Sollicitatie

De terugkeer naar Nederland – eind augustus - komt langzaam in zicht.
Vandaag heeft Marcel z’n eerste sollicitatiebrief op de post gedaan. Naar Hauni Maschinenbau te Hamburg. Deze Duitsers maken machines waar sigaretten mee worden geproduceerd en leveren die aan peukendraaiers over de hele wereld. Ze zoeken servicemonteurs in de buitendienst. Mocht Marcel vanaf september im Kundendienst aan de slag kunnen, dan betekent dat hij regelmatig enkele weken tot een maand of twee van huis is. "Nadeel is dat-ie dan ook elke keer weer een week of twee thuis is", grapte mijn broertje laconiek.

Anyway. Het lijkt Mars een érg leuke job, wereldwijd sigarettenmachines installeren en opstarten, maar hij ziet er wel tegenop om veel van huis weg te zijn.
We hebben het er ook met de kinderen over gehad. Als papa dan maar wel kan Skypen, vinden ze het oké. Want ze moeten de opa's en oma's nu ook al bijna drie jaar missen maar die zien ze wel geregeld via de Skype dus dan is het goed. "En kunnen we dan ook een hond? Jippiiieee!!" Oftewel: Marcel weet ook weer waar hij staat in de pikorde.

Aan mij dan de taak om het thuisfront te bewaken en de nieuwe hond uit te laten, als/wanneer/indien Marcel bij Hauni onder de pannen is. D.V. Het zou mij wel de mogelijkheid (en de financiële rust) geven om op mijn gemak mijn freelance praktijk in Arnhem op te bouwen. Alle drie de kids op de basisschool, onder schooltijd mooie verhalen maken en geen gesjees meer van werk naar naschoolse opvang!

Maar het zal wel weer wennen worden in Nederland. Dan krijg ik het niet meer voor elkaar om voor 25 euro mijn haar bij een professionele salon te laten knippen, kleuren en föhnen (zie ik er voor een halve dag wel uit als een ouderwetse CNN-presentatrice, met m’n blow-kop...) En ook een volledige check-up bij de tandarts voor drie tientjes - inclusief tandsteen verwijderen – gaan we in Arnhem niet meer redden.
Nochtans.
We zien er niet naar uit om Zuid-Afrika te verlaten, maar wel naar het weerzien met al onze dierbaren in Nederland.