Opmerkelijk

Als zelfs kopstukken binnen de ANC gaan treuren over het vertrek van geschoolde blanken uit de overheidsdienst, dan wil dat wat zeggen!!
Vandaag in The Star een opmerkelijk opinieartikel van Mathews Phosa, hoofd schatkist van het African National Congress.
De thesauriër-generaal geeft openlijk toe dat het overgangsproces (naar een ANC-regering) voorwaarden schiep voor het vertrek van veel blanke ambtenaren en dat dit resulteerde in een kennisvacuüm in de publieke dienstverlening. ‘Het is geen geheim dat dergelijke vaardigheden nodig zijn op gebied van financieel management, informatietechnologie en op de cruciale terreinen van criminaliteit, veiligheid en het justitiële apparaat’, aldus Phosa.

Uit persoonlijke ervaring kunnen wij hieraan toevoegen dat ook het afhandelen van werkvergunningen op het mysterie van binnenlandse zaken er bepaald niet op vooruit is gegaan.

Phosa vraagt zich zelfs af of het terugtreden van de (blanke apartheidspartij) New National Party bij de vorming van de regering van nationale eenheid in 1996 wel zo’n goed idee was, omdat dit heeft geleid heeft tot de aaneenschakeling van negatieve gebeurtenissen ‘die resulteerden in een onnodig verlies van kennis en de vlucht van blanke expertise uit de publieke sector’.
Zuid-Afrika moet er nu voor zorgen dat deze experts terugkeren en hun bijdrage leveren aan de maatschappij, aldus Phosa.

Ik hoop dat Phosa gehoor vindt bij(lees: niet wordt afgemaakt door) z'n partijgenoten.

In een ander bericht meldt dezelfde krant vandaag dat één op de drie Zuid-Afrikaanse gemeenteraadsleden niet kan lezen en schrijven. De lokale evenknie van de VNG heeft een onderzoek gedaan onder 7.000 van de in totaal 9.300 gemeenteraadsleden.

Meer dan tweederde van de ondervraagde raadsleden – inclusief zij die zitten in burgemeesterlijke comités – weten niet precies wat hun eigen functie inhoudt, hebben geen flauw benul van hun verantwoordelijkheden en zijn totaal niet op de hoogte van de plaatselijke wetgeving.
Sommigen moesten bekennen dat ze niet eens Engels verstaan en kunnen daardoor bijvoorbeeld geen notulen kunnen lezen of trainingen bijwonen. Ook hogere gemeenteambtenaren kampen met soortgelijke problemen.
Voor een deel heeft dit volgens de vereniging te maken met het feit dat sommige raadsleden verwikkeld waren in de vrijheidsstrijd, waardoor ze geen kans zouden hebben gekregen om naar school te gaan. Er wordt nu snel geld vrijgemaakt voor alfabetiseringscursussen...

Boodschappen

Zooooo, het is weer weekend! Nou maakt dat voor Marcel niet veel uit, maar goed.
De boodschappen zijn ook weer binnen. De Super de Boer heet hier Pick & Pay. Qua supermarkt ongeveer vergelijkbaar met Nederland, behalve dan dat vlees en wijn stukken goedkoper zijn en de zuivel en groenten doorgaans weer wat duurder.
En dat de boodschappen voor je worden ingepakt. Eén dame zit achter de kassa, en één staat de boel in plastic tasjes te pakken.

Nou hebben wij een probleem. Onze handige Hollandse Delftsblauwe boodschappentas (met dank aan Keetje Knus) snappen ze niet. Dat je in zo’n shopper de zware dingen onderin zet en dan opvult met lichter spul. Blijft lastig. Hier gaat alles gerubriceerd in Pick & Pay-zakjes. Zuivel bij zuivel, vleeswaren bij vlees, groente en fruit bij elkaar, diepvriesspul bij elkaar.

Kennelijk heeft onze tas een isolerende uitstraling, want vandaag vond ik het diepvriesspul hier in terug, samen met de zakjes melk. Pakken melk heeft de Pick & Pay niet. Wel plastic jerrycans van 1 of 2 liter, maar het is me al te vaak overkomen dat het hele pak of het laatste restje zelfstandig een verdacht biologisch experiment was aangegaan. Of ernstig naar reinigingsmiddel smaakte. Met de literzakken melk gaat het tot nu toe nog goed.

En wonder boven wonder vandaag ook weer lekkere kaas gevonden! Na maanden van afwezigheid lag er weer een hele bak vol pecorino. Dat smaakt tenminste ergens naar. Voor de rest is het hier vooral te gele McDonaldsachtige smakeloze nepkaas. De beste Goudse kaas hier is wat kwaliteit betreft te vergelijken met de goedkoopste Hollandse merkloze bulkkaas, maar je betaalt je scheel. Ik droom onderhand over de fenegriekkaas van mijn boetie…

Ook een paar betere hardloopschoenen gekocht. Van de Lidl-takkies (Afrikaans voor sportschoenen) kreeg ik te veel last van de kniëen bij het bultenwerk. Bij een islamitische zaak beland, met twee aardige jonge baardknapen in lange jurken. Was vanwege het lekkere zomerweer nou niet bepaald islamitisch gekleed, dus ze hebben vanavond nog wat om over te proaten tuus…
Maar ik kreeg mooi het laatste paar goeie schokabsorberende Asics in mijn maat voor omgerekend 40 euro mee, dus dat was weer mazzel! Volgende week maar eens kijken of ik verschil kan merken aan de kniëen.

Vuurdoop voor Angelique

We hadden er al een beetje rekening mee gehouden, en in derdaad, Marcel is nog steeds niet met broodtrommeltje onder de snelbinders richting BAT-fabriek vertrokken. Het zal nog wel een paar dagen duren. Maar geen maanden meer.

Vanmiddag hebben we Angelique Otters in elk geval veilig afgezet bij de Derdepoort-grensovergang tussen ZA en Botswana. Ze werd opgehaald door ene Stanley (“doctor Livingstone, I presume?”) van Youth for Christ en kan nu aan haar halfjaar vrijwilligerswerk in Mochudi beginnen.

Afgelopen weekend heeft ze een uitgebreide Zuid-Afrikaanse vuurdoop gehad in het Pilanesberg wildpark, met gamedrives, boerewors op de braai en behoorlijk rammelende zandpaden richting de grens.
We hebben weer prima wild gespot en oog in oog gestaan met een aantal fraaie exemplaren. Inclusief een bruine hyena (zeldzaam!) en een mottige leeuw die op z’n dooie gemak over de weg sjokte, met een hele karavaan auto’s achter zich aan. Beestjes kijken blijft altijd leuk.

Even uit de lucht...

Van het werkvergunningenfront nog steeds geen definitief nieuws. Maar de kans is groot dat komend weekend Marcels laatste vrije weekend is. Dat moesten we maar een beetje vieren.

En nu wil het feit dat Angelique Otters deze kant op komt. Deze 28-jarige blom uit onze Arnhemse kerk komt een half jaar vrijwilligerswerk doen in een kindertehuis van Youth for Christ in Mochudi, net boven Gabarone in Botswana. Ze begint volgende week maar wilde graag eerst een paar dagen bij ons acclimatiseren. En dan in haar eentje een dagreis met de bus doorreizen naar Gabarone.
Nou kan dat best goed gaan maar voor alle zekerheid leek het ons niet onverstandig om haar zelf af te zetten bij de grens met Botswana. En Pilanesberg park ligt dan al een mooi eindje de goeie kant op, dus daar maken we meteen een weekendje van.

Angelique zou eigenlijk vanochtend al zijn aangekomen in Jo’burg, maar wegens vertraging miste ze de aansluitende vlucht op Heathrow. Wordt nu dus 24 uur later. Jos & Gerda kwamen ook al een etmaal te laat, dat moet geen gewoonte gaan worden...

Nou kwam het op zich wel goed uit, omdat ik zelf vanochtend naar Johannesburg moest. Kon ik mooi de Jeep meenemen in plaats van de ouwe Mercedes. Prima karretje hoor, maar het portier kan niet meer op slot en dat is toch minder in de Jozi binnenstad. Alhoewel – om ‘m te starten moet je een complete trucendoos leegschudden. Knappe autodief die hem in één keer aan de praat krijgt!

Een binnenstad in is altijd hell, ongeacht of het nou Amsterdam is of Johannesburg. Ook in Jozi moet je eerst je weg zoeken door wirwar van éénrichtingsstraatjes, pokkedruk, vervolgens schiet je het betreffende kantoor voorbij omdat de nummering van de gebouwen volstrekt onlogisch is, van 7 naar 41 bijvoorbeeld.
Maar: hier lopen op heel veel plekken car guards. Zelfstandige jongens die aan de kost komen door mensen naar leeg komende parkeerplekken te dirigeren en tevens beloven op je auto te letten. Of ze dat doen is de vraag, maar in elk geval kon ik de Jeep dankzij de aanwijzingen van zo’n knaap in een gaatje prutsen waar een Somalische maagd jaloers naar gekeken zou hebben. Tadaa!

En na ruim een uur parkeren maak je zo’n vent dan blij met 20 rand, zeg maar 1,80. Voor dat bedrag had hij ‘m zelfs nog willen wassen. Kijk, dat red je niet in Amsterdam.

Ja?!

Ongelofelijk maar waar, het ziet ernaar uit dat Marcel maandag kan beginnen met werken bij BAT!! Volgens de HR-dame moet de werkvergunning deze week binnen komen, en dan kan hij maandag aan de slag.
Het moest ook niet gekker worden, na tien maanden wachten op die bloody permit. We houden nog even een slag om de arm omdat het papiertje nog niet definitief binnen is, het hangt nog even af van de bereidwilligheid van Home Affairs-ambtenaren om een poot te verzetten en een arm op te tillen om een stempel te zetten, maar voorlopig gaan we voor maandag!
Zal wel weer wennen worden voor Mars, na bijna anderhalf jaar thuis. Weer z’n werkkloffie aantrekken en hoogstwaarschijnlijk ook weer de ploegendienst in. Hij zal de eerste tijd wel knettermoe zijn (en goed chagrijnig) maar je moet er wat voor over hebben…

Over kogels en moerse bulte

De kogel is door de kerk. Toen ik Anthony ophaalde bij de kleuterschool, vertelde hij zelf dat zijn zwarte moeder dood was. Bleek dat zijn beste vriendje op de kleuterschool aan hem had gevraagd ‘is jou swartmoeder dood?’ en hij had dat idee overgenomen.
Zo zie je maar weer. Je kunt nog zo proberen om dat soort dingen op het juiste moment te vertellen, als hij er zelf naar vraagt en er zelf aan toe is, maar je hebt niet alles in de hand.

Thuis hebben we wel rustig over zijn adoptie gepraat en voor zover ik het kan inschatten is dat goed gegaan. Met dank aan het uiterst praktische boek van Renee Wolfs! Zij gaat ervan uit dat het belangrijk is om het onderwerp adoptie altijd open en bespreekbaar te houden en eerlijk de waarheid te vertellen, maar daarbij wel rekening te houden met de leeftijdsfase.
We zullen zien hoe Anthony alle informatie verwerkt. Hij is er in elk geval behoorlijk mee bezig.

Verder ga ik mezelf nu even onder druk zetten door publiekelijk kenbaar te maken dat de buurvrouw van nummer 3 & ik serieus zijn begonnen met hardlopen. Ik heb een absoluut beginners-loopschema gedownload van de Koninklijke Nederlandse Schutters Associatie. Ik associeer dat nog niet zo met hardlopen, maar het is een prima schema – zij het dat het is geënt op vlakke Hollandse polderpaden en wij hier in de wijk moerse bulte op- en afploeteren. Een bakkie vol zwarte bouwvakkers kon daar best om lachen. Maar het eerste rondje ging goed en dat gaan we nu dus drie keer in de week doen. Kunnen we over negen weken vast heel goed schieten. Dus.

Van het werkvergunningenfront verder nog geen officeel nieuws, alleen dat de wettelijke deadline van 30 dagen waarbinnen het ministerie van Home Affairs (nog een moerse bult) de aanvraag van begin juni verwerkt moet hebben nu dus al lang en breed is verstreken. We zouden ze kunnen aanklagen, ware het niet dat onze eigen visa inmiddels al wel voor de derde keer zijn verlopen en we bijgevolg dus illegaal vreemdeling zijn.

Volgens de BAT kan het Nu Echt Niet Lang Meer Duren. Maar dat hoorden we in december ook al. Nog even en we kunnen vieren dat we een jaar lang wachten!
Heerlijk, zo’n land.

Vragen # 2

Er gaat heel wat om in het koppie van onze zoon. Hij is duidelijk bezig met het onderwerp ‘kindertehuis’. Gisteren begon hij over GGA, de aidswezenopvang van Heather Reynolds.
‘Is bij Heather ook een kindertehuis?’ Ja jongen. ‘Hebben al die kinderen geen ouders meer?’ (Hij had het echt over ouders, viel mij op.) Maar inderdaad, de meeste kinderen bij Heather hebben geen ouders meer.
Toen kwam er een vraag, die sneed me zo door de ziel: ‘Als je bruin bent, ga je dan dood?’ Klabang, die echode nog wel even door!! Ik voelde ‘m gewoon extrapoleren: want ik ben ook bruin, dus…?
Heftig, hoor. Confronterend. Maar de realiteit is heftig. Uitgelegd dat heel veel bruine mensen hier dood gaan omdat ze heel arm zijn en geen centjes hebben om eten te kopen of om naar de dokter te gaan als ze ziek zijn. En dat dat net zo goed ook bij witte mensen kan gebeuren als ze heel arm zijn. En dat niet alle bruine mensen arm zijn.
Pokkekleurverschil.

Vanmiddag zijn we (van de weeromstuit?) een stuk wezen wandelen in Suikerbosrand Nature Reserve, onze eigen Hoge Veluwe hier pal achter. Na de 4,5 km lange ‘cheetah trail’ van twee weken terug nu begonnen aan de 10 km Bokmakierie-trail, maar dat was toch een beetje te veel van het goede. Had ook niet verwacht dat we ‘m gingen redden, maar ik had geen zin om weer dezelfde korte trail te lopen. Na zo’n 2,5 km boven op de heuvel weer omgedraaid – rotspaadjeslopen gaat toch een stuk langzamer dan gewoon over de weg. Anderhalf uur goed bezig geweest!

Onderin het park vertrokken de blagen richting speeltuin. Wij hebben in alle rust gewacht tot de kooltjes heet genoeg waren om te braaien. Prachtig winterweer, zon en 20 graden. Biertje d’r bij, krantje gelezen - altijd weer interessant.

Zo heeft de ANC heeft besloten dat voorzitter Jacob Zuma koste wat ’t kost niet veroordeeld gaat worden voor zijn corruptiezaak (smeergeld aannemen voor Franse wapendeal met ZA).
De kans is namelijk groot dat deze glimmende gladjakker – ondanks een stapel van meer dan 93.000 belastende documenten - volgend jaar juni wordt verkozen tot president. Het hele volk wordt gemobiliseerd voor een handtekeningenactie tegen de rechtzaak. Zelfs Umkhonto WeSizwe, de militaire tak van de ANC, wordt voor de gelegenheid van stal gehaald. En het idee is om een grondwetswijziging à la Berlusconi door te voeren, waardoor zittende presidenten niet veroordeeld kunnen worden. En éigenlijk wil de ANC (Africa’s National Criminals?) gewoon complete amnestie voor iedereen die ook maar zijdelings betrokken was bij de wapendeal.
Maar: de man is uiteraard onschuldig. Tot het tegendeel bewezen is.