Toon

Onze Toon is alweer drie jaar onze zoon!
Gisteren was het precies drie jaar geleden dat we Anthony overhandigd kregen, in het kantoortje van Abba Adoptions in Pretoria. Thuis gevierd met koffie en gebak (koeksisters!). Samen met buuv Theo en buurmeisjes Botle en Naledi hebben we de DVD van destijds nog een keer bekeken; en wat een poepescheetje was hij als baby! En Doortje een peutertje van drie, Margriet een kleuter van vijf. Hoe makkelijk schoof Anthony ertussen, probleemloos kereltje. We waren er wel extra druk mee -in tegenstelling tot wat ik had verwacht, maakt het echt wel verschil of je er twee of drie hebt!- maar hij deed het voorbeeldig.
En – cliché, cliché – wat gaat het hard en wat is-ie alweer een grote jongen. Het is een boefje, een echt driejarig draakje, kan heel schattig knuffelen, ondeugend kijken, lief zijn en dwars zijn en piepen en mauwen en zeuren, maar oooowwww wat voelt het heerlijk als je ‘m ’s avonds even uit bed haalt om te laten plassen, en dan dat koppie op je schouder en die armpjes om je nek. Ons ventje!!! Hij is gewoon geweldig.