Tien jaar

Oudste dochter is vandaag tien jaar! Zo’n verjaardag voelt toch anders dan de achtste of de negende. Tien; de puberteit loert al om de hoek.

Precies tien jaar geleden lag ik er omstreeks deze tijd zelf ook heel anders bij dan nu. Met een monitorgordel om de hoogzwangere buik (veertien dagen over tijd) was het een kwestie van tanden op elkaar en de weeënstorm doorbijten. Als er een paar seconden rust tussen zat werd het me zwart voor de ogen. Het punt: 'al komen ze nu met een kéttingzaag, interesseert me niks, als dat kínd er maar uit komt' staat me nog helder bij. Tien weken trouw naar de pufclub geweest, maar als puntje bij paaltje komt, heb je zelf niks in te brengen. Je lichaam trekt volledig z’n eigen plan.
Uiteindelijk werd het een tangverlossing, met James Herriott-achtige taferelen. "Wilt u meekijken met het hechten?" - Nee, dank je, ik kijk wel als het borduurwerk af is (kruissteken...) Gesigneerd ook nog, kan nog steeds 'dokter Kloosterman' lezen in braille...

En dan zeggen ze wel dat je 'alle pijn en ellende volledig vergeten bent zodra je dat kleintje in de armen hebt' maar ook na tien jaar kan ik me het hele uitdrijvingsproces nog uitermate levendig voor de geest halen. De tweede ging al een stuk vlotter, gelukkig. Maar pas bij de derde had ik dé manier gevonden. En je kunt meteen je eigen broeken weer aan, ideaal.

Maar nu is ze tien en al op weg een hele dame te worden. Ook namens Margriet iedereen bedankt voor de kaartjes, cadeautjes, mailtjes en skypjes!