Moederdag

Kinderen en kadootjes en ontbijt op bed – we hebben moederdag gevierd zoals het hoort. Ben door kinders en man voorzien van een nieuwe goudkleurige ring-met-hartje-en-echte-robijn, een zilverkleurig juwelendoosje met roof fluweel aan de binnenkant, een koffiebeker met I love You erop en chocolaatjes erin en een goeie thermoskan voor koffie. U mag zelf uitpuzzelen wie welk kadootje heeft gekozen/gegeven.

Moederdag wordt groots gevierd in Zuid-Afrika, met nieuwsitems en al. (Over Pinksteren niemand gehoord - ook niet in de kerk!)

Voor mij als adoptiemoeder blijft moederdag iets tweeledigs. Hoe zou het zijn met Anthony’s biologische moeder? Zou zij nog aan hem denken? We weten dat zij duidelijk betrokken is geweest bij zijn adoptie en dat ze rond die tijd ook wilde weten of het goed ging met hem. Maar sindsdien? Heeft ze het afgesloten? Geaccepteerd? Verdrongen? Vergeten? Heeft ze er vrede mee of blijft het knagen? Zou ze nog contact willen? Hem nog eens willen zien? Zou ik dat willen/aankunnen? Nu zegt Anthony nog heel stellig: “Dit is míjn mama!!” Maar hoe gaat hij het straks allemaal verwerken? Vragen, vragen...
Het enige dat we zeker weten, is dat we grenzeloos veel houden van dit kereltje - en van de meiden natuurlijk ook!