Net niet

Ze waren met velen, maar het was net niet genoeg.
Het ANC heeft de tweederde meerderheid verloren: 65,90 procent, tegenover 69,69 procent in 2004. De Democratische Alliantie, de grootste oppositiepartij, groeide van ruim 12 naar 16,66 procent. Nieuwkomer Cope noteerde 7,42 procent en is daarmee de tweede grote oppositiepartij geworden.
In totaal brachten bijna 17,7 miljoen van de 23 miljoen geregistreerde kiezers hun stem uit; een opkomst van 77 procent.

De ANC blijft de overtuigende winnaar, maar het is wel voor het eerst sinds 1994 dat de regeringspartij aan kracht inboet. Tot nu toe was het percentage ANC-stemmers nog elk verkiezingsjaar gegroeid.
Nu boerde het ANC in elke provincie achteruit, met uitzondering van KwaZulu-Natal.
In KZN, traditioneel een bolwerk van de Zulupartij Inkatha, wist het ANC goed te scoren met Jacob Zuma. Eindelijk een Zulu aan het hoofd van die Xhosa-club! En een echte, een lekkere traditionele, die zich niet schaamt voor z'n afkomst, die vrolijk staat te swingen in z'n luipaardvellen op z'n zoveelste bruiloft. Dat konden de Inkatha-stemmers (die het moeten doen met de saaie en serieuze leider Mangosuthu Buthelezi) wel waarderen. Inkatha verliest zomaar 10 van de 28 parlementszetels.

De provincie Westkaap is veroverd door de onverwoestbare Helen Zille, ter plaatse bekend als Godzilla. Naar verluidt heeft ze in de hele DA-campagne ongeveer 5 uur en 37 minuten geslapen. Kapsel op z'n Beatrix' stormvast, lippen krijgsrood.
Het is voor het eerst dat het ANC de zeggenschap verliest over een van de negen provincies. Iedereen is benieuwd naar de resultaten van de DA in de komende vijf jaar. Als Zille het in de Kaap goed doet, kunnen andere provincies er als dominostenen achteraan vallen.

De rand noteerde meteen steviger ten opzichte van de dollar, toen duidelijk werd dat de tweederde meerderheid van de ANC - en een eventuele zwaai naar links - was omzeild. En de alle oppositiepartijen slaakten als uit één mond een zucht van verlichting.

Spot

De verkiezingen in ZA zijn redelijk rustig verlopen, op één doodgeschoten ANC-dissident na. Hier een daar een enkele stembus met wat van tevoren aangekruiste stembiljetten, of een dorp in de Karoo met een opkomst van 250 procent, maar verder geen grote ongeregeldheden. We zijn Zimbabwe (nog) niet.

Eén incident wil ik jullie toch niet onthouden: de saga rond de fastfoodketen Nando’s en de ANC-jeugdleider Julius Malema.
Laatstgenoemde staat niet bekend om z’n snuggere opmerkingen. Hij voorspelde serieus dat de ANC 'geen tweederde, maar wel een driederde meerderheid' zou krijgen. Inderdaad, zoals The Star vorig jaar al onthulde: Juliusje kon ook op school niet te best meekomen. Berucht is zijn 2 voor houtbewerking, wat inspireerde tot Julius-T-shirts: "100 % for Zuma – 20 % for woodwork".

Nando’s Chicken heeft op ’s mans vermogens ingespeeld met een commercial rond de verkiezingen: 'it’s time for change'. Nou betekent change in het Engels ook: wisselgeld. En we leren van de buikspreekpop Julius dat als je bij Nando’s een snack koopt van 33,95 rand en je betaalt met 100 rand, dat je dan zelfs meer geld terugkrijgt dan dat de maaltijd initieel heeft gekost!

Nou had Malema zelf er in eerste instantie niet zo’n moeite mee – als hij ook maar wat kleingeld kon overhouden aan de royalties – maar de ANC Youth League was furieus over het spottende spotje. Beledigend! Racistisch! Er werd gedreigd met keiharde actie. Er zou geen kippevleugel meer verkocht worden in Zuid-Afrika!
Spoedoverleg tussen de ANC en Nando’s. De keten ging ogenschijnlijk braaf door het stof. 'Ja, we zullen ons leven beteren, we passen de reclame aan.' "Nando’s chickens out", kopten de kranten.
Vanavond de nieuwe spot op tv. Preciés dezelfde, alleen is de kop van de Julius-pop onherkenbaar gemaakt met een blokjespatroon en is zijn stem vervormd. Het Nando's-logo is ook uitgeblokt. "Om de privacy van onschuldige partijen te beschermen." Geweldig.

Nando’s had eerder ook al een reclame die de ANC op de hak nam. Tannie Evita Bezuidenhout (een soort Tante Es) klaagde dat Nando’s slechts de keuze had tussen menu A en menu C. "And we all know: you can’t just have A and C."

Ondertussen begint het tellen van de stemmen z’n einde te naderen. Het ziet ernaar uit dat de ANC een mierenkuithaartje verwijderd blijft van de tweederde meerderheid, met op dit moment 66,11 procent van de stemmen voor de National Assembly (Tweede Kamer). Dat zou mooi zijn, want het voorkomt dat ze eigenmachtig wetswijzigingen door het parlement kunnen drukken. We wachten met spanning op de definitieve uitslag, moet als het goed is morgenmiddag bekend zijn. Inderdaad, we zijn Zimbabwe nog niet.

Stront

De gierzwaluwen boven de voordeur veroorzaken een zeer lokaal mestoverschot. Op de deurmat. Daar moet weer een oude krant op. Nou stond er in de krant van gisteren een levensgrote advertentie van het ANC, met de grijnzende kop van Zuma. Zal ik? Twijfel. Ga ik daar mensen mee voor het hoofd stoten? In onze witte mini-enclave hoogstwaarschijnlijk niet, maar er komen ook wel zwarte vriendinnetjes over de vloer uit Zuma-sympathieke nesten. Die vinden het vast niet leuk als de moeder van Margriet en Dorien de nieuwe landspresident te kakken zet - eh, legt. Straks komt daar nog stront van. Trekken ze de hele beerput open. Loopt het gierend uit de klauwen. Ach, wat een gezeik, gewoon schijt aan hebben. Samen kunnen we meer stront opruimen!

Zwart van 't volk

Het ANC sloot zondag zijn verkiezingscampagne af met een mega-rally in twee aangrenzende stadions in Johannesburg. Zelfs Nelson Mandela werd het podium op gehesen (foto ANC-website).

Verslaggeefster Janet Smith van The Star moest het evenement coveren en had haar vriend meegenomen. Hij was de enige blanke man te midden van ruim 100.000 bloedfanatieke zwarte ANC-supporters die géén journalist, beveiliger of VIP was, schrijft ze.
De ANC-aanhangers vonden het gewéldig, blijkens haar sfeerverslag in The Star van vandaag: "A man who took our picture, with his group of friends all waving paper flags around our faces, said he was going to put it on Facebook, as we were the only white people he’d seen all day."
"Everywhere we walked, my friend was embraced and had his hand shaken like someone whose wife has just given birth. Since the number of whites accounted for less than 0,1 % of the crowd, we were, righteously, very popular."

Het ANC heeft het wel steeds over het belang van een non-raciale maatschappij, maar ze slagen er nog absoluut niet in om blanken in het kamp te krijgen. Zuma ligt ook een stuk minder goed in de blanke markt dan Mandela destijds. Jammer, volgens Smit. "It's a pity that, even under new management, some things might never change."

Kaaskop

Zondag gebraaid met de familie Moloi en leerzame gesprekken gevoerd. De Paasvakantie is bijna voorbij (school begint morgen weer) en zo kwamen we op de vraag waarom er bij het uitdelen van goed-je-best-gedaan-certificaten op school altijd een rij Indiër-kindertjes op het podium staan, plus een handvol blanke, en maar één of twee zwarte, terwijl die toch veruit in de meerderheid zijn. Ligt dat nou aan de vermogens van die kinderen of aan het gebrek aan stimulering van thuis uit?
Nou, dat laatste dus, volgens Theo, die zelf jarenlang lerares Engels is geweest in een township. "Als je de huiswerkboeken nakijkt, zul je zien dat dertig van de vijfendertig hun huiswerk niet hebben gemaakt. Daar wordt thuis ook niet naar gekeken."
Huh? Wil je dan niet dat je kind goed z’n best doet op school, dat het wat leert, dat het vooruit komt in het leven? Dat het meer kansen krijgt dan jij hebt gehad, onder de Apartheid? Je stuurt het toch niet voor niks naar school??
"Nee hoor, interesseert ze niks. Zolang het kind maar op school zit, is het goed. De rest zal ze worst wezen."
Daar zakt mij dus de broek van af. Geen eigen verantwoordelijkheid, scholing is voor de school en die regelt dat maar. En volgens Theo geldt dat net zo goed voor de ouders van de school van onze meiden. En de Heidelberg Public School-ouders zijn echt niet de armsten of de domsten, dat zijn hele modale zwarte mensen, waarvan het gros gewoon werkt en inkomen heeft. Zo leren we elke dag weer bij.

Opvallend cultuurverschil zit ook in de jalouzie. Bijna alle zwarte Zuid-Afrikanen spelen mee in de lotto, maar je moet vooral nooit laten blijken dat je iets hebt gewonnen. "Als wij een miljoen zouden winnen, zouden we het wel aan jullie kunnen vertellen, maar niet aan de familie", zegt Theo.
Want A) het wordt uitgelegd als 'gallisella', wat zoveel betekent als opscheppen, pochen; en B) de hele familie gaat er automatisch van uit dat ze meedelen in de pot en men is hoogst beledigd als dat niet gebeurt. Ze zouden het geld dus heel voorzichtig moeten uitgeven, en smoezen bedenken dat Ivan salarisverhoging zou hebben gehad, of een bonus. Een Hollands bedenksel zoals de Postcodeloterij – waarbij het openbaar is waar de jackpot is gevallen – is hier dan ook volstrekt ondenkbaar.
Onze dochters worstelen daar ook wel met die jalouzie. Op school vertellen dat je in het weekend iets leuks hebt gedaan, is eigenlijk not done. Het wordt meteen uitgelegd als jennen, 'wij-lekker-wel-en-jullie-lekker-niehieieiet!'. In Nederland werkt dat toch anders.

Marcel weet nu ook wat zijn bijnaam betekent. In de BAT-fabriek noemen zijn zwarte collega's 'm kasie. Zal wel van 'kaaskop' komen, dacht Mars. Van Ivan en Theo geleerd dat het in feite khazi is, wat zoveel betekent als bloedbroeder. Het is een heel groot compliment voor een blanke. "Als er ooit stront komt, gaan ze voor jou door het vuur. Als iemand plannen zou hebben om jou te vermoorden, dan zullen ze hém eerst vermoorden, nog voordat jij ergens van weet", garandeert Ivan.
Kijk, da’s nou toch fijn om te weten!

Stem en Win

De verkiezingen naderen - 22 april – en de spanning loopt op. De ANC gaat ongetwijfeld ook deze ronde weer winnen, maar er bestaat een kans dat ze hun tweederde meerderheid in het parlement gaan verliezen. Dat maakt het wel een stuk interessanter, aldus onze (blanke) buurman: dit keer kan z’n stem misschien wél iets uitmaken.
Mocht de regeringspartij die tweederde meerderheid kwijt raken (laatste verkiezingen 2004 zaten ze op 69,7 procent van de stemmen) dan zouden oppositiepartijen zoals de Democratische Alliantie en de nieuwe ANC-afsplitspartij Cope in elk geval meer in te brengen hebben. Sterker nog: het ANC zou dan voor het eerst in z’n carrière moeten overleggen in het Parlement. Dat stempelt nu nog gewoon af wat het ANC-bestuur beslist.
Het lijkt er ook op dat het bestuur van de provincie Westkaap voor het eerst in handen komt van de DA, onder leiding van Kaapstads gebotoxte superburgemeester Helen Zille. De ANC zou dan een van de negen provincies kwijt zijn. We wachten af. Het besluit van het OM om ANC-baas Jacob Zuma niet te vervolgen, kan zowel gunstig als ongunstig uitwerken voor de partij.
NB: De slagzin van de DA is 'Stem en Win'. Dat staat op alle posters. Merkt Margriet op: "Da's toch ook flauw? Al die mensen die op de DA gaan stemmen, denken dan dat ze iets kunnen winnen." Tja meis, dat is nou politiek...

Ondertussen heb ik tussen de bedrijven door duizend foto’s ingeplakt, het moerse pak van een paar kilo dat was meegezeuld door Gerhard W. Upgeload via foto.com en in NL laten afdrukken voor 5 eurocent per stuk, drie keer zo goedkoop als de lokale kodakshop. En de kwaliteit was prima, dus de rest (vanaf oktober vorig jaar tot nu) gaat ook binnenkort de digitale snelweg op. Nog nooit zulke dikke plakboeken gemaakt! Maar deze jaren wil ik wel extra goed vastleggen voor de kids – en voor onszelf natuurlijk. Nou alleen nog een slachtoffer zoeken voor het transport...

Een mooi en goed Pasen gewenst voor iedereen, geniet van het lekkere weer.
Sterkte voor de familie Mons/Dubbeldam morgen.

The Shack

Afgelopen weekend een wondermooi boek gelezen: The Shack van William P. Young. Het is fictie, gaat over een man wiens dochtertje door een seriemoordenaar is vermoord. Na vier jaar van intense rouw vindt hij ineens een briefje in zijn postbus; klaarblijkelijk van God, met het verzoek of hij Hem wil ontmoeten in de trekkershut waar zijn kleine meisje is vermoord. Hij gaat er tegen beter weten in naartoe, want hij heeft Hem toch wel een paar vragen te stellen. Wat er vervolgens gebeurt zet z’n hele Godsbeeld op de kop.
Het boek is vlot geschreven, ontroerend mooi, soms emotioneel maar ook best humoristisch. Ik ben doorgaans helemaal geen grote fan van 'gristelijke' boeken, maar dit is absoluut een aanrader. Het stond ook weken nummer een op de bestsellerlijst van de New York Times, dus ik ben niet de enige...
In het Nederlands is The Shack vertaald als De Uitnodiging, maar geen idee of de vertaling ook prettig leest. Er zijn ook heel wat kritieken vanuit conservatieve hoek of het allemaal wel 'scriptuurlijk' genoeg zou zijn, maar lees het zoals het is, en koester je in de boodschap.

Zuma

0:46h. Zo, het was me het dagje wel. ’s Lands grootste gladjakker ontspringt de dans; Jacob Zuma wordt niet vervolgd voor fraude, corruptie, witwaspraktijken enz. enz in de Arms Deal Affaire. Vormfout, zegt het OM, de datum waarop hij officiëel aangeklaagd werd is oneigenlijk naar voren geschoven. Ze hebben verder een zaak als een huis maar ze menen het niet voor de rechter te kunnen brengen omdat 'gerechtelijke procedures zijn misbruikt'. We vermoeden ernstige druk vanuit de regerende ANC en het certificaat 'bananenrepubliek' lijkt nu echt onder handbereik. Over een week of drie heeft ZA een overduidelijk corrupte president die niet voor de rechter hoeft. Hatsjekidee, viva ANC, viva!

Ach, ik heb net uitgerekend dat we inmiddels met ons verblijf - nu 17 maanden - over de helft zijn; eind oktober 2007 aangekomen, gepland vertrek in augustus 2010. Op dit soort dagen vind ik dat niet zo erg. Al is het journalistiek wel weer interessant…
Anyway. Later vandaag kunnen we Marcel weer ophalen. Hij ging met 8 kilo biltong en hij komt terug met 8 kilo Hollandse kaas – ook belangrijk. Goede kaas kunnen ze hier niet maken. Heel, héél af en toe tref ik pecorino in het superschap, de enige kaas die lekker genoeg is om zó te eten.

Verder zijn de kadootjes ingepakt, morgen met de kids de woonkamer versieren en ik vermoed dat we morgenavond ter gelegenheid van ’s mans 43e verjaardag wel uit eten gaan in de Spur. Oftewel: veel steakhouse voor weinig geld en een springkussen en trampoline voor de kids. Ook boetie Aldert gefeliciteerd, bij deze!

De kids hebben zich wel een beetje verveeld afgelopen dagen; want werkende moeder en weinig vriendjes in de buurt. Die logeren in de paasvakantie doorgaans bij opa’s en oma’s als de ouders werken; die luxe hebben wij niet. Veel dvd’s gedraaid dus, want moeders had meer te doen. Liep uiteraard niet even gladjes, Anthony heeft vanmiddag een halve bus Doom leeggesprayd op de tafel, maar dat is dus gif voor kruipend ongedierte en geen Pledge... Hij zat er zelf ook fijn onder. Geen zorgen over hoofdluis het komende halfjaar.

Anyway, als Marcel straks terug is, heeft hij nog fijn anderhalve week vrij, dan gaan we nog wel eens wat leuks doen met de kids. Hij landt om half vijf vanmiddag, dus dat zal wel lekker kruipen zijn in de spits. Groet’n!

NB:
laatst nog iets bizars meegemaakt: naast de buitenlamp bij de voordeur zit een zwaluwnest, dat nu weer is gekraakt door gierzwaluwen. Die buitenlamp is nooit aan, maar vrijdagavond per ongeluk wel. Zit daar 's avonds ineens die gierzwaluw fanatiek tegen het raam naast de deur te tikken en te fladderen, op de plek waar we (binnen)een schemerlampje in de vensterbank hebben staan. Beestje was helemaal overstuur. Blijkt dus die buitenlamp aan, zo'n zoemende lichtbak naast z'n nest. Alsof hij zeggen wou: zijn jullie helemaal gek, doe die lamp 's gauw uit! Frappant toch, dat-ie dan bedenkt dat hij bij ons op het raam moet tikken? Bij een andere lamp? Ik vond het heel apart.

No rest for the wicked...

Zo, als het goed is zit Marcel nu in de lucht met ‘Air Hakkebar’.
Hier keert de rust ook eindelijk weer. Het was weer een lekker hectisch dagje, ging weer helemaal op z’n Mons.
Eerst moest de reparatie van de lekkende badkamerkraan nog afgemaakt worden – een heel pak toiletrollen en een stapel handdoeken in het wastafelkastje hadden zich lekker volgezogen met meurend lekwater – en dat was geen klus die een week kon blijven liggen.
Toen bedacht Marcel een half uur voor vertrek dat hij eigenlijk nog een spijkerbloes met lange mouwen wilde kopen. Veto! De enige man die die dingen nog draagt is Walker Texas Ranger, aka de pratende kut, dus dat doen we niet meer. (De beroerde timing was punt 2. Nou hopen dat hij niet alsnog z’n slag heeft geslagen op het vliegveld...)

Vervolgens moesten we door heel Heidelberg de kinderen ophalen, die hadden allemaal bij hun beste vriendjes gelogeerd omdat ze zich thuis stierlijk liepen te vervelen. Tis namelijk vakantie. Het logeren ging helemaal in de geest van de Rainbow Nation: onze blanke Door sliep bij haar Indiase vriendinnetje Prya, de zwarte Hollander Anthony sliep bij zijn blanke Afrikanervriendje Pieter, en witte Grietje bij Dineo’s Zulu/Sutu-familie.

Marcel draaide nachtdienst dus Ginus was afgelopen nacht echt home alone. Heb steeksleutel 24 maar op het nachtkastje laten liggen.

Anyway, Marcel om half vier afgeleverd op het vliegveld. De luchthaven is elke keer weer een verrassing, want die zijn ze aan het upgraden. Er zijn twee terminals, oorspronkelijk een voor binnenlandse en een voor internationale vluchten, maar dat is met ingang van vandaag afgeschaft. Er is nu alleen nog terminal A en B en van welke terminal je vlucht vertrekt, moet je zelf uitzoeken. Hoop dat het allemaal goed gegaan is; hij was in elk geval ruim op tijd. Hoop ook dat hij niet een hele stoet snuffelhonden achter z'n kont aan heeft gekregen, want hij had acht kilo biltong in de koffer. Gevacumeerd, dat wel.

Tussen alle bedrijvigheden door ben ik ook nog flink aan de tik, maar ik moet maar zien of dat de komende dagen nog wil lukken. No rest for the wicked! Er zullen heel wat dvd’s tegenaan moeten om de blagen een beetje zoet te houden. Ze gaan pas de 15e weer naar school... Gelukkig heeft Marcel nog een anderhalve week vrij als hij dinsdag terug komt, want de BAT heeft de fabriek dicht rond Pasen.
Weest gegroet!