Onderwijs

Zo, Ginus is weer computable. Deze week is de flaptop gemigreerd van een niet geheel authentieke versie van Windows XP naar Windows 7. Vista maar overgeslagen. Ook Microsoft Office is nu vervangen door de 2007-versie. Home&Student, dat Outlook kostte me te veel voor een emailprogramma. En Mozilla Thunderbird doet 't ook best.
Het was wel even prutsen om alle programma’s opnieuw te installeren en om de toetsenbordinstellingen (vooral speciale tekens en accenten) weer te krijgen zoals ik wil, maar het loopt weer – zoals je ziet.

Beide softwarepakketten kostten samen bijna tweehonderd euro. De installatie is gedaan door een klein computerbedrijfje in buurdorp Nigel. Toen ik de laptop had opgehaald, nam ik op de terugweg een liftster mee. Alleenstaande moeder met drie jongens. Ze werkte vijf dagen in de week als bedrijfsbeveiliger en vroeg of ik nog een weekendbaantje voor haar wist. Bleek dat ze als security guard in een maand net zoveel verdiende als wat ik vijf minuten daarvoor in een oogwenk aan mijn computer had uitgegeven: net geen tweehonderd euro... Nou is het wel geen reuze intensieve baan, maar het zet je wel aan het denken.

Donderdag nog een zeer interessante lezing bijgewoond van Jonathan Jansen, een bijzonder intelligente meneer die als een van de weinige academici annex opiniemakers hier ronduit kritiek durft te leveren op de regering. Hij sprak over het morele verval van Zuid-Afrika.
Jansen (onderwijsdeskundige en universiteiten-crisismanager) vertelde hoe hij op bezoek ging bij een universiteit in Kwazulu-Natal. Op de straat vlak voor de universiteit lag een dode man. Maar niemand die zich daar wat van aan trok; schoolkinderen stapten gewoon over het lijk heen, taxibusjes reden er met een boogje omheen. Een beeld dat schokkend duidelijk maakt hoe ver de samenleving het spoor bijster is geraakt.
Tegelijkertijd staat er recht tegenover die universiteit een gewone, niet-particuliere middelbare school, waar nagenoeg 100 procent van alle eindexamenkandidaten slaagt. Landelijk is het zo'n 60 procent. Die school levert (na vervolgonderwijs) meer afgestudeerde ingenieurs op dan welke school ook in Zuid-Afrika.
Het geheim? Doodeenvoudige discipline: scholieren en docenten komen gewoon elke dag op school, correct gekleed, er wordt orde gehouden en les gegeven.
Dat gebeurt helaas steeds minder, volgens Jansen: "Als je eens goed wilt schrikken, loop dan maar eens een willekeurige school binnen in Sowetho." Leraren komen heel laat of helemaal niet op school, houden er bijbanen op na en beginnen halverwege de ochtend alweer aan het afbouwen van de dag. Veel kinderen zien het nut van school daarom niet meer in; het aantal voortijdige schoolverlaters loopt in de tienduizenden.
Ik denk dat veel van dat soort leraren ook niet voor het beroep kiezen omdat ze een passie hebben voor onderwijs. Ze willen een salaris en als ze een salaris kunnen krijgen door ergens voor de klas te gaan staan, worden ze leraar. Voor hetzelfde geld waren ze vrachtwagenchauffeur geworden. En als ze vervolgens ergens een tientje in de maand meer kunnen verdienen, veranderen ze zo van baan.

Jansen is sinds vorig jaar ook rector van de Universiteit van de Vrijstaat. In die provincie is de universiteit nu bezig met het op vrijwillige basis begeleiden van scholen, om de discipline weer terug te brengen: kinderen en docenten die gewoon elke dag naar school komen en les krijgen dan wel geven. Scholen die die begeleiding willen, moeten erin toestemmen dat niet-functionerend onderwijspersoneel mag worden ontslagen. "Want op zwak onderwijs kun je geen sterk land bouwen", aldus Jansen. Helemaal waar. Moge zijn initiatief breed worden opgepakt!

Zimbabwe achterna?

De kreet "We gaan Zimbabwe achterna" ligt onderhand voor op de lippen bij iedereen die kritiek heeft op de Zuid-Afrikaanse regering. Het begint een cliché te worden, ja. Maar soms...

Een van de beruchte blue light brigades – roekeloos voortjakkerende konvooien dure Duitse automobielen die ANC-hotemetoten vervoeren - reed vorige week in Kaapstad bijna een hardloper van de sokken. De 25-jarige student riep een verwensing en stak z’n middelvinger omhoog, niet wetende dat The Prez verscholen zat achter de donkergetinte ramen.
Binnen de kortste keren werd hij door de beveiligers aangehouden wegens belediging van Jacob Zuma, 24 uur de cel in gegooid en aan de tand gevoeld over zijn politieke voorkeuren en wat dies meer zij. Ook zijn huis werd doorzocht. Nou was deze Chumani Maxwele gelukkig een card carrying member van de ANC, maar anders had het heel anders voor hem kunnen aflopen.
Helen Zille, oppositieleidster van de DA en premier van de provincie Westkaap, heeft het incident aangegerepen om de blue light bullies in de ban te doen. Binnen haar provinciegrenzen mogen voortaan alleen nooddiensten nog met zwaailichten op pad.
De zwaailichtbrigades hebben geen beste reputatie; er zijn al meer voetgangers en atuomobilisten verongelukt. Recent werd ook een oudere mevrouw kilometers achtervolgd en aangevallen door een boze ANC-topman uit Kwazulu-Natal, omdat die vond dat de bestuurster niet snel genoeg aan de kant was gegaan.

Las net in de krant The Star dat een van Nelson Mandela’s kleinkinderen ooit aan opa had gevraagd waarom hij als president geen motorescorte had. "Dat hebben we in Zuid-Afrika niet nodig", antwoordde Madiba; knipogend: "dat soort dingen laten we wel aan meneer Mugabe over."

Diezelfde krant publiceerde eerder deze week op de voorpagina een groot artikel over de luxueuze levensstijl van ANC-jeugdleider Julius Malema, inmiddels omgedoopt tot Juwelius. Onder de kop Malema’s Millions berichtte de krant hoe Malema op een officieel ANC-salarisje van tweeduizend euro (plus een stuk of vier bedrijven die hij op zijn naam heeft staan) twee kapitale keten heeft gekocht, plus drie bijpassende blingbakken: een Mercedes Benz, een Aston Martin en een Range Rover. Daarnaast wordt deze voorvechter van het communisme regelmatig gesignaleerd in glanzende Gucci-pakken, afgerond met een peperduur Breitling-horloge.
Het artikel werd aangekondigd als de eerste in een serie waarin de levensstijlen van Zuid-Afrika’s politici onder de loep worden genomen.

De ANC roept nu dat de krant met de goede naam en faam van hun beminde Juliusje in diskrediet heeft gebracht, en eist dat The Star per onmiddellijk z’n verontschuldigingen aanbiedt. De ANC jeugdliga schreeuwt dat de krant niets te maken heeft met het privé-leven van Malema. "Dit slaat helemaal nergens op!" Juweliusje zelf beet de verslaggeefster toe: "Jezelf, je man en je gezin. Ga dáár maar over schrijven!"
Opvallend is dat de de kritiek vooral een hoog 'waar bemoeien jullie je mee' gehalte heeft, en worden de beweringen nauwelijks inhoudelijk weerlegd.

Nou kan en mag The Star dit nog brengen, maar zo langzamerhand bekruipt je het gevoel dat het met de vrijheid van meningsuiting bergafwaarts gaat in Zuid-Afrika. In elk geval daar waar het de ANC betreft. En in een dicatuur (eenpartijstaat?) is de persvrijheid zoals bekend het eerste slachtoffer.
Van alle Afrikalanden heeft Zimbabwe momenteel het grootste aantal journalisten in ballingschap: 48. Meer dan Ethiopië (41) of het door burgeroorlog verscheurde Somalië (30). Ik hoop niet dat het nog zo ver komt dat ook Zuid-Afrikaanse kranten in het buitenland gemaakt moeten worden.

Sollicitatie

De terugkeer naar Nederland – eind augustus - komt langzaam in zicht.
Vandaag heeft Marcel z’n eerste sollicitatiebrief op de post gedaan. Naar Hauni Maschinenbau te Hamburg. Deze Duitsers maken machines waar sigaretten mee worden geproduceerd en leveren die aan peukendraaiers over de hele wereld. Ze zoeken servicemonteurs in de buitendienst. Mocht Marcel vanaf september im Kundendienst aan de slag kunnen, dan betekent dat hij regelmatig enkele weken tot een maand of twee van huis is. "Nadeel is dat-ie dan ook elke keer weer een week of twee thuis is", grapte mijn broertje laconiek.

Anyway. Het lijkt Mars een érg leuke job, wereldwijd sigarettenmachines installeren en opstarten, maar hij ziet er wel tegenop om veel van huis weg te zijn.
We hebben het er ook met de kinderen over gehad. Als papa dan maar wel kan Skypen, vinden ze het oké. Want ze moeten de opa's en oma's nu ook al bijna drie jaar missen maar die zien ze wel geregeld via de Skype dus dan is het goed. "En kunnen we dan ook een hond? Jippiiieee!!" Oftewel: Marcel weet ook weer waar hij staat in de pikorde.

Aan mij dan de taak om het thuisfront te bewaken en de nieuwe hond uit te laten, als/wanneer/indien Marcel bij Hauni onder de pannen is. D.V. Het zou mij wel de mogelijkheid (en de financiële rust) geven om op mijn gemak mijn freelance praktijk in Arnhem op te bouwen. Alle drie de kids op de basisschool, onder schooltijd mooie verhalen maken en geen gesjees meer van werk naar naschoolse opvang!

Maar het zal wel weer wennen worden in Nederland. Dan krijg ik het niet meer voor elkaar om voor 25 euro mijn haar bij een professionele salon te laten knippen, kleuren en föhnen (zie ik er voor een halve dag wel uit als een ouderwetse CNN-presentatrice, met m’n blow-kop...) En ook een volledige check-up bij de tandarts voor drie tientjes - inclusief tandsteen verwijderen – gaan we in Arnhem niet meer redden.
Nochtans.
We zien er niet naar uit om Zuid-Afrika te verlaten, maar wel naar het weerzien met al onze dierbaren in Nederland.

WKaartjes # 2

(In het Afrikaanse dagblad Beeld van vandaag.)

WKaartjes en ander geluk

Yes! De eerste WK-kaartjes zijn binnen! Op 14 juni zitten we bij Nederland-Denemarken in Sowetho, in onze oranje uitdossing in het Zuid-Afrikaanse vak. Maar als South African residents betalen we voor die vier kaartjes (het maximum dat je kunt bestellen) maar 50 euro. Ellek nadeel heb ze voordeel. Oranje vuvuzela’s mee en gáán.
Als het goed is komt er ook nog wat Hollandse visite mee; hoop dat we op de een of andere manier ook bij elkaar kunnen zitten. De meiden hebben er in elk geval vreselijk veel zin in. Anthony valt af, hij is er ook eigenlijk nog een beetje te klein voor. De 19e zitten Marcel en ik in Durban bij Nederland-Japan te toeteren.

Ander goed nieuws: onze huurders in Arnhem blijven een paar maanden langer dan gepland! Zoals het er nu naar uitziet zeker nog tot en met mei, met een uitloop naar juni, afhankelijk van hoe het vlot met de verbouwing van hun nieuwe huis. Het betekent in elk geval dat we geen nieuwe huurders meer hoeven te zoeken om de periode tussen 1april en half augustus te overbruggen. Met een beetje mazzel (van ons uit bezien dan) kunnen we elkaar straks gewoon aflossen.

En het hield niet op vandaag: ook de registratiepapieren voor de Jeep die mee teruggaat naar Nederland zijn nu voor elkaar. De Cherokee, die in 1997 vanuit Amerika is ingevoerd, dateert uit '85 en dat staat nu ook correct op z'n papieren. Het betekent dat hij in Nederland straks is vrijgesteld van wegenbelasting en ook van rekeningrijden, mocht dat er door komen.
We stampen 'm vol met huisraad (kinderspeelgoed, boeken, fotoalbums etc.) en dan gaat-ie in Durban op de boot. Via de site van de Belastingdienst kun je als expat een verhuisgoederen formulier downloaden waarop je aangeeft wat je allemaal mee terug wilt nemen, en dat laat je in Nederland bij je lokale douanekantoor afstempelen. Kind kan de was doen. Zo simpel klinkt het in elk geval, nu nog afwachten of dat in de praktijk ook zo is...

Verder zat er vanochtend een KNOERT van een rain spider tegen het plafond van de slaapkamer; het heeft hier afgelopen weekend gehoosd en dan trekt dat volk naar binnen. Ze zijn volstrekt ongevaarlijk maar wel mega-groot; dit exemplaar had de palm van m'n hand kunnen bedekken. Maar daar heeft hij nooit de kans voor gekregen; Marcel heeft 'm met de stofzuiger verslagen. Kloenk-kloenk door de buis. Gelukkig hadden we vorige week net een nieuwe gekocht met een formidabele 2000 Watt zuigkracht. Ons oude Chinese plastikke prutszuigertje uit de supermarkt had het absoluut afgelegd tegen deze knoeperd.

Tja, wildlife is leuk, maar niet in de slaapkamer. Afgelopen weekend zaten we wel in een gameparkje nabij Kimberley. Marcel had The Big Hole in Kimberley al jaren op z’n lijstje staan. "Als je het grote gat wil bekijken, kan ik ook even krom gaan staan", opperde ik nog, "scheelt een paar honderd kilometer rijden." Maar dat was toch niet hetzelfde volgens hem.
Bijgaand een kiekje van de bewuste krater, waar rond 1875 iedereen op z’n kop in stond te spitten naar diamanten. Kunnen we ook weer afvinken!

Zachtfruitrepubliek Zumbabwe

Ktsjinggg! En de Jacob Zuma kinderteller staat op 20. Die heeft 'm ook niet met pissen versleten, zogezegd.
De jongste presidentiële telg is ontsproten aan de schoot van Sonona Khoza, de 39-jarige dochter van Zuma’s goede vrind, WK-organisator en Orlando Pirates-baas Irvin Khoza. Kennelijk maakt de prez er een gewoonte van om met de dochters van vrienden het bed in te duiken. Ook de vader van de 31-jarige dame die hem in 2005 betichtte van verkrachting was een oude makker van 'm. Je vraagt je toch af hoe dat gaat. Je ziet het kind het ene moment nog in de luier en een paar jaar later duik je ermee het bed in. Ouwe viezerik!

Hoho, dat mag ik niet zeggen. Van de ANC mogen we helemaal geen commentaar leveren op het gedrag van de landspresident. Dat is privé. Waar bemoeit iedereen zich mee! Gaat jullie niks an!
Tja, de democratie is nog jong, je kunt niet alles weten. En dus leggen deskundigen vervolgens weer geduldig uit aan de ANC dat hoe hóger iemand in de regering komt, hoe mínder recht die persoon houdt op privacy.

Blijkt nu ook dat JZ kortgeleden geheel en al onder de radar door nog een boterbriefje heeft gehaald, waarmee vrouw Khoza dus feitelijk vrouw nummer zes is. Maar ook op zijn uitdijende harem lever ik geen commentaar. Veelwijverij hoort nou eenmaal bij de Zulu-cultuur, dat moeten we maar eens accepteren, mopperde Zuma onlangs nog in Davos. Maar als je tegelijkertijd op Wereld Aids Dag schande spreekt van de losse seksuele moraal van de hedendaagse jeugd en de ganse natie probeert te mobiliseren tot één sekspartner (de OneLove-campagne) staat dat wel een beetje stom.

Bijna net zo stom als wanneer je als vrouw van de minister van staatsveiligheid wordt gearresteerd wegens het ronselen van drugsrunners.
Of als DG van plattelandsontwikkeling kleine boeren aanmoedigt om de trekker te laten staan en met ossen te gaan ploegen, omdat dat zoveel milieuvriendelijker is. Of met de hand! Omspitten die hectares. Doen ze in India ook, en daar zijn ze wel voor 70 procent zelfvoorzienend voor voedsel!
Zullen we dan maar meteen op grote schaal bananen gaan telen in de republiek Zumbabwe?