Studiebollen

En wederom stonden onze meiden op het podium en wederom waren we zo trots als een aap met zeven lullen. Het was merit award morning op school, oftewel: prijsuitreiking. Alle onderbouwleerlingen kregen een certificaat: voor gemaakte vorderingen, voor goed je best doen, voor goede en uitzonderlijke prestaties in diverse vakken en noem maar op.

De besten van de klas kregen ook een ‘boekenprijs’ – en daar vielen Door en Margriet allebei in de prijzen. Dorien kreeg een ‘gouden diploma’ voor ‘excellent work in all learning areas, exceptionally good reader, and second in public speaking grade 1.’ Margriets lijstje was zo lang dat ik het hier niet eens durf te herhalen; ze won naast twee boeken ook nog twee wisselbekers en twee trofeeën, eentje zelfs voor netball (soort korfbal).
Kortom: we hoeven ons geen zorgen te maken of de dames wel over gaan dit jaar. Ze moeten officieel nog tot 5 december naar school, en dan is het hier grote zomervakantie tot half januari.

En om een beetje tegenwicht te geven aan alle Hollandse sneeuwfoto’s die we krijgen doorgemaild: hier was het vandaag ovenwarm, 32 graden. Nu de stoep weer is geverfd, moeten we binnenkort maar een nieuw zwembad kopen, voor de kerstvakantie.

Dat blijft toch wennen, kerst midden in de zomer. Net zoals in Nederlandse winkelstraten hangen hier ook de kerstornamenten aan de straatlantaarns, van die gekleurde kerstklokken en kerstbomen. En sneeuwmannen op de etalageruiten… Sneeuw? Ze zouden er niet aan moeten dénken, die Zuid-Afrikaners! Als het nationale rugbyteam in Schotland en Wales een paar oefenpotjes speelt bij een graad of tien boven nul, hebben de sportcommentatoren het al over ‘arctische temperaturen’ en wordt nauwlettend in de gaten gehouden of er geen spelers door de kou worden bevangen...
Echt kneusjes, die rugbyers...

Zag vanochtend trouwens op de site van De Gelderlander dat er in Nederland afgelopen jaar 66 mensen aan aids zijn overleden. Wel achttien meer dan vorig jaar. Dat bezie je vanuit hier toch in een ander licht. Ik weet wel dorpen waar ze heel blij zouden zijn met dat cijfer.

De cholera komt trouwens ook lekker onze kant op; iedereen die in Zimbabwe nog kan lopen sukkelt nu naar de grens met ZA. Zeker 250 vluchtelingen komen er dagelijks bij Beitbridge binnen en de ziekenhuizen in Beitbridge en Mussina liggen vol met cholerapatiënten. Ongelofelijk wat dat zeldzaam zieke regime van Mugabe teweeg brengt. Hij is absoluut de grootste kolerelijer van allemaal.

De tied vliegt

En toen was het alweer vrijdag. Het leven vliegt voorbij.
Ik vloog zelf van de week ook even voorbij, langs de Tafelberg nog wel. Eendagsklusje in Kaapstad, toch de leuke dingen van het vak. Al ben je feitelijk de hele dag op pad voor één gesprek, maar goed.

Eerder in de week waren we ook onder de pannen met het concert van Anthony’s kleuterschool, met alle kleutertjes verkleed als elfjes, bloemetjes, kaboutertjes, muizen, konijnen en wat niet al. Onvervalste Zuid-Afrikaanse truttigheid in het kwadraat, met braaf zingende en springende verklede kindertjes, mijn schoonmoeder zou het geweldig hebben gevonden. We sturen de DVD wel op.

De eerste avond viel nogal letterlijk in het water; ze hadden de uitvoering buiten gepland, hele speelveld verschrikkelijk mooi aangekleed, podium erop en toen begon het te regenen en hield het niet meer op. Dus afgeblazen en een dag later in de herkansing, in de hal van een plaatselijke school. Onze Toon was kabouter en hij moest vreselijk huilen van alle spanning (de leidsters stonden ook stijf van de stress dus dat schoot ook niet op) maar het kwam goed.

Verder hebben we deze week de schilders gehad. Volgens goed Zuid-Afrikaans gebruik werd het terras geverfd. Vraag me niet waarom, maar iedereen doet dat hier, de erfbestrating gaat in de pavement paint. Zal wel een vorm van sociale werkverschaffing zijn. De schilder levert ’s ochtends een paar zwarte jongens af die met staalborstels de bladderende verf te lijf gaan, er wordt geschuurd en geveegd en met een dag of twee zit alles weer strak in de lak. Ook de witte hekjes zijn weer gedaan. Onze zure buurman zou er haast blij van worden.

En dan nog iets in de categorie non-nieuws: meer dan 70 procent van de senior managers bij het ministerie van Home Affairs hebben niet de juiste kwalificaties voor hun baan. Maar dat wisten wij al lang.

Druilerig nieuws

De gemiddelde levensverwachting van Zuid-Afrikanen is lager dan in heel Afrika en zelfs lager dan in het door oorlog geteisterde Irak, melden lokale media deze week. Het nieuws komt uit een rapport van het VN-bevolkingsfonds.
Over de hele wereld worden mannen gemiddeld 65 jaar oud en vrouwen bijna 70. Maar in Afrika scheidt de gemiddelde man er op een leeftijd van 52 jaar mee uit, en vrouwen als ze 54 zijn. In Zuid-Afrika ligt dit echter nog lager: mannen worden gemiddeld 49, vrouwen 50 – in Irak liggen die cijfers op gemiddeld 58 en 62.

Het zou maar zo kunnen dat de HIV-besmettingsgraad hier iets mee te maken heeft. Gemiddeld 14,5 procent van de mannen en 21,8 procent van de vrouwen is hier HIV-positief; waarmee Zuid-Afrika een van de zwaarst besmette landen is van heel Afrika.

Een paar blogs geleden meldde ik al dat het hier qua lezen en schrijven ook niet overhoudt. Volgens het UN-rapport doet Zuid-Afrika het op dat gebied zelfs slechter dan Zimbabwe! Van de Zuid-Afrikaanse mannen van vijftien jaar en ouder is 16 procent analfabeet en van de vrouwen 19 procent. Zimbabwe scoort hier respectievelijk nog 7 en 14 procent.
Geen wonder ook – vandaag in de krant dat in 2004 de meerderheid van de leraren minder dan 50 procent scoorde in de taal- en rekentoetsen. Lang leve het mysterie van onderwijs.

Wieters weinig nieuws; alles gaat hier z’n gangetje. Toon heeft een band met een boel kleine pukkeltjes over z'n rug, ik vermoed dat een soort waterwratjes zijn. Als baby zat z'n hele borstkas er ook onder. Ze zien er niet precies uit zoals de waterwratten die de meiden vroeger hadden, zitten veel dichter op elkaar en ze zijn een stuk kleiner, maar ik hou het er maar op. Ze jeuken af en toe en ze beginnen nu ook al in te drogen. Iemand met verstand van donkere-kinderen-huidproblemen die hier nog iets zinnigs op kan zeggen??

Marcel werkt zich verder een slag in de rondte, maar heeft wel schik, en Ginus is ook lekker aan de tik. Overigens niet te verwarren met de drug chrystal meth, die hier ook tik heet...

Het lijkt erop dat het na een hele week druilerig zeikweer (vanochtend wel mooi maar er hangt nu dus weer een kletsnatgeregende bonte was aan de lijn) zondag in elk geval weer lekker braaiweer gaat worden. Daar gaan we dan ook maar meteen gebruik van maken. Kan papa in elk geval op zondag het vlees snijden...

Snipers op 't dak

OK, Zuid-Afrika staat als een redelijk crimineel land te boek.
Niettemin moest Marcel toch effe wennen aan tot de tanden toe bewapende snipers, die sinds kort 's nachts op het dak zitten bij BAT Heidelberg.
De peukenfabriek is in verhoogde staat van paraatheid sinds een week of twee geleden een paar onverlaten op een zondagavond het terrein binnendrongen, overigens zonder iets te stelen. "Kwestie van uitproberen hoe de bewaking hier reageert", wisten zijn collega’s.
Conclusie: vermoedelijk is er een overval op handen. Gevolg: bewakingscommando’s in volle gevechtsuitrusting op het dak, geweren op scherp. "Je kijkt toch anders over de parkeerplaats als je na de avonddienst naar je auto loopt", aldus Marcel. Duiken!

Smalltalk
Dorien ziet in de krant een foto van mijnwerkers bezig in een goudmijn, toch wel een van de major economische activiteiten hier. "Hé mama! Hebben ze hier iets onder de grond gevonden of zo?"

Anthony bestudeert de minimiertjes die door de woonkamer scharrelen. Ik zeg dat hij ze wel dood mag maken, maar daar wil hij niets van weten. "Nee mama! De miertjes zijn mijn beste vriendjes!" Even later mept hij ze met de vliegenmepper tot moes. Waarom? "Oh, nu moeten mijn vriendjes slapen."

Zelf vanochtend ook nog een minder goede daad verricht: grote bruine spin ge-doomed. Nou ja, vooral z’n poten waren groot (neehee, geen hooiwagen! Die mag rustig blijven zitten.) Vermoedelijk was het een jonge rain spider, die heten zo omdat ze niet van regen houden en dan het huis in trekken. En het zeikt hier al twee dagen.
Dit exemplaar met een pootspanwijdte van een centimeter of vier was nog een kleintje, ze kunnen gemakkelijk tien centimeter worden! Slik. Op zich schijnen ze niet heel gevaarlijk te zijn – ze bijten wel maar ze jassen geen gif mee naar binnen. Toch wacht ik dat niet af.

En nog iets: vandaag in The Star een verhaal over het ministerie van Home Affairs, en hun zogenaamde efficiëncyslag, met foto’s van het archief waar ze de aanvragen voor verblijfs/asielvergunningen bewaren. Zie plaatje van de krantenpagina. Tot voor kort zat onze aanvraag dus ook ergens in deze composthoop van kartonnen dozen... Nog een wonder dat het niet langer heeft geduurd en dat het uiteindelijk is goedgekomen.

Strontlucht

Het is bewolkt en regenachtig, de wind komt van de verkeerde kant en het stinkt! Er hangt een hele zware lucht die nog het meeste lijkt op hele oude potstalmest. Het ruikt eigenlijk zoals het in Nederland ruikt als er eind augustus regen is voorspeld en boeren nog gauw de mestkelder leegrijden.

We weten nog steeds niet precies waar deze stank vandaan komt, maar waarschijnlijk is het de petrochemische industrie van Sasol, de jongens die van kolen benzine weten te maken. Sasol zit in Secunda en ook achter Vereeniging (Sasolburg), tientallen kilometers verderop maar het stinkt nog best; al schijn ik dat altijd eerder te ruiken dan de mensen om me heen. Hoewel ik groot ben geworden op een boerderij (of misschien wel juist daardoor) kan ik heel slecht tegen stank.

En de ellende van Zuid-Afrika is dat er op gebied van geuruitstoot of welke andere uitstoot dan ook er nagenoeg geen wettelijke eisen zijn. Blaas maar in de lucht, stort maar in de rivier, zolang we winst opleveren voor de staat is er geen vuiltje aan de lucht en als er al te veel vissen doodgaan leggen we gewoon de lat wat hoger zodat iedereen weer aan de normen voldoet. Er is hier vanuit de milieuhoek vooral zorg over het schaarse water, dat langzaam vergiftigt en verzuurt doordat ongebruikte mijnschachten verzadigd raken met grondwater en dat op een keer doorsijpelt naar de waterwingebieden, met zware metalen zoals uranium en wat niet al. Johannesburg kan om die reden mogelijk al in 2013 onbewoonbaar worden verklaard. Te gek voor woorden eigenlijk, want die mijnhuizen verdienen zat.

Waterzuivering? Is er wel, maar het water komt er in veel gemeentes net zo vies uit als het erin gaat. De pompen/installaties zijn stuk en alhoewel er prima budget voor is, wordt er geen flikker aan gedaan.
Het lijkt mij dat er een enorme markt is voor lucht- en waterbehandelingsbedrijven. Arend, kom maar op met je biofilters en je luchtwassers! Kan ik er ook eentje in m’n neus krijgen??

Maaiveld

Ik geloof dat ik nu snap waarom onze kinderen relatief goed presteren op school. Lees net in de krant dat bijna tweederde van de kinderen op de leeftijd 8 à 9 jaar nog niet kan lezen of tellen. Het ministerie van onderwijs heeft een onderzoek gedaan onder 54.000 kinderen op openbare scholen in Grade 3, zeg maar de Nederlandse groep 5. Blijkt dat landelijk slechts 36 procent de basisvaardigheden van lezen en rekenen onder de knie heeft. Dan steek je al gauw met je kop boven het maaiveld uit!!
Op zich is de score wel iets beter dan bij de laatste evaluatie in 2001. Toen slaagde maar dertig procent van de kinderen voor de reken- en leestoetsen.
Moet er wel bij zeggen dat in onze provincie, Gauteng, het gelukkig iets hoger ligt, op 42 procent. En kinderen die les krijgen in het Engels en/of Afrikaans doen het gemiddeld ook iets beter dan de kinderen die les krijgen in inheemse talen. Maar toch.

Het viel me laatst op onze Engelstalige openbare school bij de spreekbeurtenwedstrijd ook al op dat het voornamelijk Indiase en blanke kinderen zijn die meedoen met zo’n wedstrijd, en maar een handjevol zwarte Afrikaanse kinderen. Terwijl de populatie op school meer andersom is: pakweg 80 procent is zwart, 15 procent Indisch en 5 procent blank.
Ik heb het idee dat dit vooral te maken heeft met de interesse/stimulans van de kant van de ouders, en niet zozeer met de verstandelijke vermogens van de kinderen. De Indiase kinderen komen ook altijd met de mooiste en grootste werkstukken op school, er is veel aandacht voor ‘presteren’ en ‘de beste zijn’. Die kinderen hielden ook hele leuke spreekbeurten, die ze duidelijk niet zelf geschreven konden hebben. En wij hebben onze meiden uiteraard ook geholpen en thuis uitentreuren met ze geoefend.
En zo’n heel lief zwart jongetje staat dan schuchter op het podium z’n best te doen maar het gaat helemaal mis – dan vraag je je toch af of hij dan thuis helemaal niet is geholpen.

Laatst bleek ook dat de leider van de ANC-jeugd, de grote schreeuwlelijk Julius Malema, maar ter nauwernood zijn middelbare school heeft afgemaakt. Op z'n 21e slaagde hij met de hakken over de sloot. De 'universitaire opleiding' die hij zou hebben genoten, werd eens nagetrokken door de krant The Star. Bleek dat Malema zich alleen succesvol had íngeschreven bij de Unisa-universiteit - maar er nooit had gestudeerd.
Dit figuur, die tegenstanders van de ANC uitmaakt voor politieke imbecielen, die het heeft over 'de laatste stuiptrekkingen van een stervend paard' als iemand opstapt uit de ANC en die bereid is om 'te sterven voor Zuma', moet een toekomstig leider worden binnen de ANC. Geen wonder dat aanhangers van de oppositiepartij Democratische Alliante kiezers proberen te werven met slogans als 'als je niet stemt, wordt Malema straks nog president!'

Mama Afrika

Ik kreeg een mooi Afrika-gedicht doorgemaild van Hilbrand Rozema, oud-studiegenoot en journalist bij het ND (en dus tegenwoordig ook collega). Het komt uit zijn jongste bundel Slagveldtoerisme waarvoor ik nu dus schaamteloos reclame maak.


Zij loopt door Afrika

Ik loop door Afrika,
de moeder en de zuster van de wereld.
Ik sloof, ik lach, ik baar, ik sis, ik
bid, ik klak, ik spuug, ik zing,
ik smak, ik koester, ik blaas
de kooltjes van het kookvuur leven in
na weer een koude nacht en dan pas kan
de zon opnieuw tevoorschijn komen.
Precies zoals God ademt over ons.
Ik ben de steen die de kookpot draagt,
ik ben de liefde die door alle vuren gaat
want ik ben het geheim van Afrika en Afrika
is mijn geheim, want ik draag haar onder
mijn hart, ze groeit daar, nieuw
en sterk, ik voel haar al schoppen.




Mooi om op een verloren zondagmiddag op je in te laten werken.

Ook prettig als tegenwicht voor de mierzoete Disney-elend van High School Musical 3, die we gisteren in de bioscoop hebben gezien/moeten verduren...
Onze meiden waren al een maand de nachtjes aan het aftellen. En ook onze Toon vond het hélemaal geweldig! Als je boven de 12 bent zal het ongetwijfeld volledig langs je heen gaan, maar voor alle HSM-fans: zie de weblog van Margriet. Onze meis heeft heeft er ook weer eens een stukkie op getikt!

Ik weet trouwens niet of het opvalt, maar ik vond het na een jaar bloggen wel eens tijd voor een fris (achtergrond)kleurtje. Wou dat je je huis ook zo makkelijk kon verven!

En bij de weg, Anthony is helemaal van de spenen af! Alleen de eerste avond moest hij er een kwartiertje héél droevig van huilen, maar sindsdien gaat het gewoon goed. Hij vindt nu zelf ook dat hij Groot is. En hij heeft als beloning een héél fout speelgoedhondje op batterijen gekregen, dat mechanisch kan lopen en keffen en gele lampjes heeft achter z'n oogjes. Brrr. Fout met grote F.
Maar ja, daar staan de Zimbabwanen en andere binnen- en buitenlanders hier op straat mee te leuren, bij de stoplichten, en ze hebben precies door dat ze de meeste kans maken op handel wanneer ze speelgoed verkopen. Alleen al om van 't gezeur af te zijn, geven de ouders toe.

Nou, ik wens iedereen een nog fijne zondag; hoor net van Mars dat Vites met 3-1 heeft gewonnen. Zouden ze nu weer boven Feijenoord komen??

PS: eh, Hilbrand, dat gratis recensie-exemplaar...?