Bare necessities

Het echoot nog net niet in de woonkamer, maar het scheelt niet veel. We komen nu zo ongeveer op het punt van wat de Engelsen zo mooi noemen: the bare necessities. Wat kan een mens eigenlijk met weinig toe. En een kind ook. De meeste spelletjes kunnen probleemloos naar zolder. Papier, stiften, (voor)leesboekjes, wat verkleedspullen en natuurlijk 'de comp' - meer hebben ze niet nodig. Ik moet zeggen: zo'n leeg huis geeft ook rust in de kop.
De rest van het lijf heeft het nog niet zo rustig. Naast het uitruimen van de kinderkamers heb ik vandaag ook een zo'n 70 kindertraktaties inelkaar geflanst voor het afscheid van Anthony op Sneeuwwitje (morgen) en van de meiden op school (vrijdag). Voor de meiden een regenboogkleurige zuurstok (Zuid-Afrika staat immers bekend als the rainbow nation) met een ZA-vlaggetje en een groet eraan geniet, en voor Anthony een doosje rozijntjes met een afscheidsgroet erop geplakt bij wijze van vliegtuigvleugels. Geen overdreven gedoe. Ik mis een bepaald gen voor knutselmoederen, en bovendien weiger ik om mee te doen aan de ratrace "welke moeder komt aanzetten met de leukste en bijzonderste traktatie". Ben je twee dragen druk, en ze ratsen het binnen één minuut aan gort! Moeders heb wel meer te doen!
Mooi zitten wezen voor de Gelderlander, bijvoorbeeld. Vandaag is de fotograaf langs geweest, zaterdag komt ons hele verhaal in de krant (moet je Kees Pijnappels maar niet bellen oftie nog een correspondent kan gebruiken in Afrika...) Het verhaal van zaterdag is de start voor de human-interesterige column die ik maandelijks ga maken voor de Gelderlander.
Tussendoor zijn ook nog de mannen van gevelvoegscheurenrenovatiebedrijf Takkenkamp uut Zelhem geweest. Ons huis werkt/scheurt op de overgang van kelder- naar woonhuisfundering. Daar heeft Takkenkamp een gepatenteerd procédé voor: in de voegen worden lange, dunne, wokkelachtige staven ingebracht, die het scheurproces stoppen. Toen ik opmerkte dat die dingen leken op varkens-KI-rietjes, leefde één Takkenkamper helemaal op. Zijn vader had vroeger namelijk een bedrijf met achtduizend (!!) zeugen.
Nou, toen mocht ik ook wel even omhoog in de hoogwerker. Zo heb ik nu zelfgemaakte luchtfoto's van ons huis - en de rest van Arnhem-Noord! Tering, 35 meter is best hoog!!
Zo. Nu is het tijd voor Silent Witness. Ook een bare neccesity.