Bietjie braaien

Yep, pa & ma en de kazen zijn veilig aangekomen! Donderdagmiddag afgehaald van het vliegveld en vrijdagavond maar meteen aan de braai, met Ivan en Theo en de kinderen. De kids zaten achter mijn laptop, het scherm zit nu nog vol vette vingertjes, zie ik.
De ouwelui vermaken zich prima, het is heel gezellig en vertrouwd. “Voelt alsof we er al ik weet niet hoe lang zijn”, zei pa gisteren. Oma heeft een heel pakket ‘zelf 3D-kaarten knutselen’ meegenomen en dat bleek een gouden greep. De meiden zijn er nu al dagen zoet mee. Gisteren hebben ze bij de slagboom van Overkruin gezeten om de kaaren met hondjes, bloemetjes en beertjes te verkopen en dat liep ook als de brandweer.
Vandaag gaan we maar een beetje picnicken in Suikerbosrand, denk ik. Er gaan in elk geval bruine bammetjes mee met de fenegriek-kaas van Aldert uit Frankrijk. Heerlijk! Margriet vindt ‘m nu ook lekker, da’s dan weer een beetje jammer…
Na het weekend gaat ma nog een midweekje naar Pretoria, waar nog drie nichten van haar wonen (oa de moeder van Deon). Lekker bijbeppen met tannie Bep en haar zussen. Pa laat dit dameskransje om begrijpelijke redenen aan zich voorbijgaan. Die blijft rustig bij ons. Volgend weekend halen we ma dan weer op (oplaaien heet dat op z'n Afrikaans, daar krijg je toch een ander beeld bij) en dinsdag reizen ze door richting Nelspruit.
Groeten,
G.

Kaapsehoop

De Speed Queen wasmasjien heeft weer overuren gedraaid vandaag; dat krijg je ervan als je een weekendje weg gaat met de kids.
Deon moest op Goede Vrijdag en met Pasen preken in Kaapsehoop en wij gingen voor de gezelligheid mee. Kaapsehoop ligt iets onder Nelspruit, op een soort bergrug. Het is een rustiek mijnwerkersdorpje dat nu helemaal op het toerisme is ingesteld. Het is net een grote kinderboerderij; wilde paarden, kippen, eenden, konijnen en kalkoenen scharrelen er vrij rond. Je kunt er mooi wandelen, klimmen en klauteren en dat hebben we zaterdag uitgebreid gedaan. Vooral onze Toon deed het verbazingwekkend goed, klom als een aapje de steile rotspaden op en af. Geweldig voor een driejarige. We hebben het genoten. Mooie uitzichten, mooie waterval, stoere paadjes, heerlijk weer, lekker eten en ’s avonds een kampvuurtje.
Op Paaszondag bleek er sprake te zijn van een dubbele boeking in de Kaapsehoopsekerk: een enthousiaste charismatische broeder had de kansel al betrokken voor Deon zijn eerste gezang kon opgeven. Ds. Du Toit had dus vrijaf - maar gezien de lengte van de preek van zijn collega was een Nederduits Hervormde dominee achteraf misschien toch niet zo'n gek idee geweest. Anyway, de koffie ging er goed in, zullen we maar zeggen.
’s Middags zijn we nog richting Sabie gereden, maar voor we bij de eerste waterval waren, begon het te regenen en te onweren. We hebben ‘m nog gehaald (weer steile en nu ook nog gladde rotspaadjes), maar de geplande picknic afgeblazen en een pannenkoekenboer opgezocht. Margriet snapte niet dat we dáárvoor nou dat hééle eind moesten rijden.
Op 2e Paasdag weer huiswaarts gekard en vanaf vandaag is Ginus weer an ’t wark. Het freelancen begint lekker te lopen, maar de kids hebben drie weken paasvakantie, dus maar een beetje meer in de avonden werken. Vandaag de hele dag de buurmeisjes plus hun neefje over de vloer gehad. Morgen moest het hele kinderspul maar eens een dagje naar de overburen, dacht ik zo. Gedeelde smart is dubbele vreugd!

Donderdag halen we pa & ma Mons van het vliegveld en dat zal ook een prettig weerzien worden. (Vooral met de Franse kaas van Aldert!!) Anthony weet goed wie dat zijn: “opa en oma met het groene hek.” Klopt helemaal. Ze vertrekken woensdag om 13.30 uit Hoog Keppel met de trein naar Dusseldorf en vliegen vandaaruit naar Madrid. Om half een ’s nachts vliegen ze door naar ZA, en landen vervolgens donderdag om 11.30 in Johannesburg.

Als verrassing hebben we bedacht dat we donderdagmiddag 22 km met ze gaan hiken (zwarte route) in Suikerbosrand Nature Reserve. Daar overnachten ze romantisch met z’n tweeën in een trekkershutje. Wij halen ze dan zondag weer op.




Oké, oké, geintje… We zullen ze lekker in de watten leggen!

Zonnecellen opladen

Het is weer dooi!! Het is vandaag 23 graden, de lucht is strakblauw, het zonnetje schijnt weer heeeerlijk en de fleecetruien kunnen weer in de kast. Het begint hier nu een beetje herfst te worden, met vallende blaadjes, en als het goed is komt er dan steeds minder regen. De winter geldt hier namelijk als droge tijd. Ik vond mezelf al niet te nozel – wie koopt er nou een regenmeter vlak voor de winter – maar afgelopen week heeft-ie toch 70 mm water gemeten (er kan 100 mm in).

Vandaag konden we onze zonnecellen weer lekker opladen. Met zulk weer wil ik de winter wel in: ’s ochtends frisjes, maar ’s middags droog, helder T-shirtenweer. Zo’n beetje zoals op de dag van ons afscheidsfeest in Arnhem, eind oktober vorig jaar, dat was ook zo’n mooie herfstdag.

Anthony klost ondertussen rond op de hooggehakte teenslippertjes van Botle. De meiden spelen haast elke middag hier, op zich gaat het leuk maar wat een herrie maken die blagen!!! En de komende drie weken hebben ze paasvakantie… Zucht…Dat combineert niet echt met het werkende moederschap. Maar goed, met een beetje aanpassen van beide kanten zal het wel gaan.

Margriet en Dorien hebben vanochtend ook allebei hun eerste rapport gekregen van de(Engelstalige) Heidelberg Public School. Margriet is beoordeeld op vier vakken: taal, rekenen, eerste tweede taal (Afrikaans) en ‘life skills’, ofwel levensvaardigheden. De waardering loopt van 1 tot 4, waarbij 1 staat voor ‘niveau niet gehaald’, 2 = ‘gedeeltelijk gehaald’, 3 = ‘gehaald’ en 4 = ‘buitengewoon’
Margriet heeft drie vieren en één drie, voor Afrikaans. En heel positief commentaar. Bij ‘life skills’: “A very confident and outgoing child. She tackles work with confidence.”

Doortje doet het ook goed, ze heeft een 3 voor taal, een 4 voor rekenen en een 4 voor life skills. Vooral rekenen kan ze goed. Daarnaast maakt ze volgens de juf bijzonder creatieve tekeningen. Algemeen commentaar is ook dat ze goed is gesetteld in haar nieuwe klas. Ze weet zich steeds beter uit te drukken in het Engels. We zijn uiteraard buitengewoon trots op onze meiden!!

Onze Door houdt ondertussen ook haar Nederlandse leesvaardigheid bij. We hebben ooit van Elise de complete ‘Veilig leren lezen’-methode gekregen, en die is mee. Dorus is op eigen kracht inmiddels aangeland bij boekje 6 van de 12. Voor zover ik het kan inschatten leest ze zoals dat moet op haar leeftijd. Door is niet zo vlot als haar grote zus, maar ik vind het toch heel knap dat ze al zo ver is, zonder hulp van school!!

Anthony heeft ook een werkboekje meegekregen wat hij op Pienkie Ponkie heeft gemaakt. Over ‘mijn liggaam’. Hij heeft handjes en voetjes ingekleurd, en haren. De handen en voeten waren roze, en de haren westers glad en lang. Hele lieve en beste mensen op die kleuterschool, maar laat zo’n zwart jochie nou die handjes bruin kleuren en de haartjes zwart met krullen… Gelukkig weet-ie zelf wel aardig goed hoe het zit. De handen had hij gewoon wit gekleurd, “zoals jou”. En zijn eigen handjes dan? “Mijn handen zijn bruin.” Goed zo, Toon!

Nou, wij zijn met het Paasweekeinde even uit de lucht. Rest mij niets meer dan eenieder hele gezegende Pasen te wensen. Dat iedereen een moment mag hebben van rust, bezinning en Wederopstanding.

Weest Gegroet,
tot maandag,
G.

Erwtensoepweer

Het is KOUD! Een naargeestig koufront veroorzaakt Ernstig Hollands Herfstweer. Sinds gisteravond heeft het continu geregend en de temperatuur is gezakt naar een graad of 10. Begin van de week was het nog 29, dus dan is de overgang wel heel groot. Ik heb een regenmeter aan het hek hangen, maar het is zelfs te nat om de oversteek te maken en de regenval te gaan meten. Als we freemeteo.com moeten geloven, wordt het pas vanaf donderdaag weer ‘dooi’.
Maar niet getreurd. Marcel heeft z’n best gedaan en met in- en uitheemse ingrediënten een zeer acceptabele erwtensoep weten te bouwen. Op dit moment hebben ze hier geen selderijknol in de schappen liggen; in plaats daarvan een butternut gebruikt (soort pompoen, Jorg Tönjes kent 'm ongetwijfeld.) Prei (hier nog niet gezien) vervangen door twee bossen lenteuitjes, Afrikaanse rookworst erin en het smaakte allemaal best! Hij kon de lepeltest glansrijk doorstaan, zie foto.
Dus… Voorlopig nestelen we ons in fleecetruien en dikke sokken en laten we de campinggaskachel (model Koetshuis, Vlieland) lekker snorren. Het slaapt wel heerlijk, dit koude en regenachtige weer.

“Enne, hoe zit het nou met Marcel z’n werkvergunning?” Zucht... Next question, please!! Niemand kan zeggen waarom dit nu al maanden sleept, niemand kan zeggen hoe lang het nog gaat duren, elke keer denken we dat het nu toch gaat gebeuren en elke keer gaat er weer een week voorbij en schiet het gewoon totaal nix op. Ook over de verlenging van Marcel z'n visum hebben we nog geen uitsluitsel...
Dus mensen, als-er nieuws is, schreeuwen we dat meteen van de (digitale) daken! En tot die tijd mogen jullie allemaal meehelpen: bidden, duimen, zennen, mediteren, kaarsjes branden en vooral heel, heeeel veeeel positieve energie sturen naar de ambtenaren van Home Affairs in Johannesburg...
Dikke knuffel en GBU,
Gien

Waarvan akte

De aktes beginnen binnen te lopen! Grappig om voor het eerst mijn eigen geboorteakte te zien, uit 1970, met van die echte typemachineletters: ‘geboren op vijftien juni negentienhonderdzeventig om 16.00 uur, Gerie Aline’, aangegeven door ‘de vader voornoemd, oud 27 jaar’ – tja, Frederik Jacob Lozeman, en zo ineens ben je 65!!
Het uittreksel uit het huwelijksregister van de gemeente Renkum is ook binnen. “Als getuigen waren tegenwoordig de vader van de bruid, de vader van de bruidegom, Pathuis, David Oscar Carsten, wonende te Amersfoort en Lozeman, Alice Maria, paardentrainster, wonende te Putten.” Dat zijn dingen waar je ook niet elke dag bij stilstaat, dat Oscar Pathuis en Alice Lozeman je trouwakte nog hebben ondertekend. Waarvan akte.
Om even in de sfeer van het verleden te blijven (maar zeker niet in combinatie met het begrip ‘oude doos’!!): gisteren waren Anneke en Dries Kasper bij ons te gast. Anneke heeft ongeveer een heel mensenleven gewerkt op het redactiesecretariaat van het AgD, en fungeerde tevens als warme moeder overste voor de dames van de redactie. Het bezoek was kort maar krachtig en bijzonder gezellig. We zijn heerlijk verwend met Hollandse drop en Hollandse koffie. Grappig is ook dat Dries Kasper in mijn lagereschooltijd als landbouwvoorlichter bij mijn vader op het erf kwam. “Jij lijkt precies op je moeder”, volgens Dries. Dat beschouw ik dan maar als een compliment (voor mijn moeder dan). For old times’ sake voeg ik voor Dries een recent plaatje van pa & moe bij.
Een hartelijke groet,
Gien

Toon

Onze Toon is alweer drie jaar onze zoon!
Gisteren was het precies drie jaar geleden dat we Anthony overhandigd kregen, in het kantoortje van Abba Adoptions in Pretoria. Thuis gevierd met koffie en gebak (koeksisters!). Samen met buuv Theo en buurmeisjes Botle en Naledi hebben we de DVD van destijds nog een keer bekeken; en wat een poepescheetje was hij als baby! En Doortje een peutertje van drie, Margriet een kleuter van vijf. Hoe makkelijk schoof Anthony ertussen, probleemloos kereltje. We waren er wel extra druk mee -in tegenstelling tot wat ik had verwacht, maakt het echt wel verschil of je er twee of drie hebt!- maar hij deed het voorbeeldig.
En – cliché, cliché – wat gaat het hard en wat is-ie alweer een grote jongen. Het is een boefje, een echt driejarig draakje, kan heel schattig knuffelen, ondeugend kijken, lief zijn en dwars zijn en piepen en mauwen en zeuren, maar oooowwww wat voelt het heerlijk als je ‘m ’s avonds even uit bed haalt om te laten plassen, en dan dat koppie op je schouder en die armpjes om je nek. Ons ventje!!! Hij is gewoon geweldig.

Swaziland #2

Zo, de Jeep heeft z’n vierwielaandrijvingsdoop gehad. Hij kwam goed van pas in Mbuluzi Game Reserve in Swaziland. Afgelopen weekend moesten we ‘uit nood’ even de grens over om Marcel z’n verlopen visum te vernieuwen. Nu is dat niet helemaal gelukt (hij heeft geen nieuw visum maar moet zich binnen een week melden bij Home Affairs – mooi klusje voor Hassle Free Immigration om dat te regelen!!) maar het weekendje was fijn.

We gingen wel wat vertraagd van start. Marcel moest vrijdagochtend nog even bij de BAT-fabriek langs om onze paspoorten op te halen, komt-ie terug met de mededeling dat we voor het aanvragen van de werkvergunning óók nog snel de originele geboortebewijzen van onszelf en de kinderen moeten inleveren én een uittreksel uit het huwelijksregister, én Anthonys adoptiepapieren. Die wil Hassle Free Immigration ineens gisteren hebben.
Dus ik heb vrijdagochtend éérst nog uitgebreid zitten bellen en mailen met de gemeente Arnhem (geboortebewijzen Margriet en Dorien), Nijkerk (Ginus), Renkum (trouwregister) én Wymbritseradeel (Marcel). “Wilt u informatie in het Nederlands? Toets één. Wilt u informatie in it Frysk? Toets twa.” Overal weer kopieën van onze paspoorten naartoegemaild en gevraagd of ze de papieren asjeblieft konden faxen naar de BAT. Twee uur mee bezig geweest. Potverdepotver, als ze dat nou eerder hadden gezegd, hadden we ze al lang klaar kunnen hebben liggen! Wat, ik had ze nog uit Nederland mee kunnen nemen. Toon z'n geboortebewijs etc. hebben we gelukkig wel hier liggen.

Duuussss....Met enige vertraging op pad Swaziland toe. Bij de grens ging het redelijk soepel, maar Marcel moest wel duizend rand boete dokken omdat hij langer in ZA is dan zijn visum toestaat. Gelukkig hadden ze de kinderen op mijn paspoort afgestempeld want die waren feitelijk ook illegaal.

Toen we de grens over waren was het al bijna donker en moesten we nog op zoek naar Mbuluzi Game Reserve. Nou is Swaziland een mooi, vriendelijk land, maar de bewegwijzering houdt niet over. Of in elk geval spoort de kaart niet met de weg. De nummers van de wegen (M5, M2) staan voor het gemak ook niet op de kaart. En na 19.00 uur is het er absoluut pikkedonker. Lantaarnpalen kennen ze niet, er zitten kattenogen op de weg en da’s al.
Beetje gegokt, maar we zijn er gekomen. En allemensen, wat een mooie lodge voor niet te duur!! Heel ruime rondavel-style huis, sfeervol ingericht, grote slaapkamers, twee badkamers, overal airco en tenminste ruim voldoende spullen in de kast. (Ik irriteer me blauw aan die zespersoons huisjes waar dan ook precies zes bordjes en zes kommetjes in staan, en niks extra…)

De lodge stond langs de rivier, met nog een groot terras aan de waterkant. Heerlijk rustig, volledige privacy midden in de bush. Bavianen gezien, blauweballenapen, wrattenzwijn, zelfs nog een slang, en ’s avonds bushbaby’s in de bomen (soort aapjes) en klipdassies onder de palmstruiken. Beetje om het kampvuur gezeten, wijntje d’r bij, zacht kabbelend stroompje op de achtergrond. Super relaxed!
Vrijdagavond was het laat geworden (voor 17 euro met het hele gezin uitgebreid gegeten in de Simunye Country Club) en dus zaterdag kalm aan gedaan, boodschappen gehaald, beetje beessies gekeken en gebraaid. Zondagochtend wilden we er vroeg uit voor een gamedrive, maar die blagen van ons wilden maar niet wakker worden… Zul je altijd zien.
Een heerlijk weekend dus, met als enige minpuntje voor Marcel dat hij van z’n enkels tot z’n liezen is lekgeprikt door zandvlooien of iets dergelijks. Jeukt gelukkig alleen als je ernaar kijkt.

Verder wil de achterklep van de Jeep niet meer van het slot – is natuurlijk op zich niet slecht hier in Gangster’s Paradise, maar echt handig is het ook niet. Mooi klusje voor Marcel, en anders mag VeeMotors zorgen dat het weer goed komt. Er zit een maand garantie op.
Nou, ben benieuwd wat voor paperassen we morgen weer moeten aanleveren.
Weest gegroet,
Gien