Gelukkig 2008

Je bent in onze familie (Lozemannenkant) pas echt jarig als je een kaart van tante Ans hebt gehad, en dus kunnen we wel zeggen dat het nu pas echt 2008 is. Want vandaag zat de nieuwjaarskaart van tante Ans bij de post! Het adres klopte (uiteraard) voor de volle 100 procent, maar ik vermoed dat iemand bij de posterijen bij het woord ‘Heidelberg’ toch eerst aan Zuid-Duitsland heeft gedacht. Niettemin: tante Ans, bedankt!! (Ook voor die 37 verjaardagskaarten.)

Verder begint de werkvergunning in de verte in zicht te komen, maar het is nog wel: twee stappen vooruit, één achteruit. Op de benodigde ‘waiver’ moet kennelijk nog één handtekening worden gezet, maar als ze bij Home Affairs in Johannesburg last krijgen van loadshedding vliegen alle computersystemen eruit en dat duurt gauw een dag of twee voor de boel weer opgestart is. Dat schiet dus niet op.

Komend weekend moeten we uit nood even het land uit, omdat Marcel z’n visum verlopen is (en dat van de kinderen ook). Dus maar een weekendje Swaziland geboekt. Er zit een fikse boete aan het verlopen stempel vast, maar die betaalt de BAT gelukkig. Mijn visum is nog geldig, omdat ik eind januari toen ik terugkwam uit Zimbabwe weer voor drie maanden een visum heb gekregen.

Voor de werk- annex verblijfsvergunning moeten we ook medisch gekeurd worden. Je weet immers maar nooit wat voor enge ziektes we uit Nederland hebben meegenomen naar donker Afrika. Gisteren longfoto’s laten maken. Bij Marcel moest de röntgenfoto drie keer worden overgedaan – eerst was hij te lang voor het apparaat, tweede keer was de foto te kort. Anyway - longen waren tiptop in orde (ondanks een onwaarschijnlijk hoge sigaarconsumptie) en ik kon gisteravond mooi een boekje lezen bij het licht van mijn X-ray-man.
Vandaag moesten we met het hele gezin naar de dokter. Paar keer diep zuchten en de bloeddruk opmeten en dat was ’t wel. Mijn bloeddruk is nooit hoog geweest en die was ook nu aan de lage kant, 70/100 en bij Marcel 70/110. Kennelijk toch geen stress genoeg?! Of te veel alcohol, krijg je ook een lage bloeddruk van, schijnt...

Nou. Morgen op naar Swaziland en dan kunnen we maandag alle papieren inleveren voor de aanvraag voor de uiteindelijke werkvergunning. Met een beetje geluk kan Marcel dan 1 april aan het werk…

Veewagen

We hebben een veewagen gekocht! Het is een Jeep Grand Cherokee, maar hij komt bij VeeMotors vandaan, vandaar. Marcel zit al maanden Autotraders door te vlooien op zoek naar een 4x4 voor niet te duur, en deze leek wel wat. Uit 1999, net geen ton gelopen, 4 liter motor, en Full Service History erbij dus dat leek allemaal in orde. Cruise control, climate control, elektrisch zonnedakje, programmeerbare stoelstanden, the works. Tot stoelverwarming aan toe, maar die hadden we vandaag niet nodig: volgens de boordcomputer was het buiten 30 graden (en reed-ie één op vier…)

Tjongejonge waar doen ze het toch van! Nou, Dirk Jan heeft recentelijk mijn bordeauxrode Ford Galaxy (met bijna 240.000 kilometer op de teller) weten te verkopen, en dat geld staat nu in de garage te glimmen. We hebben nu als echte Zuid-Afrikanen een fourwheeldrive onder de kont en ooit gaan we met deze bak de Sani Pass over naar Lesotho, om diep in Toon z’n roots te duiken. Want daar komen de Suthu’s immers vandaan.

Nog even een prettig nevenaspect van de Jeep: het merk is niet geliefd bij het dievengilde. Die rijden bij voorkeur in Toyota’s of VW’s, en die merken jatten ze dan voor de onderdelen. Zit je toch weer een beetje rustiger naast het verkeersbord: ‘Attention – hijack hotspot!’

Minder prettig nevenaspect: de radio. Daar zagen we een smal gleufje in, wat we eerst niet goed konden thuisbrengen. Was wel erg breed voor een usb-poort??? We moesten even heel diep in het geheugen graven ... ach kom, hoe heten die dingen ook weer.. cassettebandjes!!
Andere radio erin zetten is geen optie, want de Jeepradio is letterlijk een vast onderdeel van het dashboard.
Dus…
Wie heeft er thuis nog leuke bandjes liggen? Beetje Anouk, Black Crowes, Chili Peppers, Stevie Ray Vaughn... Wij hebben wel 200+ CD’s mee, maar geen tapedeck om ze op over te zetten…!

Marcel in Afrika

Bij wijze van uitzondering dit keer Marcel als gastblogger, met een verslag van de wedstrijd Orlando Pirates - Bidvest Wits...

'De wat donker getinte medemens in Zuid Afrika is helemaal gek van voetbal en de wat lichter getinte mens houdt van rugby of cricket. Ik ben als voetbalfan in Zuid Afrika dus een donker getint mens. En daarom moest ik dus ook een keer naar een voetbalwedstrijd met mijn goede zwarte vriend Ivan. Ivan is een fan van de Pirates en dus gingen we naar de Pirates vs de Bidvest Wits.

We gingen met vier man; Ivan, zijn zoon Blessing en een vriend van Blessing. In de nieuwe Renault Megane van Blessing naar downtown Johannesburg, iets wat de lichter getinte mens in Zuid Afrika niet aandurft. Door allemaal kleine nauwe straatjes kwamen we eindelijk aan bij het stadion. Overal oude gedeukte auto’s die op de meest gekke manier geparkeerd waren.

We moesten de kaartjes nog halen dus gingen we haastig onderweg naar de ticket sales. Allemaal kleine donkere mannetjes met daartussen een bijna 2 meter blanke slungel. Ik had moeite om mijn gastheren bij te houden omdat ze eigenlijk in de drukte allemaal op elkaar leken. Kaartjes gekocht voor 20 rand per stuk, omgerekend nog geen 2 euro!

Rond het stadion stonden allemaal eettentjes waar van alles klaar gemaakt werd, zoals kippenklauwen (die grijze dingen, niet te verwarren met kippenpootjes), maïskolven, hele kippen, chips enzovoort. Een lekkere ongeorganiseerde bende. Onderweg zag ik overal losliggende stenen liggen, maar daar maakt niemand zich hier druk om want het rellen is hier nog niet uitgevonden. Ongelooflijk, in een van de meest criminele en gewelddadige landen ter wereld kan je nog gewoon lekker rustig naar een voetbalwedstrijd. Fans lopen door elkaar en het is een gezellige wanorde - ook dit is dus Afrika.

Het stadion was halfvol en we kwamen er aan toen de wedstrijd 5 minuten bezig was. We waren te laat weggegaan maar dat is normaal hier: African time.
De wedstrijd was niet om aan te zien, beetje niveau Eldenia 1- NEC, maar dat publiek was geweldig. Mensen met complete piratenoutfits, opengewerkte bouwhelmen en nog veel meer van die gekke dingen. De meesten hadden ook een megatoeter mee en daar werd ritmisch op geblazen.
Ook in het stadion was van alles te krijgen, van popcorn tot braaivlees. Iedereen zit hier om zichzelf en elkaar te vermaken, geweldig om dat mee te mogen maken. Ivan zat de hele wedstrijd commentaar te geven op het spel. Ik heb mijn mond maar gehouden en netjes ja geknikt en genoten van de sfeer en wat er allemaal te zien was.

De Pirates wonnen met 2-0, dus de terugweg door downtown Joburg was ook gezellig. Hoe Ivan de weg terug gevonden heeft, is mij een raadsel, maar het is gelukt. Onderweg weer overal luid toeterende taxis met juichende fans en wapperende Pirates vlaggen.

Ik vond het een belevenis. Ik denk dat ik de gasten die ons komen opzoeken in Heidelberg, ook maar eens me neem naar een voetbalwedstrijd. Wat dat betreft heeft Ronald pech gehad - maar die krijgt zijn kans nog wel.'

Benz

Lang leve onze ouwe Benz. Hij heeft z’n nukken en z’n kuren – hij rolde uit de fabriek toen ik in de 2e klas zat van de Regenboogschool in Achterveld – maar het ouwe barrel is inbraak-proof. Of eigenlijk, er kijkt geen autodief naar om.

Dinsdagavond was ik op de ouderavond van Toon z’n kleuterschool. Aan het einde van de avond bleek dat onverlaten geprobeerd hadden twee geparkeerde auto’s te jatten: een Ford bakkie en een redelijke nieuwe Toyota Corolla. Ze stonden er allebei nog, maar er was wel mee gerotzooid. Het portierslot van de Toyota was opengeboord en de draden van de startonderbreking etc. waren uit de stuurkolom getrokken. De Corolla stond langszij van onze groene modderschuit - maar die was onaangeroerd gebleven. De achterklep van de Benz zat zelfs niet op slot, maar de tuinstoeltjes en de motorolie lagen er nog netjes in. Kijk, dat weten we dus voor de volgende keer.

Zelfs als we er straks een tweede/betere auto bijkopen (wat wel de bedoeling is, als Marcel aan het werk is), dan houden we de Benz aan. Die is buitengewoon handig voor avondklussen en tripjes naar downtown Jo’burg.

Nkosi Sana

Altijd fijn om er even tussenuit te zijn.
Afgelopen weekend kwam Ronald langs. Broer van Marcel, moest voor zijn werk toch naar Namibië dus even een klein ommetje gemaakt langs Heidelberg. Vrijdagochtend van het vliegveld gehaald, ’s middags zijn we naar een kleine privé-wildtuin gereden bij Groenfontein, 50 kilometer oostelijk van Pretoria. Daar zijn we twee nachten gebleven. We hadden het Hilltop-chalet geboekt – inderdaad, bovenop de bult – met vrij uitzicht over de wildernis. ’s Morgens vanuit bed zagen we de springbokjes en ander hertespul zo voorbij trippelen.

Zaterdagochtend hebben we een ‘game drive’ gedaan, een rondrit over de Nkosi Sana Game Farm. Ze hebben geen gevaarlijk grootwild, maar wel bijna alle antilopesoorten, zebra’s, giraffen, struisvogels en gnoes. Toen de baas van ’t spul de Landrover even stilzette om iets te vertellen over de aardwolf, keek Doortje net aan de andere kant uit het raam. “Hé, dat lijkt wel een slang!” Lag me daar toch een KNAAP van een rotspython languit in het zonnetje, zeker drie meter lang en zo dik als de bovenarm van een volwassen vent. Had die man ook nog nooit zo gezien. Stoer!

Verder een beetje gerelaxed, vrijdagavond gebraaid en zaterdagavond super lekker potjiekos gegeten, oftwel Afrikaanse stoofpot, met (uiteraard) wild: eland van eigen farm. Jummie.
Zondag op de terugweg zijn we langs gegaan bij Deon, en voor de verandering maar weer eens gebraaid, dus… Ronald kon in één weekend weer een maand of zes vegetarisme compenseren. (En dan moet-ie nog naar Namibië…)

Vanochtend zijn Marcel en ik op gesprek geweest bij de sigarettenfabriek van BAT. Het gaat nu toch wel ernstig lang duren met die werkvergunning. We zijn er inmiddels achter dat er eerst een ontheffing (waiver) moest worden aangevraagd, pas als die binnen is, kan de werkelijke werkvergunning worden aangevraagd. Het waiver-proces duurt 8 tot 12 weken en de werkvergunning vergt nog eens 3 tot 4 weken. Volgens BAT kan de waiver elk moment binnen komen, maar dan moeten we dus nog een maand wachten op die bloody werkvergunning!!

Punt is dat BAT-HR gewoon niet wist dat er eerst een ontheffing voor Marcel moest worden aangevraagd – hadden ze geen ervaring mee. De HR-dame dacht dat de werkvergunning in een week of vier rond zou zijn. Jammer dan, hadden ze hun huiswerk maar moeten doen! Wij teren nu al sinds november op onze eigen reserves, en aangezien dat niet onze schuld is, mag daar van BAT wel iets tegenover staan, dachten wij. Vandaar dat we maar eens even zijn wezen praten.

Nu had BAT had toegezegd de eerste drie maanden onze woninghuur te betalen (onderdeel van het jaarcontract), maar die drie maanden zijn nu voorbij en ik zag de bui al hangen. Gelukkig kon de HR-dame van BAT zich redelijk goed in onze situatie verplaatsten. Ze blijven voorlopig de huur van onze woning betalen en ze zal ook kijken of ze een ziektekostenverzekering voor ons kan regelen – kunnen we ook niet zelf doen zonder werkvergunning. En ziektekosten zijn toch een reëel risico met drie blagen…
Daarnaast kan Marcel in afwachting van het echte werk alvast wat ‘consultancy-werk’ gaan doen, waar ze dan voor kunnen betalen uit een ander potje dan het salarispotje. (Want hij mag zonder werkvergunning echt niet op de payroll.)We hebben dus het een en ander kunnen regelen, gelukkig! Nou ja – nou nog zien in hoeverre het allemaal geconcretiseerd kan worden…

Zwaluw #3

Even voor de vogelfielen: het nestje van de kleinstreepzwaluwtjes is af. Ze zijn bezig om 'm aan de binnenkant te bekleden met zacht materiaal, dus dat gaat niet lang meer duren! Het wordt tijd om er een lege zak of een oude krant of zo onder te leggen, net zoals mijn pa vroeger altijd deed onder de boerenzwaluwnestjes. Dan kun je als de jongen zijn uitgevlogen alle schijt in één keer weghalen.
Onze buurman vindt het vast geen gezicht. Die is van het ernstig netjes. Hij heeft zelfs de rubberen flap die aan de onderkant van onze garagedeur half los hing, even vastgezet. Hij kon het niet aanzien!! Hij strooit ook de hele buurt onder het gif omdat de mieren zandhoopjes opwerpen. En maar vegen en poetsen. Die man spoort echt niet. In zíjn garage ligt vloerbedekking. Als hij in de regen heeft gereden, droogt hij de auto helemaal af zodra hij 'm weer in de garage heeft gezet. De eerste keer dacht ik dat ik het niet helemaal goed zag, maar verrek - de volgende dag deed-ie het wéér!
Kijk, voor zulke mensen zijn nou begrippen als 'streeploos schoon' bedacht.