Allereerst is Margriet natuurlijk jarig. Oudste dochter is vandaag alweer 11! En opa en oma waren er dit keer bij om te zingen, dus dat gaf een extra feestelijk tintje.
Verder begon da dag vanochtend al goed: de stroom was er af. Bij kragonderbrekings midden in de nacht kun je er donder op zeggen dat er kabeldieven actief zijn geweest. Het is vaak raak hier. Onze wijk ligt net een stukje buiten de dorpskern, dus kun je ’s nachts mooi ongezien de kabels uitgraven langs de doorgaande weg.
Zodra ze een stuk kabel bloot hebben liggen, maken ze aan het begin en aan het eind van de kabel een vuurtje om het plastic eraf te smelten. En schijnbaar kun je de kabel dan ook makkelijker doorhakken. Dat moet met één goed gemikte klap met een scherpe bijl. Vaak lukt dat; een enkele keer vinden ze ’s anderendaags een verkoolde kabeldief.
Anyway.
Vandaag dus de hele dag geen stroom. Tot grote frustratie van Margriet; die zag haar sleepover party met video’s kijken al helemaal in het water vallen...
In de loop van de middag moest ik op pad naar Soweto. Het vernieuwde stadion Soccer City, vlaggenschip van het WK (wegens openings- en finalewedstrijd) beleefde haar officiële opening met de finale van de Nedbank Cup, een soort Amstel Cup. Was dus meteen een mooie generale voor het WK.Mijn voornaamste doel was praten met de informal traders, de jongens die allerhande etenswaren en fan-artikelen proberen te sijten. Die hadden gehoopt met het WK hun slag te slaan, maar de Fifa wil dat zooitje ongeregeld niet om het stadion hebben en heeft speciale plekken voor de handelaren aangewezen. Maar daar zitten ze niet op te wachten. De cooking mama's maken op een normale goeie wedstrijddag met hun pap, rijst en vlees toch zo'n drie- tot vierhonderd euro winst, en ze hoopten dat met het WK te verdriedubbelen.
Maar ja, als je die uitgeleefde caravans en ranzige krotjes ziet waar ze hun eten koken en verkopen, dan kan ik me voorstellen dat de Fifa dat liever niet voor de deur heeft. Het ziet er ook niet uit. Maar als je daar nou eens een paar nette stalletjes voor in de plaats zet??
Ma Mons ging voor de gezelligheid ook mee, en die heeft genoten! Qua sfeer gaat het absoluut helemaal goedkomen met het WK!! De atmosfeer was fantastisch, super veel volk, iedereen in Bafana Bafana shirts (ook al was het AmaZulu vs. Bidvest Wits); écht voetbalfeest! Prachtige opwarmer voor het WK.
Qua transport was het echter één grote chaos!! Zo’n 2 kilometer voor het stadion was er al geen doorkomen meer aan. Omdat er tegelijkertijd ook nog een halve finale in de rugby Super14 werd gespeeld in het naburige Orlando stadion liep heel Soweto vast. We hebben de auto in de berm gezet en het laatste stuk gelopen. Op elk vrij gaatje in de berm stonden auto's. Het is maar goed dat ik geen VIP ben, want die speciale VIP-parkeerplaats op spuugafstand van het stadion had ik nooit op tijd bereikt. Transportmanagement is nog een aandachtspuntje, zeg maar. Goed om te weten voordat we naar NL-DEN gaan. Die wedstrijd is ook in Soccer City.
Verder was het echt helemaal geweldig!! Allemaal vrolijke supporters, en maar toeteren op die vuvuzela’s... Echt heel anders dan in Nederland: niks geen hooligans, geen onderlinge spanningen, gewoon één groot feest. Geen criminaliteit, geen onveiligheid, gewoon fantastisch.
Tegen het einde van de middag, toen de wedstrijd al dik in de tweede helft was, was er nog steeds volk op weg naar het stadion. Het scheelt ze ook niks, volgens mij. Ze hebben een geweldige middag en die wedstrijd: ach, wat maakt het uit. We maken er een dagje van. Dat idee. Prachtig.Tegen een uur of zes waren we thuis. Nog steeds geen krag. Maar we zijn inmiddels goed voorbereid, met kaarsen, olielampjes en waxinelichtjes werd het nog heel gezellig. Terwijl Marcel friet aan het halen was met de kinderen, sprong ineens toch de electriciteit weer aan. Dus toen ze terug kwamen, hadden we een reuzeblije dochter. En nu ligt het spul met z’n allen op de slaapbank te reuzelen en gezellig films te kijken...
Gisteren heeft Margriet haar voornaamste cadeau al gehad: een middag met mama en oma naar de mall en heerlijk kleren shoppen. Vriendinnetje Dineo mocht ook mee. Margriet is een echte mall rat, de vindt dat winkelen héérlijk, maar gezien de genetische afwijking van haar moeder gebeurt het maar hoogst zelden. Moeders is namelijk in staat tot kaartlezen, belastingaangiftes invullen en achteruit inparkeren - en ik heb een gruwelijke hekel aan shoppen...
Maar ja, je dochter wordt maar één keer 11! (En gezien de prijzen hier, loont het ook om goed kleren in te slaan voordat we weer teruggaan naar NL...)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten