Swaziland

De Monsen zijn er eventjes tussenuit geweest. We hebben een korte trip gemaakt naar Swaziland, met het idee dat dan ons toeristenvisum meteen weer drie maanden verlengd zou zijn. Dat bleek echter niet (meer) zo te werken, omdat ons visum nog tot eind januari geldig is.
Anyway – het was lekker om er even uit te zijn. Swaziland is een klein bergstaatje in Zuid-Afrika, onder tegen het Kruger Park aan. Het is er uitermate relaxed, met allervriendelijkst volk en nauwelijks criminaliteit. Dat moet ook wel omdat ze het voornamelijk van de toeristen moeten hebben.
Als je echt op je gemakje ouwerwets Zuidelijk Afrika wilt proeven, moet je daar naar toe: veel traditionele hutjes, koeien, geiten en allerhande nering langs de weg, vrouwen met volle boodschappentassen op het hoofd. De dienstverlenende sector is ook geweldig: vier palen in de grond, doek eroverheen: Makanya Car Wash Centre. Kun je trouwens ook je paard laten afsoppen. Lemen keetje met een paar kratten groente en een paar blikjes fris: ‘Bhunya Groceries & Wholesale Supermarket’. Vooral de spaza-phone telefoonhutjes zijn geweldig: een slordig inelkaargetimmerd hokje ter grootte van een dixi-toilet waar je kunt bellen. Op de foto staat een hele luxe, maar daar stond dan ook een rij volk voor.

We hebben twee nachten overnacht op Buhleni Farm, een verlopen tropisch fruitteeltbedrijf waar de nieuwe eigenaars sinds kort zijn begonnen met het verhuren van blokhutten op palen. Het was allemaal nog een beetje in wording; er stonden bijvoorbeeld nog zoveel bomen om de chalets heen dat het net leek alsof je midden in Burgers’ Bush zat. Maar we hebben fijn gekampvuurd, gebraaid en marsmellows geroosterd.

Verder hebben we de lokale economie gestimuleerd met het bezoeken van het Cultural Village in het Mantenga-natuurreservaat. Traditionele zang (foto) en dans in het Swazi-openluchtmuseum en een fraaie waterval in het reservaat. Daar kwamen we nog de broer van Swazilands koning Mswati tegen en uiteraard hebben we netjes een kniebuiging gemaakt voor de prins. Echter, aangezien de vader van de koning geloof ik zo’n zeventig vrouwen heeft, is de kans ook vrij groot dat je een van z’n broers tegen het lijf loopt!

Op de terugweg bij Swazi Candles langs geweest, waar alleraardigste kaarsenmakers de meiden rustig met kaarsvet lieten knutselen, terwijl ze zelf in no-time olifanten, nijlpaarden en zebra’s te voorschijn kleiden. In de theetuin heb ik nog een paradijs-vliegenvanger op z’n nestje gespot. Tot vermaak van het personeel nog tot halverwege de boom in geklommen om het beestje op de foto te krijgen (moet je niet doen in een spijkerrokje) en eenmaal boven was de vogel uiteraard gevlogen.

Teruggereden via Amsterdam en Ermelo, en ook de afslagen Meppel en Amersfoort gepasseerd. De tom-tom zou er in de war van raken. Hier in de buurt ligt ook Holgatfontein – goed nieuw woord voor ernstige diarree!

Eenmaal thuis bleek dat Doriens onmisbare Moekie was achtergebleven op Buhleni Farm. Ik heb direct een mailtje gestuurd, en zowaar: de knuffel was gevonden en ze doen ‘m vandaag op de post. Geweldig volk, die Swazilanders! Daar kunnen onze buurtjes nog wat van leren. De buurvrouw (die van de vloerbedekking in de garage) kwam gistermiddag met opgestoken zeil het tuinpad op: onze kinderen maakten te veel herrie en dat kunnen ze hier vooral op zondagmiddag niet hebben. Tja, de meiden vermaakten zich met hun vriendinnetjes in het zwembad en dat geeft inderdaad een hoop lawaai. Maar for Gods sake, het is vakantie, het is mooi weer, moet ik ze dan aftapen en binnenhouden?? U ook prettige kerst, buurvrouw!

Wij maken ons nu op voor ons eerste kerstfeest bij temperaturen van tegen de 30 graden. Morgen zijn we in Pretoria, waar Marcels achterneef Deon (die naast ICT’er part-time dominee is) voorgaat in de kerstdienst. Ben benieuwd waar-ie het over gaat hebben…
En na de dienst uiteraard braaien met de hele familie Du Toit.

Groeten aan allen,
Gien