Feest # 2

Opnieuw een feestelijke zaterdag, gisteren. Het tweede deel van de trouwerij van Blessing, nu bij de Molois thuis. Op loopafstand dus. Ik denk dat onze wijk nog niet eerder een dergelijke traditionele zwarte bruiloft heeft meegemaakt, dus het werd wel een keer tijd.
Het was ongeveer dezelfde ceremonie als een maand geleden in Middelburg, met veel zang en dans, uitwisselen van kado’s en lekker eten. Ik ga het hele verhaal niet weer opschrijven, maar het was een vrolijk en gezellig kleurrijk geheel. Inclusief drag queen (“will you take my picture, darling?”) uit Vosloorus die ook geweldig goed kan poetsen. Vanochtend was hij/zij (rechts) weer bezig, in maillot, met schrobben, vegen en dweilen, om de keet van Ivan & Theo weer toonbaar te maken. Een tante van Theo kookte de ingewanden van het schaap dat gisteren in de garage van de Moloi’s was geslacht. Kortom: een bruiloft zoals we die niet gauw weer mee zullen maken.
Met prachtig volk.























Het was wel een dag van uitersten. 's Avonds moest Anthony met z'n kleuterschooltje nog optreden bij een concert van Kurt Darren in Heidelberg, zeg maar de locale Fransje Bauer. Zaten we weer midden tussen de Afrikaners...

Feest

Het was weer feest vandaag. In alle opzichten, en helemaal op z’n Zuid-Afrikaans.

Allereerst is Margriet natuurlijk jarig. Oudste dochter is vandaag alweer 11! En opa en oma waren er dit keer bij om te zingen, dus dat gaf een extra feestelijk tintje.

Verder begon da dag vanochtend al goed: de stroom was er af. Bij kragonderbrekings midden in de nacht kun je er donder op zeggen dat er kabeldieven actief zijn geweest. Het is vaak raak hier. Onze wijk ligt net een stukje buiten de dorpskern, dus kun je ’s nachts mooi ongezien de kabels uitgraven langs de doorgaande weg.
Zodra ze een stuk kabel bloot hebben liggen, maken ze aan het begin en aan het eind van de kabel een vuurtje om het plastic eraf te smelten. En schijnbaar kun je de kabel dan ook makkelijker doorhakken. Dat moet met één goed gemikte klap met een scherpe bijl. Vaak lukt dat; een enkele keer vinden ze ’s anderendaags een verkoolde kabeldief.

Anyway.
Vandaag dus de hele dag geen stroom. Tot grote frustratie van Margriet; die zag haar sleepover party met video’s kijken al helemaal in het water vallen...

In de loop van de middag moest ik op pad naar Soweto. Het vernieuwde stadion Soccer City, vlaggenschip van het WK (wegens openings- en finalewedstrijd) beleefde haar officiële opening met de finale van de Nedbank Cup, een soort Amstel Cup. Was dus meteen een mooie generale voor het WK.
Mijn voornaamste doel was praten met de informal traders, de jongens die allerhande etenswaren en fan-artikelen proberen te sijten. Die hadden gehoopt met het WK hun slag te slaan, maar de Fifa wil dat zooitje ongeregeld niet om het stadion hebben en heeft speciale plekken voor de handelaren aangewezen. Maar daar zitten ze niet op te wachten. De cooking mama's maken op een normale goeie wedstrijddag met hun pap, rijst en vlees toch zo'n drie- tot vierhonderd euro winst, en ze hoopten dat met het WK te verdriedubbelen.
Maar ja, als je die uitgeleefde caravans en ranzige krotjes ziet waar ze hun eten koken en verkopen, dan kan ik me voorstellen dat de Fifa dat liever niet voor de deur heeft. Het ziet er ook niet uit. Maar als je daar nou eens een paar nette stalletjes voor in de plaats zet??




Ma Mons ging voor de gezelligheid ook mee, en die heeft genoten! Qua sfeer gaat het absoluut helemaal goedkomen met het WK!! De atmosfeer was fantastisch, super veel volk, iedereen in Bafana Bafana shirts (ook al was het AmaZulu vs. Bidvest Wits); écht voetbalfeest! Prachtige opwarmer voor het WK.

Qua transport was het echter één grote chaos!! Zo’n 2 kilometer voor het stadion was er al geen doorkomen meer aan. Omdat er tegelijkertijd ook nog een halve finale in de rugby Super14 werd gespeeld in het naburige Orlando stadion liep heel Soweto vast. We hebben de auto in de berm gezet en het laatste stuk gelopen. Op elk vrij gaatje in de berm stonden auto's. Het is maar goed dat ik geen VIP ben, want die speciale VIP-parkeerplaats op spuugafstand van het stadion had ik nooit op tijd bereikt. Transportmanagement is nog een aandachtspuntje, zeg maar. Goed om te weten voordat we naar NL-DEN gaan. Die wedstrijd is ook in Soccer City.
Verder was het echt helemaal geweldig!! Allemaal vrolijke supporters, en maar toeteren op die vuvuzela’s... Echt heel anders dan in Nederland: niks geen hooligans, geen onderlinge spanningen, gewoon één groot feest. Geen criminaliteit, geen onveiligheid, gewoon fantastisch.

Tegen het einde van de middag, toen de wedstrijd al dik in de tweede helft was, was er nog steeds volk op weg naar het stadion. Het scheelt ze ook niks, volgens mij. Ze hebben een geweldige middag en die wedstrijd: ach, wat maakt het uit. We maken er een dagje van. Dat idee. Prachtig.

Tegen een uur of zes waren we thuis. Nog steeds geen krag. Maar we zijn inmiddels goed voorbereid, met kaarsen, olielampjes en waxinelichtjes werd het nog heel gezellig. Terwijl Marcel friet aan het halen was met de kinderen, sprong ineens toch de electriciteit weer aan. Dus toen ze terug kwamen, hadden we een reuzeblije dochter. En nu ligt het spul met z’n allen op de slaapbank te reuzelen en gezellig films te kijken...
Gisteren heeft Margriet haar voornaamste cadeau al gehad: een middag met mama en oma naar de mall en heerlijk kleren shoppen. Vriendinnetje Dineo mocht ook mee. Margriet is een echte mall rat, de vindt dat winkelen héérlijk, maar gezien de genetische afwijking van haar moeder gebeurt het maar hoogst zelden. Moeders is namelijk in staat tot kaartlezen, belastingaangiftes invullen en achteruit inparkeren - en ik heb een gruwelijke hekel aan shoppen...
Maar ja, je dochter wordt maar één keer 11! (En gezien de prijzen hier, loont het ook om goed kleren in te slaan voordat we weer teruggaan naar NL...)

Jobhop

Goed nieuws! Marcel is aangenomen in Scherpenzeel, bij de fabrikant van modulaire vloerbedekking (lees: tapijttegels...) Interface Flor. Zelfde soort werk, technische begeleiding van de productie en storingen oplossen en dergelijke, en ook in drieploegendienst. Maar dan met slijtvaste vezels in plaats van tabak.

Het Skype-sollicitatiegesprek was al erg ontspannen, en het team van Interface was unaniem in het besluit dat Marcel het moest worden. Dus da's mooi in de knip, voordat we teruggaan naar Nederland! Geeft heerlijk rust. We hadden er wel vertrouwen in, maar toch fijn, dat spreekwoordelijke verlossende telefoontje...
We zijn het meteen met pa & ma Mons wezen vieren met onbeperkte ribbetjes in de Spur.
Nou nog wat slijtvaste vezels afhechten mbt contract en salaris en dergelijke, maar dat zal wel loslopen. Ze willen 'm graag zo snel mogelijk hebben. Mooi toch, of niet??

PS:
Het zogenoemde 'haartapijt', die on-ver-woestbare oranje projecttegels uit de jaren '70, maken ze nog steeds!

Vlaggen # 2

Onze Jeep is sinds dit weekend ook opgetuigd voor het WK; met Zuid-Afrikaanse vlaggetjes om de buitenspiegels en de Hollandse driekleur in top. Een oranje veren-boa moet nog over het dashboard.
Het duurde even voordat we de Hollandse vlag hadden gevonden bij de straathandelaren; de meeste rood-wit-blauwe vlaggen die ze in de aanbieding hadden waren van Paraguay. Uiteindelijk eentje gescoord voor op de auto, en een grote voor aan het huis.
Rij ik onze wijk binnen, springt er een hele blije bewaker uit het wachthuisje. "Vous viennez de France? Parlez-vous Francais??"
Ach, dommage! Hélas, beurre de cacahuète!! Dacht die lieve Congolees even dat wij Frans waren. Ze lijken ook op elkaar, die vlaggen. Zeker alstie een beetje scheef hangt. Maar ik kon wel een auto vol blagen imponeren met mijn zwaar verroeste middelbareschoolfrans.

Hoop

"Is het niet heel erg gevááárlijk?" Die vraag krijgen Nederlanders in Zuid-Afrika nogal eens te horen. Want de reputatie van Zuid-Afrika is niet al te best. En inderdaad, áls er wat gebeurt, is het al snel tamelijk gewelddadig.

De gruwelijkheden worden ook breed uitgemeten in de kranten, de Afrikaanstalige Beeld voorop. Als je die als referentiekader gebruikt, ga je vanzelf geloven dat Zuid-Afrika de misdaadhoofdstad van de wereld is. Waarin de slachtoffers altijd blank zijn en de daders meedogenloze zwarte criminelen. Dat vertekent en vernauwt je wereldbeeld op den duur. Afrikaners voeden elkaar ook met bangmaakstories, die die stereotypen bevestigen.

Maar soms kom je een verhaal tegen dat er een haaks licht op werpt. Zo belandde er onlangs een waargebeurd relaas in mijn mailbox van een blanke man die op een vrijdagavond met zijn bejaarde moeder in de auto op pad is. Op de plaats van bestemming wil het automatische toegangshek voor het huis niet open en de zoon stapt uit. Op dat moment springen twee gewapende overvallers te voorschijn. Ze kapen de auto - met moeder en al. Autokapingen zijn in Zuid-Afrika geen onbekend fenomeen en de familie vreest dan ook het ergste voor hun oude moeder.

Maar dan krijgt het verhaal een onverwachte wending. De 70-jarige Afrikaner vrouw slaagt erin een gesprek aan te knopen met een van de jonge zwarte kapers. De jongen kalmeert, hij praat zelfs terug en vertelt haar dat hij een gezin van zes personen moet onderhouden, hij is de enige met een 'inkomen'.
Het slachtoffer geeft aan dat ze al 9 jaar weduwe is en diabetes heeft. 'Als jij me doodmaakt, is het vreselijk, maar ik heb al een heel leven achter de rug. Maar jij moet je hele leven verder met de wetenschap dat je een bejaarde vrouw hebt vermoord.'
De kaper antwoordt dat hij dat niet van plan is. Even later zetten ze de auto stil en helpen ze de vrouw eruit, ze geven haar zelfs haar handtas mee!

De oude tannie staat nu weerloos in het donker in de berm. Het is al laat op de vrijdagavond, in een ongure woonbuurt. Er komen twee zwarte jongemannen aangeslenterd. Maar dwars tegen haar verwachting komen de jongens haar te hulp. Ze geven haar een arm en lopen met haar mee naar het politiebureau. Ze wijken niet van haar zijde tot de familie arriveert.

De gelovige familie, die direct is gaan bidden om bescherming voor hun oude moeder, stuurt dit verhaal rond als een getuigenis van de kracht van het gebed. Maar het verhaal is voor mij net zo zeer een getuigenis van menselijkheid. En van hoop. Een lichtpuntje. Dat het nog best kan goedkomen met deze Regenboognatie.


(Column in De Gelderlander, 8 mei)

Vlaggen

De voetbalgekte komt nu echt los in ZA; in de lokale Pick 'n Pay-super zijn zelfs Hollandse attributen te krijgen! De laatste twee weken is het aantal vlaggen en vlaggetjes in het straatbeeld hand over hand toegenomen, prachtig.

Daartegenover hangen de vlaggen nu in Nederland halfstok. Vreselijke tragedie. De media staan er hier ook bol van. Bizar dat dat Tilburgse jongetje het heeft overleefd. Ik vraag me wel af of hij straks nog wel blij kan zijn dat hij nog leeft... Zonder vader, moeder en broertje. Zo triest.

Tegelijkertijd is er hier in ZA ook wel iets van besmuikte opluchting te bespeuren. Dat het vliegtuig in Libië is gecrashed, en niet al bij het opstijgen in Johannesburg. Met minder dan een maand te gaan voor het WK zou - naast het menselijke leed - ook de imagoschade niet te overzien zijn geweest...

Kaartjes!!

De WK-kaartjes zijn binnen! Vanmiddag opgehaald in een van de officiële Fifa-ticketcentra, deze in een groot winkelcentrum in Pretoria. Moest toch naar Pretoria om schoonmoeders op te halen, die had een weekje bij haar nichten gelogeerd.
Daarvandaan dus door naar de reusachtige Brooklyn Mall, waarin de bewegwijzering naar het ticketcentre wel iets beter had gekund. Maar aardige bewakers wezen vriendelijk de weg. Het ticketcentre werkte perfect, zag er ook allemaal mooi uit. Voor de gelegenheid maar een foto gemaakt van de jongen die de kaartjes uitdraaide! De officiële tickets voor Nederland-Denemarken en Nederland-Japan!! En dat voor maar 14 euro per stuk, geen geld...

Daarvandaan door naar de sjieke meisjesschool van Naledi, die lag er ook in de buurt. Kon ze mooi met ons meerijden naar huis. De terugweg was bepaald geen feest, hartstikke druk op de weg wegens grote rugbywedstrijd, en ook nog een poos vast gestaan achter een kapotte vrachtwagen. Was 7 uur thuis...

Marcel heeft in elk geval thuis in alle rust zijn sollicitatiegesprek kunnen voeren - via skype - met de tapijtjongens van Interface, en dat ging zeer ontspannen en gezellig. Was meer dollen en ouwehoeren dan solliciteren, volgens Marcel. Ze zoeken een ervaren monteur op de plaats van een uitzendkracht. Over twee weken moet hij meer weten. We wachten af!

SA road signs

Even een korte cursus Zuid-Afrikaanse bewegwijzering, ten behoeve van de WK-gasten...

Volluk!

Zo heb je een half jaar geen visite, zo zit de hut weer vol. En zit m'n schoonmoeder weer gezellig te handwerken.
Pa en ma Mons arriveerden vorige week woensdag – keurig volgens planning – en onverwacht konden we dezelfde avond ook vriend DJ oplaaien in Joburg. Hier had de Ijslandse vulkaan wat roet in het vluchtschema gegooid. Dirk kwam een paar dagen later dan gepland, maar dat kwam achteraf mooi uit, konden we vrijdag met z’n allen een weekendje naar het Waterberg gebied.
En vooruit, Dineo ook mee. Kon ze meteen zwemles krijgen van Margriet. En voor het eerst de zebra’s, giraffen en neushoorns in het wild bekijken.

Even dag zeggen tegen de nijlpaarden... (Die in het Afrikaans seekoeien heten...



De mannen konden zich fijn uitleven op de hotseknotspaden van de wildplaas - Marcel had in geval van nood Dirk Jan bij de hand, als persoonlijke sleutelkoning. Hele weekend ging het goed, maar Dirk had zondagavond z’n kont nog niet gekeerd of Marcel rijdt een band aan flarden. Net als een half jaar geleden, in hetzelfde wildparkje, ook tijdens een weekendje met pa & ma. Waarschijnlijk dezelfde steen. Need I say more??

De oude (1985) Jeep is maandag ook weggebracht naar een hobbyboer annex autospuiter. Marcel wil ‘m weer in de originele kaki safarikleur laten spuiten, aangevuld met zebrastrepen. Het apparaat moet ook mee naar Nederland. Ik vrees dat de hele Hoogkamp straks denkt dat hij een bedrijfsauto rijdt van Burgers’ Zoo....
Verder niet heel veel nieuws; we bereiden ons zo zachtjesaan voort op de terugkeer naar Arnhem.Onze huurders zijn per 1 juli weg, dus als iemand nog op zoek is naar tijdelijke woonruimte (2 maanden) in Arnhem-noord? Compleet ingerichte woning is in juli en augustus beschikbaar. Vanaf september willen we er zelf weer in.
En verder heeft Marcel as vrijdag een sollicitatiegesprek bij een bedrijf in Scherpenzeel, via Skype! Ben benieuwd. Duimen maar!


Hier nog een sprinkhaan van oudtestamentische afmetingen. Fraai exemplaar!