Margriet 9 jaar!

En toen was onze oudste dochter alweer 9!
Voor het eerst dus een verjaardag en kinderfeestje in Zuid-Afrika. Op school wordt doorgaans getrakteerd op cake, maar om een béétje tegengas te geven in deze onvoorstelbare vreetcultuur, hebben we mandarijntjes met een marshmellow gedaan. Met gezichtjes erop, groot succes. Margriet heeft trouwens samen getrakteerd met een meisje dat ook die dag jarig was, maar geen traktatie had (en ook nog niks had gekregen voor haar verjaardag…) Ons help mekaar!

Bij gebrek aan naaste familie de buren ‘s middags maar uitgenodigd: de familie Moloi en onze nieuwe Afrikaner buurtjes, Jacco en Mariska en hun zoontjes Dean en Gerco van 6 en 8. Prettige kereltjes waar de meiden ook lekker mee spelen. Deze familie is net terug van anderhalf jaar wonen en werken in Thailand, dus ze weten wat het is om in een vreemd land in te burgeren.
Oom Wally en tannie Elaine konden niet komen, maar Margriet kreeg wel een spijkertasje wat ze zelf nog kan versieren – deze mensen hebben zelf ook vier dochters grootgebracht, die weten waarmee ze in de roos schieten…

Grietje is uiteraard goed verwend. We hebben nu een vissenkom met drie goudvisjes (één zwarte, die heet Anthony) en ze heeft weer heel wat leesvoer en knutselspul gekregen. Het boek van de Monsenclan uit Elst was ook mooi op tijd binnen, waarvoor dank namens onze dochter!
Namens oma Lozeman slaapt ze nu onder een High School Musical dekbed, en er staat een cyclaamroze mountainbike te glimmen voor haar slaapkamerraam. Enigszins dubieuze Chinese makelij, maar kost ook geen drol (omgerekend nog geen 50 euro voor een nieuwe fiets!) dus waar hebben we het over.

Gisteren ook haar kinderpartijtje gevierd. Ze had oorspronkelijk zes klasgenootjes uitgenodigd, maar twee kwamen uit het township Ratanda en daar schijnen de combi-taxichauffeurs te staken. In elk geval waren die meisjes de hele week al niet op school, en dus ook vrijdagmiddag niet aanwezig. Maar dat doen we in de vakantie nog een keer dunnetjes over, hebben we Margriet beloofd.
De andere vier waren de buurmeisjes Botle en Naledi en twee klasgenootjes, Lufuno en Dineo. Met het hele spul in Benoni naar de film geweest – in die bioscoop kost een filmkaartje 17 rand, zeg maar anderhalve euro, dus dan kan het een keertje! Duurste bioscoopkaartjes zijn 42 rand, nog geen vier euro. Inclusief snoep, drinken en popcorn voor alle 6 kids erbij waren we nog geen dertig euro kwijt. Afrikaners in Nederland schrikken zich compleet rot als ze naar de bios willen. Anyway, de kids hebben het genoten.

Dineo heeft trouwens helemaal mijn hart gestolen. Een heel lief, verlegen, stil meisje (uiterst rechts op de laatste foto). Ze wilde ook steeds mijn hand vast houden. Toen we haar gisteravond thuis brachten, bleek ze bij haar tante en neefje(s) in Rensburg te wonen, omdat haar ouders zijn overleden. (Aidswees? Weten we niet.) Ze hebben het thuis niet te breed, maar die tante heeft een groot hart onder haar brede boezem, dat kun je zo zien. Ik denk dat we Dineo wel vaker gaan uitnodigen… Dat moppie wil ik gewoon een beetje verwennen!!