Liederlijk

En het leven kabbelt rustig voort in onze zachtfruitrepubliek.
Had de onnavolgbare Julius Malema net het strijdlied "schiet de boeren dood, het zijn allemaal verkrachters" aan de vergetelheid ontrukt, oordeelt de Hoge Raad dat die toch wel enigzins opruiende tekst ongrondwettelijk is. Liedje verboden.

Hè verdorie. ANC weer boos, want waarom mogen we nou dat liedje niet zingen? Dat is onderdeel van ons historisch cultureel erfgoed! Het gaat niet om het doodschieten van boeren, maar om de strijd tegen de apartheid! Die vertaalslag maken onze uiterst geletterde kiezers heus wel!
Dus het ANC nu op hoge poten naar het Constitutioneel Hof om te eisen dat ze 'schiet alle boeren dood' mogen zingen. Want anders wordt de herinnering aan de struggle uitgewist.

Heeft nou niet één van die ANC'ers een wijze oude moeder? "Jongens... Waar zíjn jullie nou helemaal mee bézig? Jullie hebben toch wel iets belangrijkers te doen? Lijkt me dat er nog wel het een en ander moet gebeuren aan het onderwijs en de gezondheidszorg. Huppekee, aan de slag. En als je er dan per se bij wil zingen, zing dan maar een iets aardiger liedje."

Vooruit maar weer.
Ook in huize Mons kabbelt het leven rustig voort.
Vorig weekend waren we met twee BAT-collega's van Marcel plus hun gezinnen plus Willie een weekendje in het Waterberg gebied, was erg gezellig. Was meteen het afscheidsfeestje voor Willie, want die gaat morgen weer terug naar Nederland na bijna een jaar BAT Heidelberg. Op de terugweg nog inkopen gedaan bij onze favoriete curioshop in Vaalwater.



Dorien heeft deze week ook de onderbeugel in gekregen. De orthodontist plukt ons nog net even kaal voordat we teruggaan.
Verder heeft het spul sinds vrijdag paasvakantie, tot 12 april. De meiden hadden alletwee weer super beste rapporten. Margriet stond een 8,7 gemiddeld voor alle vakken. Ook Dorien scoorde beter dan verwacht. Het is voor Dorus altijd nog een hele klus om het huiswerk te doen, als ze uit school komt is de puup wel min of meer leeg, maar het gemartel werpt blijkbaar wel z’n vruchten af.

De ouderavond was een semi-publiek gebeuren, in de zin dat we ook meekregen wat er met de ouders vóór ons werd besproken. "Tja mevrouw, de prestaties van Thembi zijn erg mager. Ik adviseer u om zijn mobieltje voorlopig af te nemen, de PlayStation en de Wii op te bergen en ook het abonnement op de schotel-tv op te zeggen, tot hij betere cijfers haalt." Moeder: "Ik ga ‘m vermóórden! Hij voert geen bal uit! Morgen lezen jullie het in de krant, dan zit ik in de gevangenis!!" Zo hoor je nog ’s wat.

Ondertussen bereiden we ons voor op onze eigen paasvakantie. Volgende week vrijdag vertrekken we naar de Kruger. We beginnen helemaal bovenin bij Punda Maria en tien dagen later kruipen we er onderin bij Crocodile Bridge weer uit. Stapel DVD’s mee om de kinderen stil te houden, en beesjes kieken. Heel veel beesjes kieken.

We zijn al aan de malariakuur begonnen. Voor een dagje of twee Kruger wil ik de gok nog wel nemen zonder pillen (goed insemeren tegen de muggen) maar anderhalve week is net iets te gortig. De pillen haal je hier zo zonder recept bij de apotheek, ideaal. Gelukkig is het maar ene pil in de week, en valt het tot nu toe nog mee met de paranoia en de psychoses. Wacht ff, daar komt Marcel aan met een groot bloederig me...