Sinterkerst

Voor het tweede achtereenvolgende jaar is het Sinterklaasseizoen nagenoeg ongemerkt aan ons voorbij getrokken. Ik heb ze best gemist; de intocht op de Rijnkade en de traditionele pakjesavond met gevulde speculaas en – vooral - de chocoladepepernoten van de Lidl.
Maar daar staat tegenover dat het een heleboel stress scheelt.
Begrijp me niet verkeerd, ik hou van Sinterklaas; het is een heerlijk feest en terecht verkozen tot de belangrijkste traditie van Nederland. Maar het liep de laatste jaren een beetje uit de hand.

Met drie kinderen in de doelgroepleeftijd zaten we gauw aan een stuk of acht Sinterklaasvieringen: de Sint werd ingehaald op de basisschool, op het kinderdagverblijf, bij de wijkvereniging en bij de personeelsvereniging van papa’s werk.
De goedheiligman bracht daarnaast zijn goede gaven bij de naschoolse opvang en er werd Sinterklaas gevierd bij de knutselclub, de zwemclub en de turnclub. En dan heb ik het nog niet over de avond pyjamazingen op de basisschool, de Pietenochtend voor de onderbouw en het traditionele bezoek van de Rommelpiet in de kleuterklassen.

En dwars door alles heen het spannende Sinterklaasjournaal, wat onze kinderen dagelijks met heilig ontzag en ijzeren discipline volgden. Húilen als we om tien voor zes in de auto van de naschoolse opvang terugsjeesden naar huis, want het was al begóhonnuh…

Tegen de tijd dat we als gezin aan onze eigen pakjesavond toe waren, waren ze het instortpunt al gevaarlijk dicht genaderd. Heb me vaak voorgenomen dat ik volgend jaar toch écht die gele vitamine-C-tabletjes maar eens tijdelijk moest vervangen door kindervaliumpjes…

Dan Zuid-Afrika. Hier komt de kerstman en uit oogpunt van integratie doen we daar gewoon aan mee. Kerstmis valt midden in de grote zomervakantie. Die is nu net begonnen, met volop zomerse temperaturen. De kids spartelen dagelijks in het zwembad – zo’n blauwe zak met opblaasrand - en als de speelgoedfolders ze er niet aan zouden herinneren zouden ze de hele Kersvader zó vergeten.

Vanwege de vakantie is er ook geen sprake van kerstvieringen op school. Ze krijgen dus evenmin mee wie in de klas wel of geen grote cadeaus heeft gekregen en omdat er toch redelijke verschillen zijn tussen arm en rijk is dat maar beter ook. En als half januari het nieuwe schooljaar weer begint zijn die kerstgeschenken al lang weer naar de achtergrond verdwenen.

Al met al is de cadeautjeskant van de kerst hier beperkt tot één kerstochtend waarop de pakjes onder de kerstboom (in ons geval een hele foute neppert met verkleurende glasvezellichtjes) mogen worden uitgepakt. Die van ons kunnen dat in een razend tempo. Na een half uurtje, drie kwartier is alles voorbij en is zelfs de pakpapierrommel opgeruimd.
Zucht.
Het haalt het toch niet bij een Hollandse Sinterklaasavond.