De yoghurt en de schaaltjes staan al op tafel, maar Margriet heeft duidelijk andere plannen. "Mama, mogen we ijs toe?"– "Hebben we dan nog ijs, schat?" Dat soort huishoudelijke zaken heb ik nooit echt op een rijtje, maar Margriet weet het zeker. "Nou, haal maar op dan." Ze schiet van haar stoel en komt even later triomfantelijk terug met een grote bak Nestlé aardbeienroomijs, die ze met een klap op tafel zet. Grote grijns. IJsbolletjeslepel erbij. "Zie je wel, mam!"
Deksel eraf – een diepgevroren macaronischotel lacht ons toe. Ik schiet hartgrondig in de lach, tot verontwaardiging van dochterlief. Gelukkig smaakt de yoghurt ook lekker...
Jaren geleden op de AgD-redactie in Zwolle is dit fenomeen al eens uitgebreid bespiegeld door collega Bert K.: "Zul je altijd zien, als je denkt dat je nog een kliekje in de diepvries hebt, vind je alleen maar ijs, en als je een keer zin hebt in ijs, vind je alleen maar boerenkool. Of erwtensoep."
Dit verschijnsel zit ongetwijfeld in dezelfde categorie als: hoe komt het dat wasgoed in de wasmachine altijd binnenin een dekbedovertrek gaat zitten; waarom zitten autosleutels altijd in de laatste jaszak die je nakijkt; en vind je een verloren geraakt voorwerp terug anderhalve dag nadat je een vervangend exemplaar hebt aangeschaft?
P.S. Quote: "Junk is stuff you'll need three weeks after you've thrown it away."
1 opmerking:
De autosleutels zitten altijd in de laatste jaszak die je nakijkt omdat je niet verder kijkt wanneer je de sleutels hebt gevonden ;)
Een reactie posten