En toen was het alweer vrijdag. Het leven vliegt voorbij.
Ik vloog zelf van de week ook even voorbij, langs de Tafelberg nog wel. Eendagsklusje in Kaapstad, toch de leuke dingen van het vak. Al ben je feitelijk de hele dag op pad voor één gesprek, maar goed.
Eerder in de week waren we ook onder de pannen met het concert van Anthony’s kleuterschool, met alle kleutertjes verkleed als elfjes, bloemetjes, kaboutertjes, muizen, konijnen en wat niet al. Onvervalste Zuid-Afrikaanse truttigheid in het kwadraat, met braaf zingende en springende verklede kindertjes, mijn schoonmoeder zou het geweldig hebben gevonden. We sturen de DVD wel op.
De eerste avond viel nogal letterlijk in het water; ze hadden de uitvoering buiten gepland, hele speelveld verschrikkelijk mooi aangekleed, podium erop en toen begon het te regenen en hield het niet meer op. Dus afgeblazen en een dag later in de herkansing, in de hal van een plaatselijke school. Onze Toon was kabouter en hij moest vreselijk huilen van alle spanning (de leidsters stonden ook stijf van de stress dus dat schoot ook niet op) maar het kwam goed.
Verder hebben we deze week de schilders gehad. Volgens goed Zuid-Afrikaans gebruik werd het terras geverfd. Vraag me niet waarom, maar iedereen doet dat hier, de erfbestrating gaat in de pavement paint. Zal wel een vorm van sociale werkverschaffing zijn. De schilder levert ’s ochtends een paar zwarte jongens af die met staalborstels de bladderende verf te lijf gaan, er wordt geschuurd en geveegd en met een dag of twee zit alles weer strak in de lak. Ook de witte hekjes zijn weer gedaan. Onze zure buurman zou er haast blij van worden.
En dan nog iets in de categorie non-nieuws: meer dan 70 procent van de senior managers bij het ministerie van Home Affairs hebben niet de juiste kwalificaties voor hun baan. Maar dat wisten wij al lang.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten