en niemand er aan dacht dat zo’n ding ook in een winkel gekocht kan worden. "Ze bezuinigen de plek bankroet", hoor ik hier veel mensen zeggen.
Half juli werden er vlekjes op de sigaretten gevonden. Vanaf die donderdag stond de hele fabriek 10 dagen stil. Niemand had een idee van wat er aan de hand was of waar het vandaan kon komen. Iedereen speculeerde maar wat en ik kreeg niet het idee dat er een structurele aanpak was.
Woensdag kwam onze - Duitse - directeur speciaal terug van vakantie, en diezelfde avond nog zat er iemand van Heidelberg per vliegtuig naar Londen met een paar monsters. Bleek dat er olievervuiling zat in de Amerikaanse fines (= bijmengproduct van tabaksstof). Vanaf donderdag begonnen de machines langzamerhand weer te lopen, één voor één, want alle vervuilde tabak was geblokkeerd en weggegooid.
Ik had die probleemweek nachtdienst. Wat je dan meemaakt is niet te geloven. Overal sliepen mensen op stiekeme plekjes. Niemand wilde meer werken (als er wat proeven gedraaid moesten worden) want: ‘als híj niets hoeft te doen, dan doe ik ook niks!’ Vawege dit fenomeen moesten de PT’ers en teamleaders zelf proeven doen op de machines. Het was net of iedereen aan het staken was.
Opleiding is hier ook wat anders. Een PT’er krijgt hier na 6 weken draaien een gereedschapkist en een klopje op de schouders: "succes ermee".
Kan nog wel een poosje doorgaan maar dat doe ik maar niet want eigenlijk heb ik er prima naar mijn zin. Lekker werken, dollen, ouwehoeren en véél rust uitstralen.
Jacht
Elke Afrikaner die je hier een beetje leert kennen, nodigt je uit voor een jacht. Iedereen heeft een geweer en bijna allemaal gaan ze er regelmatig op uit om te jagen. Onze buurman Jacco had ook al gezegd dat ik een keer met hem mee moest.
We zijn op de schietbaan wat gaan oefenen en het ging me eigenlijk best wel goed af, op 100 meter alles in de roos. "Marcel, jy sal definitief een bok kap."
Frikkie, een collega van me, is een soort beroepsjager. Van alles wat hij schiet maakt hij biltong en droge worst en dat verkoopt hij. Ik had Frikkie verteld dat ik ook kon schieten en gelijk moest ik mee op jacht Dat vindt Alex vast ook leuk, dacht ik, en daarom afgelopen weekend sanen met mijn broer met Frikkie mee naar de Vrijstaat om te jagen - sorry Truus...
Met de gehuurde Landrover 4x4 rammelbak van Alex (Laro noemt hij dat ding) naar de Vrijstaat. Lekker weekeindje met veel vlees en eieren. Oscar (14, zoon van Alex) en Diaan (13, zoon van Frikkie) gingen ook mee. Na een koude nacht (-10) en een indoor braai op de open haard gingen we 's ochtens om 8 uur inschieten. Alex, Oscar en ik mochten target schieten op 150 meter en alle 3 schoten we goed. We mochten alle drie officieel mee op jacht - Sorry Truus.
Op de wildplaas van een vriend van Frikkie werd ik achter op een bakkie gezet met een 'schietstoel' en het geweer met telescoop en demper van Frikkie. Ik was er helemaal klaar voor. Op jacht naar de springbok die bij mij aan de muur in Arnhem gaat hangen. Na een poosje achtervolgen kreeg ik hem te pakken. Een schot op 100 meter, hij sprong in de lucht (inderdaad, dat doen springbokken) en viel in een keer dood neer. Ik kreeg aan alle kanten schouderkloppen en handen en zo reden we naar het bokje.
Volgens de kenners had ik hem recht in zijn hart geschoten en Frikkie smeerde mij onder het bloed van het arme beestje (nogmaals, sorry Truus.)
Toen zijn we naar een andere wildboerderij gegaan want Alex zou nog een blesbok schieten en Frikkie wilde ook nog een blesbok en zes swart wildebeesten 'kappen'.
Alex zag af van het genoegen want hij had de spanning al met mij gedeeld, het schieten had voor hem geen toegevoegde waarde meer.
Op de andere boerderij werden we opgewacht door zes bakkies en negen Vrijstater boeren die een vuurtje hadden gemaakt en waren begonnen met braaien. "Hey, Hollandertjie, het jy jou eerste bokkie geskiet?" Allemaal zaten ze te lachen vanwege het bloed op mijn kop.
Frikkie is verder gaan jagen en wij zijn met hem mee gegaan. Een van de beesten die Frikkie schoot zou een trofee worden (opgezette kop) die ik zou krijgen maar hij kwam erachter dat hij een ‘wereldrecord’ had geschoten, een swart wildebeest met de grootste hoorns ooit gemeten.
Oscar heeft ook nog lekker mee gebraaid en de lever en de ballen van het swart wildebeest gegeten. Diaan was ondertussen bezig om de beesten te ontvellen en de ingewanden er uit te snijden. Oscar was helemaal verbaasd want Diaan is nog maar 13 jaar.
Op de terugweg had Alex nog een duikertje overreden (= klein hertje, sorry Truus), beestje in doodsstuipen, Diaan sprong gauw uit de auto en sneed het arme beestje rap de keel door om meer lijden te voorkomen. Oscar stond perplex, zo’n jochie van 13 en kijk eens wat hij doet...
s’Avonds weer heerlijk gebraaid, kudu, giraffe en zebra en wat wildebeest gegeten (sorry Truus).
Alles bij elkaar een leuk weekeindje gehad. En een kilo of drie aangekomen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten