The story continues...

Nog even over gisteren: na veel vijven en zessen hadden we het modem geïnstalleerd, eindelijk internet. Volgende punt: nieuwe email-accounts aanmaken. Pop3- en smtp-servers toegewezen, alles volgens het boekje (of liever: de papieren van Telkom): konden we alleen email ophalen, niet verzenden. Wel potjandikkie, of iets van zwaardere strekking. Alles geprobeerd, kwamen er niet uit: dan in hemelsnaam nog maar een keer de Telkom-helpdesk bellen. Wat bleek: Telkomkantoor had het verkeerde smtp-adres opgegeven, er moest nog '.dsl.' tussen. Hoe bestat het. Maar het was simpel op te lossen, dus dat viel weer mee. (Count your blessings!)
Nou, Margrietje kon eindelijk weer even d'r blogje bijwerken: valt de internetverbinding weg. Telefoon idem; we hadden ook geen kiestoon meer. Mars was (uiteraard) even de hort op, dus ik weer van alles geprobeerd, modem aan, modem uit, alle kabeltjes er weer opnieuw ingprikt: niks, nada, noppes. Marcel mobiel geprobeerd te bellen, ging ook niet. (Er ging me toen nog geen lichtje branden.) Ondertussen stond het huilen me nader dan het lachen, na alle gezeik van de dagen ervoor. Welke hemelse of aardse macht wil ons koste wat het kost van het internet houden? Maar daar komt Marcel thuis. "Hé Gien, heel Heidelberg zit zonder telefoon. Niemand kon meer pinnen bij de supermarkt, en het mobiele netwerk ligt er ook uit!" Werkelijk waar, wat een land. Ik heb serieus overwogen om uit pure frustratie te gaan beginnen met roken. Of drinken.
Afijn, een goed uur later was de telefoon weer in de lucht. Internet nog niet - dat vergde nog weer een telefoontje naar de Telkom-hulplijn (al onze medewerkers hebben een gebrek...) en voila: we zijn weer online. Wat internet betreft is ons motto dus elke dag: vraag niet hoe het kan, maar profiteer ervan!!

Tjuuuuss!