Update

Hallo,
even een korte update: voorlopig zijn we weer legaal! De aanvraag voor een verlenging van de visa is gehonoreerd tot 8 juni. Mijn visum zou morgen aflopen, die van Marcel was al eind januari verstreken. (Schoonpa en -ma kregen dit bericht nog net mee, die zijn gisteravond weer op het vliegtuig gestapt.)
Verder meldde de HR-dame van BAT dat de waiver (ontheffing die nodig is voor het aanvragen van de werkvergunning) volgende week wordt verwacht. Maar: volgende week zijn er geloof ik drie 'public holidays' dus qua werkweek houdt dat niet over, en eind februari moesten we ook al met stoom en kokend water alle geboorte- en trouwaktes aanvragen omdat de waiver op het punt stond om binnen te komen. Dus ik hou m'n adem nog niet in tot-ie er is en ik tel er eerst maar eens mi-ni-maal een week of twee bij op. En dan moet de eigenlijke werkvergunning nog worden aangevraagd en daar staat officieel ook drie tot vier weken voor. Anyway.
We zijn bijna zo ver dat we kunnen vieren dat Marcel officieel één jaar zonder werk zit, en dat we hier zes maanden zitten te wachten.
Op 1 mei.
Dag van de Arbeid (sic!)

Slangenmens

Oké. Als ik zeg dat ik gisteravond naar een circus geweest ben met vier mongolen, een neger met een geel pak en een blauwe pruik en een nicht in een zebra-jas, dan zeggen jullie: “Sjemig Gien, hoeveel had jij op?” Maar ik zweer het in alle nuchterheid: het is de zuiverste waarheid.
Er was circus in Heidelberg.
Het Dreamcatch Circus om precies te zijn. Alles draaide letterlijk om vier acrobaten uit Mongolië. Die deden namelijk ook de kaartjes verkopen en de popcorn bakken. Er was één oersterke kerel bij met lang zwart haar in een vlecht. Als ik door m’n wimperharen keek, had-ie wel wat weg van Marianne Vogelaar…
Ze hadden een heel scala aan acrobatieknummers, maar de act van het zwarte slangenmens (ja dames en heren: iiiiiiiinnnnnnternationale arrtiesten!) stak er voor mij wel met kop en schouders bovenuit. Of liever: met kop en schouders onder zijn benen door en achter zijn rug om. Ongelofelijk!
Het was tegelijkertijd ook ongelofelijk KOUD. Het wordt namelijk winter hier te lande. Overdag schijnt het zonnetje heerlijk fel in een strakblauwe lucht, maar als het zo helder is koelt het ook verrot snel af. Buiten was het aan het einde van de avond een graad of drie, en binnen in de tent zal het niet veel warmer zijn geweest. Anthony heeft bijna de hele tijd onder mijn jas gezeten. Maar dat maakt niet uit: ons het het geniet, zoals ze hier zeggen. Volgende keer net zoals alle andere blanke Afrikaners maar warme dekens meenemen om onder te kruipen. (Je leert elke dag weer bij.)

Sportdag

Het begint al te wennen, de lucht van braaivleis ’s morgens voor 09.00 uur…
Gisteren Anthonys sportdag van de kleuterschool gehad. Om 08.00 (!) zaterdagochtend moesten we aanwezig zijn, want dan kregen de ‘atleten’ en ‘sportontbijt’. Zuid-Afrikanen staan probleemloos idioot vroeg op, ook op hun vrije zaterdag…

Vervolgens stroomde het sportveldje vol met kleuters die moesten hardlopen, hindernisbaanlopen, zaklopen, estafettelopen etc. De braai rookte en waren er pannenkoeke, vetkoeke, broodjes boerewors en curry’s te koop bij wijze van fundraising voor de kleuterschool.
De kleuterwedstrijden waren heel schattig allemaal, maar Marcel en ik hebben ons vooral vermaakt met blanke Afrikaners kijken. Die blijken erg goed in multitasking: ze kunnen geweldig goed bellen en vreten tegelijk. Het onafscheidelijke mobieltje in de ene hand, boereworsroll in de andere hand en dan goed opletten dat je die twee niet doorelkaar haalt.
Ongeveer de helft van de Zuid-Afrikanen kampt met overgewicht, maar daar maakt niemand zich echt druk om. De kleuters mochten ook na elk onderdeel van de sportdag een prijsje afhalen, en dat bestond onveranderlijk uit snoep met zoveel geur-, kleur en smaakstoffen dat het eerder viel te classificeren als chemisch afval. Wat is er mis met een potloodje, een gummetje of een jojo?

Maar goed, de blagen hebben zich wel vermaakt. Het was ook heerlijk weer. (Schoon)pa en ma hebben wat dat betreft ook mazzel, die zijn nu in de omgeving van Blyde Rivier Canyon aan het toeren. Asdinsdag verwachten we ze weer hier. Vrijdagavond laaien we ze weer af op het vliegveld.

Het is nu wel herfst geworden, veel bomen verliezen hun blad en het wordt zo langzamerhand iets frisser (vandaag 20, 21 graden). Het is ook eerder donker, om kwart over zes, half zeven ‘s avonds. We hebben het plastic zwembad ook opgeruimd en nu is het plan om er een zandbak neer te zetten zodat ze ook in de winter wat te spelen hebben. Dorien zat gister ook de hele tijd in het zand te spelen op Anthonys kleuterschool.
Het mooie van de herfst/winter in Zuid-Afrika is wel dat het dan droge tijd is. Zo’n winter met een strakblauwe lucht en zon is toch te verkiezen boven miezerig en grauw Hollands winterweer…
Oeps! Nooit de goden verzoeken: het begint plotseling heel hard te regenen, gauw de was binnen halen!

Superior race

Ik moet nog even iets kwijt over de meest vreemde preek die ik ooit heb gehoord…

Af en toe kerken we in de Berea Baptist Church. Dat is de kerk die het kindertehuis Door of Hope heeft opgericht, waar Anthony zijn leven is begonnen. Zij hebben het beroemde/beruchte Hole in the Wall-babyluikje, waar moeders-in-nood hun pasgeborenen veilig te vondeling kunnen leggen.

De kerk staat in de beruchte wijk Berea in downtown Johannesburg. Daar wonen voornamelijk arme zwarten uit alle windstreken van Afrika. De dominee is doorgaans zo ongeveer de enige blanke in de kerk. Maar goed, baptisten onder mekaar, maakt niets uit en we voelen ons er best thuis. Marcel helpt de muziekgroep ook een beetje op weg, basgitaar voormekaar gemaakt en zo.

Maar afgelopen zondag hadden ze een gastspreekster: een Koreaanse vrouwelijke dominee die al 35 jaar in de Verenigde Staten woonde. Ze was amper te verstaan, nasaal Amerikaans (geopereerde hazenlip?) met een zwaar Koreaans accent. En ze was bepaald niet gezegend met het talent van het spreken.
Op zeker moment in haar onsamenhangende preek stelde ze de gemeente een wel heel opmerkelijke vraag: “Do you believe there is a superior race?” Moet je vooral doen in een zwarte kerk! Maar in tegenstelling tot wat de goegemeente verwachtte, beantwoordde zij die vraag met een volmondig JA. “Yes, white people áre superior. I’m Asian, I’m not superior. My ancestors used to worship idols like the dragon. So did you forefathers, they worshipped te spirits of the ancestors. But not the great-, great-, great-grandfathers of the white people. They worshipped the Lord.”
Nou, en omdat het blanke volk generaties terug al de enige ware God aanbad, werkt dit nog genadiglijk door, door de generaties heen, en daarom zijn de blanken nu nog steeds gezegend en beter en slimmer en welvarender dan de rest, legde ze uit. Zelfs al geloven een heleboel blanken ondertussen niet meer in God. Vette pech voor de zwarte Afrikanen dus, maar zij pissen nu naast de pot omdat hun voorvaderen afgoden aanbaden.

Je had de koppen moeten zien. Verbijstering alom. Commentaar uit de zaal: “where does it say so in the Bible?” Prachtige vrouwen in Afrikaanse gewaden wapperden zich wanhopig koelte toe. Enkele zwarte broeders stapten verontwaardigd op en liepen hoofdschuddend de zaal uit. Pijnlijke stilte. Wij Monsen, een rijtje superieure witkoppen, vielen nog meer op dan anders… Gelukkig had ik nog een zwart excuusje op de arm!
Het duurde nog akelig lang voordat de domina eindelijk tot het “amen” kwam. Een zucht van verlichting ging door de zaal. De saambindende factor van haar preek was wel weer hoog. Na afloop, op het met glasscherven bezaaide achterplaatsje, was het kerkvolk het tenminste roerend met elkaar eens: dit sloeg h-e-l-e-m-a-al nergens op. (En Marcel die met een brede grijns tegen de broeders loopt te verkondigen dat hij het altijd al dacht, dat hij superieur was...)

En dat gebeurde precies twee dagen nadat ik een blanke boer had geïnterviewd, die me op zeker moment in het gesprek serieus de vraag stelde of ik dacht dat zwarte mensen een ziel hadden. (Ik dacht dat dergelijke types alleen voorkwamen in boeken van Adriaan van Dis!) Nou ja, zei hij, ze hadden dan misschien wel een ziel, maar als heel het mensdom sinds de misstap van Adam en Eva zuchtte onder de vloek van de zondeval, dan waren de swartmense toch wel dubbel vervloekt. Dacht hij zo.

Tja, Onze Lieve Heer heeft soms rare kostgangers…

Snnnnrrrrrrrffffff

De schoonouders zijn gisteren weer vertrokken en veilig aangekomen in Cato Ridge. Ze gaan de komende twee weken nog een beetje het land door, en komen dan de 22e of daaromtrent nog een paar dagen hier, voordat ze terugvliegen. Het was heel gezellig met pa en ma, maar ze hebben wel een fijn Hollands verkoudheidsvirus achtgergelaten. Vooral Marcel heeft het goed te pakken, beetje koortsig en hoesten en proesten, en ik word ook al een beetje sloerderig in de rakkert, om het zo maar te zeggen.

Tja, ouderdom komt met gebreken! Zondag hebben we Marcels 42e verjaardag gevierd met (uiteraard) een braai met de Monsen, de Du Toits en de Molois. Met dank aan pa en ma staat er nu een mooie vuurpot op het terras. April is een beetje verjaardagen-hoogseizoen, dus: ook nog de felicitaties voor Aldert, Gerco en Linda die de afgelopen dagen verjaarden. Daarbij ben ik vandaag ook weer een beetje tante geworden: Alice en Gert, gefeliciteerd met Jantien! En Suus gefeliciteerd met Dana!

Verder van het BAT-Heidelbergfront (helaas) weinig nieuws (hence de blog-stilte). We horen nog steeds niks over de werkvergunning en dat is toch wel behoorlijk frustrerend. Maar nu teruggaan is ook geen optie, dus we zitten het nog maar even uit… Gelukkig heb ik nog wel het een en ander te doen. En volgende week begint de school weer, dus: rust in de keet, en aan de gang!

PS: kennen jullie Vernon Koekemoer al? Deze Zuid-Afrikaanse superheld is ontstaan doordat iemand een foto van een kerel met een David Hasselhoff-haar, een afgeknipt blokjesshirt en een potje bier in de hand (genomen op een openluchtrave in Benoni) uitknipte en op internet zette. Vervolgens is half Zuid-Afrika met die foto aan de slag gegaan, en is er een internet-cultfiguur ontstaan. Eat this, Chuck Norris! The Koek is here! Zie http://ramboguy.co.za/

cosmos country

Even kort een paar fotootjes… De wilde cosmos (cosmea in 't Nederlands) bloeit uitbundig en dat konden we niet weerstaan! Wilde bloemen mag je hier officieel niet plukken, maar ik geloof niet dat het ecosysteem er heel erg onder geleden heeft. Afgelopen zondag ook nog fijn gepicnickt in Suikerbosrand, natuurreservaat dat vlakbij ligt.

Vandaag is Marcel met pa en de kids op stap geweest, naar het Lesedi Cultural Village (kon Ginus een dagje lekker rustig werken). Over de traditionele zang en dans heb ik ze niet gehoord, wel dat er hééél veeel lekker vlees was bij het buffet, oa krokodil en eland. "Tastes like chicken", zou Deon zeggen. Anyway.
Zo keutelen we de Paasvakantie rustig door. Vrijdag haal ik schoonmoeders weer op in Pretoria. Ik moet die dag toch naar een boer in de buurt, dus dat komt dan weer mooi uit.
Weest gegroet,
G.