Mea maxima cosmea

Sorry mensen, af en toe moet het: even een setje foto's voor opa en oma op de blog.

Het is weer mega-cosmea-tijd. Vamiddag lekker rustig gebraaid in de 'achtertuin', Suikerbosrand nature reserve, en op de terugweg hebben de dames armen vol cosmos geplukt.







Het resultaat is verdeeld over twee bossen: een voor ons en een voor buurman 'oom' Wally, die net terug is uit het ziekenhuis (met z'n vijfde nieuwe knie).

Verder gaat alles hier z'n gangetje. Het is super lekker herfstweer, rustig, droog en zonnig, 25, 26 graden, heerlijk. Het zomer/regenseizoen is nu wel zo'n beetje achter de rug en we gaan langzaam naar de winter toe. Maar die winters hier - helder, droog en zonnig - daar zitten we niet zo mee.

De meiden hebben vrijdag de paasrapporten gekregen. Dorien komt goed mee, scoort voor lezen, rekenen en life skills (levensoriëntatie?) overal een 3, en een 4 is het hoogste. "Dorien is a bright little girl who does her best", volgens de juf, ze is 'een zelfstandige werker die vooral heel creatief kan tekenen.'

Margriet scoorde op alle vakken (Engels, Afrikaans, wiskunde, natuurwetenschappen, sociale wetenschappen, kunst en cultuur, levensoriëntatie en technologie) een 4, en had alleen voor economie een 3. Ze zit bij de top-5 van haar klas. Ze hebben nu vakantie tot half april, de 15e begint de school weer.

Nog even en dan is Marcel in NL. Hij vertrekt woensdag en komt dan donderdag aan in Dusseldorf. (Tenminste, om met Arend te spreken: 'zo de Heere wil en wij leven - en dat zal wel'.) Mars heeft er verschrikkelijk veel zin in en ziet vooral uit naar de thuiswedstrijd van Vitesse...

Nou, de groeten an die kant!
Tjuuuuuuusss!

EARTH HOUR

Ik was al niet te snugger (zoals te zien aan die banner die niet lekker past...) maar nu gaat het licht helemaal uit, en wel aanstaande zaterdag tussen 20.30 en 21.30. Earth Hour, een initiatief van het WNF, met z'n allen een uurtje energiebesparen. We krijgen het gat in de ozonlaag er niet mee dicht, maar het is vast fantastisch sterren kijken. Ben benieuwd of het verschil vanuit de ruimte te zien is. En of de Dalai Lama ook mee doet. (Mag dat?)

Ongeloveloos

Het is weer eens zover: Zuid-Afrika heeft zichzelf weer professioneel te kakken gezet. De Dalai Lama van Tibet krijgt geen visum. De geestelijk leider was al lang geleden uitgenodigd voor een vredesconferentie met het oog op de WK voetbal 2010. Want: sport verbroedert, we gaan racisme bestrijden via voetbal.

Heel nobelprijzerig allemaal, maar als de Chinezen hier een beetje boos van gaan kijken moet de Dalai Lama maar thuis blijven. We hebben per slot van rekening te maken met een Global Financial Crisis en dan kun je die rakkers die doorgaans nog best bereid zijn te investeren in wankele/dubieuze Afrikaanse landen maar beter te vriend houden.

Uiteraard raakt bovenstaande redenering volgens de Zuid-Afrikaanse regering kant noch wal. "We hebben niks tegen de man, maar een bezoek van meneer Lama zou maar de aandacht afleiden van de World Cup, omdat het dan alleen nog over Tibet gaat", verzucht de regering.
Ja, snuggere move, jongens. De uitgenodigde Nobelprijswinnaars hebben allemaal protest aangetekend, de conferentie wordt voor onbepaalde tijd uitgesteld en het gaat alleen nog maar over het Niet-Welkom-Zijn van die vriendelijke Tibetaanse meneer. Een PR-blunder van de eerste orde.

Ach, het scheelt voor ZA dat dit ander opmerkelijk nieuws uit deze zachtfruitrepubliek weer overschaduwt. Bijvoorbeeld: vier hoge politiebazen die zijn opgepakt omdat ze door henzelf in beslag genomen mega-drugsvangsten (uitgebreid in de media over geloftrompetterd) via de achterdeur weer terugverkochten aan dezelfde drugsbaronnen.

Of de jongste actie van het mysterie van Binnenlandse Zaken: Alive Status Selfhelp Verification. Stuur een sms'je met je ID-nummer naar BiZa om te checken of je nog leeft. Want er worden regelmatig mensen frauduleus doodverklaard. Wie erachter komt dat-ie 'dood' is, moet naar het politiebureau om een verklaring op te halen dat hij/zij het toch werkelijk nog doet en zich met die verklaring vervoegen bij een lokaal kantoor van BiZa. Je verzint 't niet.

Andersom komt ook voor.
Laatst nog hesen vier vrouwen een verse dooie vent in een rolstoel en duwden hem naar het postkantoor om zijn pensioen te innen. Toen de baliemedewerker opmerkte dat de persoon in kwestie er toch niet al te fris uitzag, tilden ze gewoon z'n hoofd op. Dat overtuigde niet echt. Nadat uitgelegd was dat de 900 rand toch heus nodig was om ’s mans begrafenis te bekostigen, kwam er iemand achter de balie vandaan en werd alsnog de dooie z'n vingerafdruk op het document geplaatst, en kon het maandpensioen worden geïnd.
Niks geen Bananasplit met Fransje Bauert, dit gebeurt hier dus écht!!

Kaal

Zoals beloofd nog de foto van Toon 'voor' en 'na' de scheerbeurt... Wat een kereltje, hè. Hij zet echt z'n foto-kop op als hij op de foto moet. Deze foto dateert van begin deze maand. Hier is hij dus bijna viereneenhalf. Je vreet 'm toch zo op, of niet?

De foto hieronder is van vandaag. Het staat 'm nog niet eens zo slecht, vind ik.


Ach, ellek nadeel heb se voordeel, we kregen van de week al een waarschuwingsbrief mee van z'n kleuterschool dat er hoofdluis heerste - daar heeft-ie dus mooi geen last van. En hoofdluizen hebben sowieso al een hekel aan kroeshaar, schijnt het. Ik heb er in elk geval op de school van de meiden nooit iets over gehoord en daar heeft meer dan 80 procent kroeshaar, dus wie weet drukt dat inderdaad het risico.

Crazy Hair Day #2

Toon vandaag geheel kaal geschoren, en dat is mijn schuld...
Het kwam zo. Hij heeft mega-intens kroeshaar, echt met krulletjes zo groot als deze o. Dat is niet door te kammen dus dat doen we dan ook niet. Maar heel af en toe moet de tondeuse erover om het een beetje bij te houden. Daar heeft-ie een gloeiende hekel aan, maar gisteren moest het.
Eerst in bad. Met veel 2-in-1 shampo plus extra conditioner zodat het tenminste een beetje doorgeborsteld kon worden. Maar zodra hij de tondeuse zag, begon hij al te brullen. Met al m’n concentratie gericht op het sussen van Toon en ondertussen snel scheren zodat het zo snel mogelijk achter de rug zou zijn, zette ik de tondeuse erin.
Oeps – opzetstukje vergeten. Maar toen liep er dus al een complete gladde start- en landingsbaan over z’n bolletje. Heb nog geprobeerd om daar iets symmetrisch mee te doen, maar vriend en vijand adviseerde dat ‘dan alles er maar af moest’.
Dus.
Nou scheelt het zeker de helft van alle zwarte jongetjes met kale koppies door het leven gaat, dus hij loopt echt niet voor gek. Gisteren nog wel... Hij ligt nu al op bed, zal morgen even een foto op de blog zetten.

Om bij het onderwerp te blijven: Margriet is vanmiddag met haar gewonnen Crazy Hair Day-geld naar de film geweest, met het hele gezin plus drie vriendinnetjes. Pink Panther 2. Draak van een film (met die vreselijke niet-leuke Steve Martin) maar dankzij Andy Garcia kon ik het nog wel uithouden.

Verder hebben we vandaag het zwembad opgeruimd. Het zwemmen is dit seizoen wel zo’n beetje gebeurd. Margriet kwam pas al binnen met een verzopen dooie muis, stínken, dus daar mochten ze van mij sowieso niet meer in. Bovendien begint het herfst te worden.
Ook nog in de tuin gerotzooid vandaag, heleboel onkruid en rommel weggehaald en wat verse petuniaatjes in de bakken gezet. Ondertussen de hele tijd Jacobse en Van Es in m’n achterhoofd: “Dag mevroûtje, hééft u de tuin al winterklaar?” Miste alleen neutronenkorrels tegen het scheurgras. (“Neutronekorrels me reet, tis gewoon brûine basterdsuikah.”)

Tafelgesprek

“Meisje eet nou ’s dóór! We zitten allemaal op jou te wachten.”
- “Maar mama, kvinnut gewoon niet zo lekkur…”
“Schat, aan de andere kant van de grens gaan mensen dood van de honger. Die zouden willen dat ze jouw eten hadden.”
- “Waarzo?”
- “Ja dúhhh, in Zimbabwe. Dat weet je toch Dorien, daar is Zuma de baas en die heeft al het geld ingepikt voor zijn vrouwen en zijn kinderen en nu hebben de mensen daar niks meer te eten.”
“Nee Margriet, nu ben je in de war. Zuma is de baas van de ANC in Zuid-Afrika. In Zimbabwe is Robert Mugabe de baas.”
- “Ojaaa, nu weet ik het weer! Hem noemen ze toch de oude krokodil? Hij is al opa en hij heeft een vrouw die de helft jonger is als hem. Die gaat altijd shoppen. Heeft zij al het geld van Zimbabwe opgemaakt?”
“Daar heeft ze in elk geval goed d’r best voor gedaan.”
- “Is Zuma nou de president van Zuid-Afrika?”
“Nee, nog niet. Hij wil het wel heel graag worden en hij wil dat iedereen bij de verkiezingen op hem gaat stemmen. Maar hij is een beetje een boef. Hij wordt beschuldigd van corruptie en hij heeft seks gehad met een vrouw die dat niet wilde.”
- “Waarom was ze dan met hem getrouwd?”
“Dat was ze ook niet.”
- “Stom zeg, hij heeft toch zelf vrouwen genoeg... Wat is corruptie?”
“Nou, als je bijvoorbeeld achteraan in de rij staat voor je paspoort dat je dan de meneer achter de balie honderd rand geeft zodat je lekker eerder aan de beurt bent.”
- “Heeft Zuma dat gedaan?”
“Niet precies zo. Maar toen Zuid-Afrika tien jaar geleden een heleboel dingen wilde kopen voor het leger, zoals boten, vliegtuigen en wapens, toen wilden allerlei bedrijven heel graag dat Zuid-Afrika die bij hún ging kopen. Daarom gaven ze stiekum geld. Dat heet omkopen en dat mag niet.”
- “Kreeg Zuma toen al dat geld?”
“Eigenlijk een vriendje van hem. Schabir Shaik. Die gaf het smeergeld weer aan Zuma. Die meneer Shaik moest daarvoor al naar de gevangenis, maar nou denken een heleboel mensen dat Zuma best wist waar dat geld vandaan kwam. Daarom proberen ze hem ook voor de rechter te krijgen.”
- “Ik zou willen dat die oude meneer met die grijze haren president wordt. Nelson Mandela. Die vind ik lief.”
“Die vinden we allemaal lief, schatje. Maar die is al president geweest en nu is hij te oud. Hij is negentig. Dat kan niet meer.”
- “En Mugabe dan? Die is vijfentachtig!”
“Dat kan dus ook niet, maar die blijft gewoon zitten.”
- “Kunnen ze hém niet gewoon omkopen dan?”


(Column Seuntjie in De Gelderlander, 7 maart 2009)

Beugel elend

Net een erg inspannende sessie achter de rug met de bovenbeugel van Dorien. Het ijzerwerk is gisteren geïnstalleerd, maar wat ik dus niet wist is dat het bijstellen een doe-het-zelf-klus is.
De orthodontist gaf heel optimistisch een blauw plastic scharniertje mee met een uitstekend stukje ijzerdraad. Ziet eruit als een afgebroken verbogen paperclip. Dat moet in het gaatje midden in het stelwerk worden gedrukt (zie foto). Vervolgens richting keelgat duwen tot er weer een nieuw gaatje te voorschijn komt voor de volgende stelsessie.

Braaf geoefend in de Zuid-Afrikaanse smidse, maar vanmiddag thuis kreeg ik dus met geen mogelijkheid meer die paperclip in het bovenste stelgat. Gaatje was ook niet volledig te voorschijn gekomen.
Pas na een half uur prutsen (zelfs nog met een veiligheidsspeld geprobeerd...) viel het kwartje: misschien eerst het oude gaatje nog iets verder doorduwen? Voor een orthodontist natuurlijk gesnejen koek, maar ik ben als blondje geboren; had vroeger dezelfde kleur melkboerenhondenhaar als Dorus...
Arm kind. Gelukkig werkte ze goed mee. En ach, de volgende keer is het tenminste zó gepiept.

Bijstellen moeten we twee weken volhouden, steeds twee dagen stellen en dan een dag rust. Over twee weken moeten we terugkomen. Dan komt het onderste deel van de beugel erin. Doel is dat boven- en onderkaak wat naar buiten worden gedrukt zodat er meer ruimte komt voor de Ivoren Wachters.

Door heeft er wel een beetje last van. Niet dat het pijn doet, maar praten en vooral eten is nog vrij problematisch. Dorus is normaal al bepaald niet de snelste met eten, maar nu duurt het helemaal een eeuwigheid. Elke korrel die achter het hekwerk blijft hangen, moet ze eruit kuchen. Gek genoeg geven chips, snoep en toetjes weinig tot geen problemen...

Eén zwaluw...??

Eén zwaluw maakt nog geen zomer, maar als je afgaat op de massa’s die zich hier op de elektriciteitsdraden verzamelen, gaat het over een paar weken allebárstend lekker weer worden in Europa. Het beeld doet mij een beetje denken aan bladmuziek. De (boeren)zwaluwtjes kwetteren dat het een lieve lust is. De blanke Afrikaners klagen alleen maar dat de swaeltjies de hele straat onder schijten. Tja.

Bij ons zitten de kleinstreepswaeltjies ook weer in hun nest boven de voordeur. Die schijten ook lekker van zich af. Maar geheel naar het voorbeeld van mijn vader heb ik er een krant onder gelegd. Andere boeren staken de zwaluwnesten het liefst van de balken af; bij ons thuis lag er doorgaans een lege papieren voerzak op de deel om de schijt op te vangen.

Waterberg weekendje

We hebben weer een uiterst relaxt lang weekend achter de rug, in een fijn klein gameparkje in het Noorden des lands. Ter afsluiting van de vakantie van Alexander. We zaten in de rimboe achter Nijlstroom, in het Waterberg gebied. Waren we ook nog niet eerder geweest. Maar het was er erg mooi. Fijne ruime lodge ook.
Wildpark zelf was 2 bij 6 kilometer, en dan hoor je bij de kleine jongens. De Big Five was er ook niet. Wel véél gnoes en allerlei bokken en antilopen. Ondanks de antilopen kon je er toch prima wandelen, dus met het wilde-dieren-boek in de hand op de zandpaadjes nog allerlei sporen gedetermineerd met de kids. Zelfs luipaardsporen gevonden. Vonden ze erg gaaf.

Het was afgelopen weekend (7 maart) ook precies vier jaar geleden dat we Anthony voor het eerst in de armen kregen. Hadden we vier jaar geleden ook niet kunnen bedenken dat we dat zouden memoreren tussen de Afrikaanse beesten!

Alexander heb ik maandagavond weer op het vliegveld gezet. Het zeikte van de regen, maar 14 graden gisteravond, dus de overgang naar Nederland was tenminste niet zo groot...

Blijf me trouwens verbazen over het totale gebrek aan straatverlichting langs de snelwegen door/rond Johannesburg. Ik denk dat meer dan driekwart van de route niet was verlicht, terwijl de lantaarnpalen wel aanwezig zijn. En om zeven uur is het al pikdonker. Bij het totaal ontbreken van reflectorpaaltjes moet je je in de regen proberen te oriënteren op vage strepen op de weg, een enkel kattenoog en – voornamelijk – de achterlichten van je voorganger.
Ze zijn wel druk bezig om de wegen te verbreden, met het oog op het WK van 2010, maar als het zo blijft gaan een heleboel toeristen ’s avonds en ’s nachts mooi de mist in. Als je de weg niet weet, of geen navigatiesysteem hebt, moet je goed je best doen om de luchthaven terug te vinden!

Verder gaat het hier z’n gangetje, alleen Margriet heeft een beetje last van haar keel en aan een kant dikke klieren. Ben er nog niet uit of ze nou is aangestoken door Anthony (die had twee weken terug ook keel- en oorontsteking) of dat het een reactie is op de inentingen van vorige maand. Ze is toen ook geënt tegen de bof, dus wie weet reageert ze daar op. Als het de bof is, is het toch een kwestie van uitzieken. Ach, we moet’n mar effe kieken en dan zien wie ’t nog wel...

Crazy Hair Day

Heidelberg Public School hield vandaag ‘crazy hair day’, en oudste dochter heeft dat glansrijk gewonnen met deze psychedelische variant op Pippi Langkous. Zat nog een prijs van 125 rand aan vast (tientje in euro’s) en daarvan wil ze nou met zes man naar de film. En dat kan hier.
Ik ben heel blij dat ze de prijs in de wacht heeft gesleept - heb ik niet voor niks een half uur zitten prutsen met elastiekjes en elektriciteitsdraad!

Met Dorien vanochtend voor de tweede keer naar de orthodontist geweest. Door heeft een te smal bekkie, of te veel tanden, maar in elk geval is er sprake van ernstige overbevolking in het bovengebit. Ze krijgt volgende week een plaatje tegen het verhemelte en wat ijzerwerk boven en onder, zodat de kaakbotten naar buiten worden geduwd en er meer ruimte komt voor de nieuwe grotemensentanden. Hoeft ze als het goed is later geen beugel. (Anderzijds verspeelt ze wel alle kans op deelname aan zo’n make-over-programma...)

Ik heb geen idee wat de behandeling in Nederland kost, maar hier zijn we omgerekend een dikke vijfhonderd euro mee kwijt, inclusief controles en bijstellen et cetera. De ziektenkostenverzekering vergoedt het niet. Wij hebben ook de goedkoopste variant want BAT betaalt voor contractors niet de helft mee, wat ze voor eigen personeel wel doen. Maar als we een categorie zwaarder gaan verzekeren verdubbelt meteen de premie, dus dat schiet niks op.
Nou ja. Over een paar jaar zijn we vast blij dat we het nú gedaan hebben.

We richten de blik dus maar vooruit, en dan vooral naar komend weekend. We gaan er met Alexander ‘Axel the Axe’ Bijl een weekendje tussenuit, ter afsluiting van zijn Zuid-Afrika-rondreis. Ergens achter Nijlstroom in een gameparkje.

Gelukkig doet de auto het weer; van de week een paar keer startproblemen, stroomvoorziening viel steeds uit. Bleek gelukkig niet meer te zijn dan één pool van de accu die te los zat, dolle moer of zo. Dat heeft Mars opgelost door er een schroef bij in te draaien zodat de boel weer contact maakt. Jahaa, je moet inventief zijn, hier in de ‘rimboe’!!

On Shaiky grounds...

Schabir Shaik is vandaag vervroegd voorwaardelijk vrijgelaten, op medische gronden. De naam zegt jullie misschien niks maar het is één van de centrale figuren in het wapenaankoopschandaal waarvoor ANC-baas en beoogd Zuid-Afrikaans president Jacob Zuma nu aanklachten van corruptie, fraude en witwaspraktijken boven het hoofd hangen.
Het zat in het kort zo: Zuma was destijds (1999) vice-president onder Mbeki en het nieuwe Zuid-Afrika wilde defensie oppimpen met nieuwe boten, vliegtuigen, helikopters en schiettuig.
Dat ging niet om klein geld. De wapenboeren gooiden er wat smeergeld tegenaan en de ondernemer Schabir Shaik was Zuma’s dikke vriendje annex financieel adviseur.
Nou is Shaik in 2005 tot vijftien jaar cel veroordeeld voor het doorsluizen van knaken richting J.Z. Daarvan heeft hij er dus nog geen 2,5 jaar uitgezeten, en de meeste tijd lag hij in privé- dan wel gevangenisziekenhuizen. Wegens depressieklachten, pijn op de borst, hoge bloeddruk en andere vage narigheid.
Vanochtend is de man zomaar ineens voorwaardelijk vrijgelaten, op ‘humanitaire gronden’ omdat hij ‘terminaal ziek’ zou zijn.
Bij tout de oppositie rezen de haren te berge en de wenkbrauwen omhoog. Want dat komt wel héél gunstig uit, zo’n zes weken voor de verkiezingen Zuma’s beste vriendje vrijlaten. Sterker nog: een paar dagen geleden stelde Zuma dat Shaik wat hem betreft een presidentieel pardon mocht krijgen!
Enne, terminaal ziek? Wat mankeert de man dan? Want dat is niet bekend gemaakt. En als híj vervroegd vrij mag, dan kan de rest van de met HIV, Aids en TBC besmette gevangenispopulatie zich ook vast warm gaan lopen...
De familie Shaik hoopt dat Shabir nu ‘thuis in alle rust kan opknappen’. Maar wat gebeurt er als hij over een halfjaar weer dartel rondloopt?? Niemand die het kan zeggen. (Tiemen zou zeggen: ‘ik ruik een zaakje...’)