Nkosi Sana

Altijd fijn om er even tussenuit te zijn.
Afgelopen weekend kwam Ronald langs. Broer van Marcel, moest voor zijn werk toch naar Namibië dus even een klein ommetje gemaakt langs Heidelberg. Vrijdagochtend van het vliegveld gehaald, ’s middags zijn we naar een kleine privé-wildtuin gereden bij Groenfontein, 50 kilometer oostelijk van Pretoria. Daar zijn we twee nachten gebleven. We hadden het Hilltop-chalet geboekt – inderdaad, bovenop de bult – met vrij uitzicht over de wildernis. ’s Morgens vanuit bed zagen we de springbokjes en ander hertespul zo voorbij trippelen.

Zaterdagochtend hebben we een ‘game drive’ gedaan, een rondrit over de Nkosi Sana Game Farm. Ze hebben geen gevaarlijk grootwild, maar wel bijna alle antilopesoorten, zebra’s, giraffen, struisvogels en gnoes. Toen de baas van ’t spul de Landrover even stilzette om iets te vertellen over de aardwolf, keek Doortje net aan de andere kant uit het raam. “Hé, dat lijkt wel een slang!” Lag me daar toch een KNAAP van een rotspython languit in het zonnetje, zeker drie meter lang en zo dik als de bovenarm van een volwassen vent. Had die man ook nog nooit zo gezien. Stoer!

Verder een beetje gerelaxed, vrijdagavond gebraaid en zaterdagavond super lekker potjiekos gegeten, oftwel Afrikaanse stoofpot, met (uiteraard) wild: eland van eigen farm. Jummie.
Zondag op de terugweg zijn we langs gegaan bij Deon, en voor de verandering maar weer eens gebraaid, dus… Ronald kon in één weekend weer een maand of zes vegetarisme compenseren. (En dan moet-ie nog naar Namibië…)

Vanochtend zijn Marcel en ik op gesprek geweest bij de sigarettenfabriek van BAT. Het gaat nu toch wel ernstig lang duren met die werkvergunning. We zijn er inmiddels achter dat er eerst een ontheffing (waiver) moest worden aangevraagd, pas als die binnen is, kan de werkelijke werkvergunning worden aangevraagd. Het waiver-proces duurt 8 tot 12 weken en de werkvergunning vergt nog eens 3 tot 4 weken. Volgens BAT kan de waiver elk moment binnen komen, maar dan moeten we dus nog een maand wachten op die bloody werkvergunning!!

Punt is dat BAT-HR gewoon niet wist dat er eerst een ontheffing voor Marcel moest worden aangevraagd – hadden ze geen ervaring mee. De HR-dame dacht dat de werkvergunning in een week of vier rond zou zijn. Jammer dan, hadden ze hun huiswerk maar moeten doen! Wij teren nu al sinds november op onze eigen reserves, en aangezien dat niet onze schuld is, mag daar van BAT wel iets tegenover staan, dachten wij. Vandaar dat we maar eens even zijn wezen praten.

Nu had BAT had toegezegd de eerste drie maanden onze woninghuur te betalen (onderdeel van het jaarcontract), maar die drie maanden zijn nu voorbij en ik zag de bui al hangen. Gelukkig kon de HR-dame van BAT zich redelijk goed in onze situatie verplaatsten. Ze blijven voorlopig de huur van onze woning betalen en ze zal ook kijken of ze een ziektekostenverzekering voor ons kan regelen – kunnen we ook niet zelf doen zonder werkvergunning. En ziektekosten zijn toch een reëel risico met drie blagen…
Daarnaast kan Marcel in afwachting van het echte werk alvast wat ‘consultancy-werk’ gaan doen, waar ze dan voor kunnen betalen uit een ander potje dan het salarispotje. (Want hij mag zonder werkvergunning echt niet op de payroll.)We hebben dus het een en ander kunnen regelen, gelukkig! Nou ja – nou nog zien in hoeverre het allemaal geconcretiseerd kan worden…