Zondag nog gekeken naar de 84e Comrades Marathon. Alhoewel, marathon, eigenlijk waren het er ruim twee: de race gaat over 89 kilometer, tussen Pietermaritzburg en Durban. Dit jaar voor het eerst gewonnen door een Zimbabwaan: de 33-jarige Stephen Muzhingi (zie foto) in 5h23m. Waanzinnig. Een tempo van ruim zestien kilometer per uur. Waarschijnlijk hebben ze gewoon tegen 'm gezegd dat er een bordje maïspap klaar stond aan de finish... De bijbehorende 220.000 rand (20.000 euro) kan hij ook vast wel gebruiken.
De snelste vrouwen waren opgepompte Russinnen. Die deden er drie kwartier langer over. Er deden zo’n dertienduizend mensen aan mee. Je mag er officieel 12 uur over doen, 10.006 waren binnen die tijd binnen. Slechts zeshonderd liepen ‘m niet uit.
Voor veel Zuid-Afrikanen is de Comrades iets wat je één keer in je leven gedaan moet hebben, of eigenlijk twee keer. Want The Ultimate Human Race gaat afwisselend bergafwaarts (van PMB naar DBN) en bergop (vice versa).
Ik geloof het wel. Ik kachel hier drie keer in de week een rondje door de wijk, bult-op-bult-af, en na 3 km zijn de kuiten al volledig verzuurd. "Je moet krachttraining doen met je kuiten", adviseerde onze Jos, die ook professioneel de kuiten kneedt van de Godenzonen. Nou doe ik dus een soort push-ups vanuit de tenen, en dan in 5 tellen laten zakken.
Kijken of het helpt. Hoop niet dat het onderstel hierdoor nog verder uitdijt. Ik heb al wat ze bij ons thuis ‘Boeing-kickstarters’ noemen, en ik kreeg al een keer complimenten voor m’n benen - van een Zulu-vrouw... Die hebben toch een iets ander referentiekader, met een sterke voorkeur voor stevige moten. Zie ook de onderdanen van het vierde bruidje van onze president.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten